LENGNICH KARL BENJAMIN, uczony, archidiakon kościoła NMP
Linia 7: | Linia 7: | ||
'''KARL BENJAMIN LENGNICH''' (18 II 1743 Gdańsk – 5 XI 1795 Gdańsk), uczony. Syn (jeden z sześciu) ławnika (1771) i rajcy [[STARE MIASTO | Starego Miasta]] (od 1785) Benjamina (2 IX 1709 Gdańsk – 16 IV 1804 Gdańsk) oraz Anny z domu Garber. Miał między innymi brata Friedricha Wilhelma (7 I 1749 Gdańsk – 2 VII 1809 Gdańsk), ławnika Starego Miasta (od 1787).<br/><br/> | '''KARL BENJAMIN LENGNICH''' (18 II 1743 Gdańsk – 5 XI 1795 Gdańsk), uczony. Syn (jeden z sześciu) ławnika (1771) i rajcy [[STARE MIASTO | Starego Miasta]] (od 1785) Benjamina (2 IX 1709 Gdańsk – 16 IV 1804 Gdańsk) oraz Anny z domu Garber. Miał między innymi brata Friedricha Wilhelma (7 I 1749 Gdańsk – 2 VII 1809 Gdańsk), ławnika Starego Miasta (od 1787).<br/><br/> | ||
W latach 1756–1761 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], w czasie nauki czynnie uczestniczył w obchodach 200-lecia jego założenia oraz jubileuszu podpisania [[POKÓJ OLIWSKI | pokoju oliwskiego]] (1760). W okresie 1761–1765 studiował na uniwersytecie w Lipsku. Po powrocie do Gdańska początkowo prywatny nauczyciel, w 1772 został pastorem w [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościele Bożego Ciała]], a w 1774 drugim diakonem w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP). Od 1782 archidiakon kościoła NMP i notariusz Ministerium Duchownego. Od 1789 kierował zbiorami bibliotecznymi tego kościoła, wykonał ich katalog wraz z zarysem historycznym księgozbioru (tym samym na nowo odkrył ich wartość). <br/><br/> | W latach 1756–1761 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], w czasie nauki czynnie uczestniczył w obchodach 200-lecia jego założenia oraz jubileuszu podpisania [[POKÓJ OLIWSKI | pokoju oliwskiego]] (1760). W okresie 1761–1765 studiował na uniwersytecie w Lipsku. Po powrocie do Gdańska początkowo prywatny nauczyciel, w 1772 został pastorem w [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościele Bożego Ciała]], a w 1774 drugim diakonem w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP). Od 1782 archidiakon kościoła NMP i notariusz Ministerium Duchownego. Od 1789 kierował zbiorami bibliotecznymi tego kościoła, wykonał ich katalog wraz z zarysem historycznym księgozbioru (tym samym na nowo odkrył ich wartość). <br/><br/> | ||
− | Jako duchowny publikował drukiem kazania oraz ustawy kościelne. Był właścicielem bogatego zbioru monet polskich, który został wystawiony na sprzedaż w 1796. Znawca dawnych druków, sporządził spis prac [[LENGNICH GOTTFRIED, prawnik, historyk, patron gdańskiej ulicy | Gottfrieda Lengnicha]], opublikował między innymi prace o [[HEWELIUSZ JAN | Janie Heweliuszu]]. Za pracę naukową wyróżniony w 1784 przez króla polskiego Stanisława Poniatowskiego medalem, w 1790 został honorowym członkiem towarzystwa naukowego w Królewcu. Rok przed swoją śmiercią opublikował autobiografię. <br/><br/> | + | Jako duchowny publikował drukiem kazania oraz ustawy kościelne. Był właścicielem bogatego zbioru monet polskich, który został wystawiony na sprzedaż w 1796. Znawca dawnych druków, sporządził spis prac [[LENGNICH GOTTFRIED, prawnik, historyk, patron gdańskiej ulicy | Gottfrieda Lengnicha]], opublikował między innymi prace o [[HEWELIUSZ JAN, astronom | Janie Heweliuszu]]. Za pracę naukową wyróżniony w 1784 przez króla polskiego Stanisława Poniatowskiego medalem, w 1790 został honorowym członkiem towarzystwa naukowego w Królewcu. Rok przed swoją śmiercią opublikował autobiografię. <br/><br/> |
− | Po raz pierwszy żonaty był od 1773 z Johanną Augustą, córką Gottfrieda Lengnicha, po raz drugi od 18 XI 1777 z Weroniką Eleonorą Wilhelimą, córką [[VERPOORTENN WILHELM PAUL, rektor Gimnazjum Akademickiego | Wilhelma Paula Verpoorten]], rektora Gimnazjum Akademickiego. Córki z pierwszego małżeństwa: Karolina Wilhelmina (8 III 1779 Gdańsk – 19 XII 1857 Gdańsk) była żona [[HINGELBERG FRIEDRICH THEODOR | Friedricha Theodora Hingelberga]], a Karolina Henrietta Paulina (chrzest 3 XII 1780 Gdańsk) była od 1809 żoną [[MARQUARDT JOACHIM FRIEDRICH| Joachima Friedricha Marquardta]]. Z trzech synów: Carla Benjamina, Carla Wilhelma i Carla Augusta, ten pierwszy studiował w 1791 w Wittenberdze. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Po raz pierwszy żonaty był od 1773 z Johanną Augustą, córką Gottfrieda Lengnicha, po raz drugi od 18 XI 1777 z Weroniką Eleonorą Wilhelimą, córką [[VERPOORTENN WILHELM PAUL, rektor Gimnazjum Akademickiego | Wilhelma Paula Verpoorten]], rektora Gimnazjum Akademickiego. Córki z pierwszego małżeństwa: Karolina Wilhelmina (8 III 1779 Gdańsk – 19 XII 1857 Gdańsk) była żona [[HINGELBERG FRIEDRICH THEODOR, lekarz, radny | Friedricha Theodora Hingelberga]], a Karolina Henrietta Paulina (chrzest 3 XII 1780 Gdańsk) była od 1809 żoną [[MARQUARDT JOACHIM FRIEDRICH, kupiec, radny| Joachima Friedricha Marquardta]]. Z trzech synów: Carla Benjamina, Carla Wilhelma i Carla Augusta, ten pierwszy studiował w 1791 w Wittenberdze. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 18:33, 22 gru 2022
KARL BENJAMIN LENGNICH (18 II 1743 Gdańsk – 5 XI 1795 Gdańsk), uczony. Syn (jeden z sześciu) ławnika (1771) i rajcy Starego Miasta (od 1785) Benjamina (2 IX 1709 Gdańsk – 16 IV 1804 Gdańsk) oraz Anny z domu Garber. Miał między innymi brata Friedricha Wilhelma (7 I 1749 Gdańsk – 2 VII 1809 Gdańsk), ławnika Starego Miasta (od 1787).
W latach 1756–1761 uczeń Gimnazjum Akademickiego, w czasie nauki czynnie uczestniczył w obchodach 200-lecia jego założenia oraz jubileuszu podpisania pokoju oliwskiego (1760). W okresie 1761–1765 studiował na uniwersytecie w Lipsku. Po powrocie do Gdańska początkowo prywatny nauczyciel, w 1772 został pastorem w kościele Bożego Ciała, a w 1774 drugim diakonem w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP). Od 1782 archidiakon kościoła NMP i notariusz Ministerium Duchownego. Od 1789 kierował zbiorami bibliotecznymi tego kościoła, wykonał ich katalog wraz z zarysem historycznym księgozbioru (tym samym na nowo odkrył ich wartość).
Jako duchowny publikował drukiem kazania oraz ustawy kościelne. Był właścicielem bogatego zbioru monet polskich, który został wystawiony na sprzedaż w 1796. Znawca dawnych druków, sporządził spis prac Gottfrieda Lengnicha, opublikował między innymi prace o Janie Heweliuszu. Za pracę naukową wyróżniony w 1784 przez króla polskiego Stanisława Poniatowskiego medalem, w 1790 został honorowym członkiem towarzystwa naukowego w Królewcu. Rok przed swoją śmiercią opublikował autobiografię.
Po raz pierwszy żonaty był od 1773 z Johanną Augustą, córką Gottfrieda Lengnicha, po raz drugi od 18 XI 1777 z Weroniką Eleonorą Wilhelimą, córką Wilhelma Paula Verpoorten, rektora Gimnazjum Akademickiego. Córki z pierwszego małżeństwa: Karolina Wilhelmina (8 III 1779 Gdańsk – 19 XII 1857 Gdańsk) była żona Friedricha Theodora Hingelberga, a Karolina Henrietta Paulina (chrzest 3 XII 1780 Gdańsk) była od 1809 żoną Joachima Friedricha Marquardta. Z trzech synów: Carla Benjamina, Carla Wilhelma i Carla Augusta, ten pierwszy studiował w 1791 w Wittenberdze.