LEIPZIGER ADOLF HILMAR von, nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie
| < Poprzednie | Następne > |
ADOLF HILMAR von LEIPZIGER (7 II 1825 Bitterfeld koło Lipska, Saksonia – 22 IV 1891 Gdańsk), nadprezydent prowincji Westpreußen (Prusy Zachodnie) w Gdańsku. Syn Georga Moritza Adolpha von Leipziger (20 VIII 1795 – 14 IV 1865), starosty (Landrata) powiatu Bitterfeld i Thekli Adolfiny von Selmnitz (17 XI 1801 – 15 X 1857). Po ukończeniu gimnazjum studiował prawo i skarbowość na uniwersytecie w Heidelbergu, dyplom uzyskał w 1846, następnie doktor praw. Po rocznym stażu w sądzie i egzaminie państwowym od 1848 pracował jako referendarz, w 1853 wstąpił na służbę państwową jako aseesor rządowy, od 1854 starosta w Oschersleben w Saksonii-Anhalt.
W latach 1864–1868 był prezydentem policji w Królewcu, w 1869 starostą powiatowym w Hanowerze, w 1872 został prezydentem rejencji w Akwizgranie (Aachen), od 1878 był nadprezydentem prowincji w Hanowerze. Tam 10 X 1882 uzyskał tytuł tajnego radcy oraz prawo używania tytułu ekscelencji. Od 12 IX 1888 aż do śmierci był nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie (zob. rejencja gdańska). Jednocześnie pełnił funkcję wiceprezydenta antypolskiej Pruskiej Komisji Osiedleńczej w Poznaniu (Preußische Ansiedlungskomission).
2 II 1853 w Halle ożenił się z Amalią Pauliną Louisą Franziską von Funke (10 IV 1827 Delitz – 27 I 1901 Halle). Ojciec Thekli Emilii Marthy (16 X 1853 – 17 VIII 1918), od 1875 żony producenta sukna Emil Karl Heinrich Heuser (rozwód 1880), Adolfiny Franziski Walpurgi (ur. 25 XII 1855), od 1877 żony majora Georga Adolfa Karla von Owstina i Friedricha Wilhelma Juliusa Hilmara Georga (ur. 6 lutego 1858), kapitana. Zmarł z powodu pęknięcia tętniaka mózgu, pochowany w rodzinnym majątku w Niemegk w Saksonii.
