LAKOWITZ KONRAD WALDEMAR, pedagog
| < Poprzednie | Następne > |
KONRAD WALDEMAR LAKOWITZ (22 VI 1859 Gdańsk – wiosna 1945 Gdańsk), pedagog, prezes gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego. Syn pochodzącego z Grudziądza kupca gdańskiego Adolfa Wilhelma (1814–1862) i Matyldy z domu Bürger. Wiosną 1877 ukończył gdańską realną szkołę św. Jana. Z pomocą stypendium Towarzystwa Pokoju studiował na uniwersytecie we Wrocławiu matematykę i nauki przyrodnicze; od 1881 doktor filozofii. Początkowo pracował w uniwersyteckim ogrodzie botanicznym we Wrocławiu, następnie ponownie w Gdańsku.
W latach 1886–1892 uczył przyrody w średniej szkole św. Jana, następnie do emerytury profesor (tytuł otrzymał w 1907) przyrody w Gimnazjum Królewskim na Dolnym Mieście, w 1914 nauczał też przyrody w Marienschule. Członek i działacz wielu towarzystw naukowych, w 1903–1945 prezes Zachodniopruskiego Towarzystwa Botaniczno-Zoologicznego. Związany był zwłaszcza z Towarzystwem Przyrodniczym, jeszcze jako uczeń szkoły św. Jana otrzymał w wyniku konkursu stypendium Humboldta za pracę Anorphophallus Rivieri, w 1885 wybrany został na członka zwyczajnego, od 1886 odpowiadał za zapraszanie na posiedzenia Towarzystwa wybitnych uczonych z przygotowanymi referatami, w 1887 po raz drugi otrzymał stypendium Humboldta, od 1898 (po rezygnacji Friedricha Ernsta Kaysera) prowadził bibliotekę Towarzystwa, w latach 1910–1922 był jego prezesem. W 1918 został członkiem Niemieckiej Akademii Nauk Leopoldiny. Od 1920 przewodniczący gdańskiego Stowarzyszenia Pomocy Ubogim.
Opublikował liczne prace naukowe z zakresu paleobotaniki i botaniki, badał florę Morza Bałtyckiego; w 1929 roku opisał rośliny w ogrodzie botanicznym w Parku Oliwskim. Mieszkał przy Brabank 8, następnie 3 (ul. Stara Stocznia).
Od 9 X 1888 roku żonaty z Jenny Louisą Ernestiną Off (25 VII 1862 – 24 II 1936 Gdańsk). Pozostawił córki Margarethę Rabe (ur. 1890), mieszkającą w 1936 roku w Berlinie, oraz Else (ur. 1893), mieszkającą wówczas z ojcem.
