LICKFETT GEORG, złotnik
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Georg_Lickfett.jpg|thumb|Georg Lickfett, srebrna łyżeczka deserowa]] | [[File:Georg_Lickfett.jpg|thumb|Georg Lickfett, srebrna łyżeczka deserowa]] | ||
| − | '''GEORG LICKFETT''' (Lückfett, Leckfelt | + | '''GEORG LICKFETT''' (Lückfett, Leckfelt) (9 VII 1784 Gdańsk – 26 XII 1834 Gdańsk), złotnik. Zawodu uczył się w warsztacie Ephraima Wischcke (Wischke, Wiscke; 1726 – 17 VI 1799), w 1813–1815 był czeladnikiem u [[SCHULTZ CARL BENJAMIN, złotnik | Carla Beniamina Schultza]]. 16 XII 1814 nabył pracownicze (robotnicze) [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Od 1820 mistrz, posiadał zakład w kamienicy przy Goldschmiedegasse 26 (ul. Złotników), nabytej od spadkobierców złotnika [[FISCHER JOHANN GOTTLIEB, jubiler | Johanna Gottlieba Fischera]]. Wyroby sygnował kursywnymi znakami „L” i „GL” w prostokącie.<br/><br/> |
| + | 21 X 1827 zawarł w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY | kościele św. Barbary]] związek małżeński z Sophią Karoliną Renatą (1797 – po 1854), córką urzędnika z Torunia Johanna Schenka. Jako wdowa prowadziła warsztat przy Goldschmiedegasse 26 do 1844, po czym wynajęła pomieszczenia na pracownię krawiecką Johannowi A. Zimmermannowi. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 21:35, 23 sty 2024
GEORG LICKFETT (Lückfett, Leckfelt) (9 VII 1784 Gdańsk – 26 XII 1834 Gdańsk), złotnik. Zawodu uczył się w warsztacie Ephraima Wischcke (Wischke, Wiscke; 1726 – 17 VI 1799), w 1813–1815 był czeladnikiem u Carla Beniamina Schultza. 16 XII 1814 nabył pracownicze (robotnicze) obywatelstwo Gdańska. Od 1820 mistrz, posiadał zakład w kamienicy przy Goldschmiedegasse 26 (ul. Złotników), nabytej od spadkobierców złotnika Johanna Gottlieba Fischera. Wyroby sygnował kursywnymi znakami „L” i „GL” w prostokącie.
21 X 1827 zawarł w kościele św. Barbary związek małżeński z Sophią Karoliną Renatą (1797 – po 1854), córką urzędnika z Torunia Johanna Schenka. Jako wdowa prowadziła warsztat przy Goldschmiedegasse 26 do 1844, po czym wynajęła pomieszczenia na pracownię krawiecką Johannowi A. Zimmermannowi.
