LASKER IGNAZ JULIUS, lekarz, dziennikarz, literat

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Ignatz Julius Lasker, Gustav Adolph Friedrich Gerhard, Des deutschen Volkes Erhebung im Jahre 1848, sein Kampf um freie Institutionen und sein Siegesjubel, Danzig 1848

IGNAZ JULIUS LASKER, pseudonim Julius Sincerus (20 I 1811 Wrocław – 16 XI 1876 Berlin), lekarz, dziennikarz, literat. Pierwsze nauki pobierał w domu, potem uczęszczał do ośmioletniego Gimnazjum św. Elżbiety we Wrocławiu. Jako uczeń wykazywał szczególne zainteresowanie literaturą; w oryginale czytał Williama Shakespeare’a i Torquata Tassa. W czasach szkolnych powstały jego pierwsze utwory literackie, publikowane w „Schlesische Blätter”, a także sztuka teatralna Die Überschwemmung. W latach 1829–1830 studiował filozofię i medycynę na uniwersytecie we Wrocławiu. W 1830 roku wydał tam tomik poezji (Gedichte). Od 1831 roku kontynuował studia w Berlinie, gdzie w 1832 na podstawie dysertacji Foetus humani brevis historia został promowany na doktora medycyny. Po zdaniu egzaminu państwowego uzyskał prawo wykonywania zawodu lekarza. Jego działalność literacką zapoczątkowała wydana rok później w Berlinie na poły medyczna, na poły humorystyczna rozprawa Über die rothen Nasen der Damen, deren Verhütung und Heilung. Po krótkim pobycie w Krotoszynie i Poznaniu, gdzie wydał książki Worte zur Beherzigung (1834) i Akrosticha. Liebeskränze um holde Frauen-Namen gewunden (pod pseudonimem Julius Sincerus, 1836), w 1836 roku powrócił do Wrocławia. Tu praktykował jako lekarz. Równocześnie redagował „Schlesische Blätter” i satyryczne pismo „Nachtwandlerin. Zeitschrift für Scherz und Ernst”. Ponadto pisywał artykuły z zakresu literatury i sztuki do „Breslauer Zeitung”.

W 1837 roku przybył do Gdańska po otrzymaniu propozycji objęcia redakcji gazety „Danziger Dampfboot”, wydawanej przez Gustava Adolpha Friedricha Gerharda. Zmienił w zasadniczy sposób zarówno formę, jak i treść pisma, które dzięki temu objęło zasięgiem całą prowincję Prusy Zachodnie. W 1840 roku napisał obszerną relację z gdańskich obchodów 400-lecia wynalezienia sztuki drukarskiej (Die vierhundertjährige Jubelfeier der Erfindung der Buchdruckerkunst. Erinnerungsschrift, 1840). W Gdańsku rozwinął działalność literacką i publicystyczną. W oficynie Gerharda (zob. księgarstwo, drukarstwo i drukarnie) ukazały się: Taschenbuch der Novelletten und Humoresken (1838), Ungeheure Heiterkeit. Taschenbuch des Frohsinns und der heiteren Laune (1838), Schmetterlinge. Tag- und Nachtfalter des Lebens (1839), Die Huldigungsfeier zu Königsberg. Eine Erinnerungsschrift (1840), Todtenkränze auf die Gruft Sr. Hochsel. Maj. Friedrich Wilhelm III (1840), Fidibus. Schelmen-Lieder (1842), Berliner Lichtbilder u. Schattenspiele (1843). Równocześnie prowadził praktykę lekarską w gabinecie przy Langgasse 504 (ul. Długa).

W 1842 roku po zatargu z wydawcą stracił posadę redaktora „Danziger Dampfboot”. Wyjechał do Berlina, gdzie objął redakcję czasopisma „Der Freimüthige. Journal für Literatur, Kunst und öffentliches Leben”, a od 1845 roku także „Der Volksrath. Zeitschrift für Unterhaltung, Kunst und öffentliches Leben”. Wydarzenia wiosny ludów 1848 roku na ziemiach niemieckich ponownie zbliżyły Laskera i Gerharda. Ten ostatni zaangażował się w walkę o demokratyzację życia publicznego i na początku maja 1848 roku zdecydował się kandydować do Reichstagu. 31 V 1848 złożył mandat radnego. Lasker z kolei napisał utwór głoszący idee rewolucji, który został włączony jako prolog do przedstawienia wystawionego w teatrze królewskim w Berlinie. Efektem ponownego nawiązania współpracy Laskera i Gerharda było opracowanie dotyczące wydarzeń 1848 roku w Niemczech, zatytułowane Des deutschen Volkes Erhebung im Jahre 1848, sein Kampf um freie Institutionen und sein Siegesjubel. Ein Volks- und Erinnerungsbuch für die Mit- und Nachwelt. Publikacja ta, zawierająca dokładny opis wydarzeń 1848 w krajach niemieckich, także w Wiedniu i w Berlinie, podająca nazwiska zabitych zarówno po stronie cywilów, jak i wojska, przytaczająca petycje ludności z poszczególnych krajów i regionów, patenty i orędzia królewskie, jest nieocenionym źródłem. Zaopatrzona w 20 litografii przedstawiających ważne postacie tych wydarzeń, została starannie wydana w drukarni C.F. Brockhausa. Książka znajduje się w wielu bibliotekach niemieckich, w Gdańsku zachowała się w dwu egzemplarzach. Nie odnotowują jej natomiast autorzy biografii Laskera.

W 1848 roku Lasker opuścił Berlin i udał się do Wrocławia; tam był redaktorem periodyków „Morgenzeitung”, „Falstaff” i „Quodlibet”; pracował też jako dramaturg w teatrze. W 1867 ponownie wrócił do Berlina, gdzie objął stanowisko sekretarza i dramaturga w Viktoriatheater. MAB

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania