LEO GUSTAV ADOLPH, urzędnik, honorowy obywatel Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
GUSTAV ADOLPH HEINRICH FERDINAND LEO (4 XI 1779 Świecie nad Wisłą – 17 IV 1840 Poznań), urzędnik, syn urzędnika pruskiego. Szkołę średnią ukończył w Królewcu, tam też studiował od 1797 na uniwersytecie prawo i ekonomię państwową. W 1802 zdał państwowy egzamin na referendarza. W 1804 był asesorem sądowym w Płocku, w 1807 urzędnikiem państwowym w Grudziądzu, w 1809 radcą rejencyjnym w Królewcu, w latach 1809–1813 (w czasie wojen napoleońskich) oficerem w armii pruskiej. W 1814 został dyrektorem w biurze rejencji w Gumbinnen (obecnie Gusiev, obwód kaliningradzki).
Na przełomie 1825/1826 został dyrektorem generalnym w biurze rejencji gdańskiej (z biurami przy Schäferei 43-45 (ul. Szafarnia 11)). W 1831 mieszkał przy Langgarten 197 (ul. Długie Ogrody 51), w domu kupca Ernsta Gottlieba Wegnera (1768–1851). Zasłużył się miastu w okresie wielkiej epidemii cholery, jaka w 1831 nawiedziła Gdańsk i tereny rejencji ( epidemie 1801–1945). Kończąc w 1833 pracę w Gdańsku otrzymał za to od Rady Miejskiej (jako trzecia osoba w historii miasta) honorowe obywatelstwo miasta.
Od 1833 do śmierci był wiceprezydentem rejencji poznańskiej. Zmarł po ciężkiej chorobie na raka. Kawaler pruskich odznaczeń państwowych i wojskowych.
Pierwszy raz był żonaty od 1804 z Caroliną Frey, córką pruskiego urzędnika, po jej śmierci, 4 VI 1834 zawarł w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, w obecności pastora Carla Heinricha Breslera (1797–1860) związek małżeński z wdową Pelagią von Przychowską, z domu hrabianką Przebendowską. Pozostawił syna.
