LABES JOHANN, kupiec, senator
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''JOHANN LABES''' (29 VIII 1754 Gdańsk – 8 VII 1809 Gdańsk), kupiec, [[RADA MIEJSKA | senator]] [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG), były patron gdańskiej ulicy. Syn pochodzącego z Bukowa Morskiego koło Darłowa Caspara Labesa (zm. 1763 Gdańsk) i poślubionej 6 XII 1753 w gdańskim [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (gdzie oboje spoczęli) Christiny Juliany Wallerstein (zm. 1770). Brat między innymi [[LABES FRIEDRICH, kaznodzieja kościoła św. Jakuba | Friedricha Labesa]], kaznodziei [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | kościoła św. Jakuba]] w Gdańsku. Po wczesnej stracie ojca wychowywani byli przez rajcę [[LICHTENBERGER JOHANN JACOB, rajca | Johanna Jacoba Lichtenbergera]].<br/><br/> | '''JOHANN LABES''' (29 VIII 1754 Gdańsk – 8 VII 1809 Gdańsk), kupiec, [[RADA MIEJSKA | senator]] [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG), były patron gdańskiej ulicy. Syn pochodzącego z Bukowa Morskiego koło Darłowa Caspara Labesa (zm. 1763 Gdańsk) i poślubionej 6 XII 1753 w gdańskim [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (gdzie oboje spoczęli) Christiny Juliany Wallerstein (zm. 1770). Brat między innymi [[LABES FRIEDRICH, kaznodzieja kościoła św. Jakuba | Friedricha Labesa]], kaznodziei [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | kościoła św. Jakuba]] w Gdańsku. Po wczesnej stracie ojca wychowywani byli przez rajcę [[LICHTENBERGER JOHANN JACOB, rajca | Johanna Jacoba Lichtenbergera]].<br/><br/> | ||
19 XII 1780 otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. W 1786 odbył z bratem podróż edukacyjną po Holandii i Anglii. 1787 z ramienia władz Gdańska opiekun [[DOM DOBROCZYNNOŚCI | domu dziecka]] przy Am Spendhaus (ul. Sieroca) i [[SZPITAL MIEJSKI (Lazaret przy Bramie Oliwskiej) | Szpitala Miejskiego (Lazaretu przy Bramie Oliwskiej)]], w 1789 delegat do [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]]. W 1807 senator WMG. Jako jego przedstawiciel brał w grudniu tego roku udział w odbywających się w Elblągu negocjacjach z władzami pruskimi w sprawie przebiegu linii granicznej. <br/><br/> | 19 XII 1780 otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. W 1786 odbył z bratem podróż edukacyjną po Holandii i Anglii. 1787 z ramienia władz Gdańska opiekun [[DOM DOBROCZYNNOŚCI | domu dziecka]] przy Am Spendhaus (ul. Sieroca) i [[SZPITAL MIEJSKI (Lazaret przy Bramie Oliwskiej) | Szpitala Miejskiego (Lazaretu przy Bramie Oliwskiej)]], w 1789 delegat do [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]]. W 1807 senator WMG. Jako jego przedstawiciel brał w grudniu tego roku udział w odbywających się w Elblągu negocjacjach z władzami pruskimi w sprawie przebiegu linii granicznej. <br/><br/> | ||
| − | Po ojcu właściciel firmy handlu zbożem i drewnem "Kaspar Labes Erben" oraz statków handlowych (o statkach ojca zob. [[FLOTA HANDLOWA 1454–1793 | gdańska flota handlowa 1454–1793, tabela]]). W 1808 posiadał flotyllę pięciu statków do przewozu towarów: „Jeschkenthal” (pojemność 400 łasztów), „Der Morgenstern” (380 łasztów), „The Fate” (340 łasztów), „Mit Bedacht” (176 łasztów), „Boreas” (380 łasztów), o łącznej pojemności 1700 łasztów (około 4000 ton), spichlerz na [[SPICHLERZE | Spichlerzach]]. Pod koniec XVIII wieku nabył od wdowy po lekarzu Beniaminie Schwartzu produkującą potaż i wajdaż przetwórnię popiołu, leżącą poniżej Leśnej Góry (Waldberg, później Wzgórze Wilhelma, między ulicami Jaśkowa Doliny, Akacjową i | + | Po ojcu właściciel firmy handlu zbożem i drewnem "Kaspar Labes Erben" oraz statków handlowych (o statkach ojca zob. [[FLOTA HANDLOWA 1454–1793 | gdańska flota handlowa 1454–1793, tabela]]). W 1808 posiadał flotyllę pięciu statków do przewozu towarów: „Jeschkenthal” (pojemność 400 łasztów), „Der Morgenstern” (380 łasztów), „The Fate” (340 łasztów), „Mit Bedacht” (176 łasztów), „Boreas” (380 łasztów), o łącznej pojemności 1700 łasztów (około 4000 ton), spichlerz na [[SPICHLERZE | Spichlerzach]]. Pod koniec XVIII wieku nabył od wdowy po lekarzu Beniaminie Schwartzu produkującą potaż i wajdaż przetwórnię popiołu, leżącą poniżej Leśnej Góry (Waldberg, później Wzgórze Wilhelma, między ulicami Jaśkowa Doliny, Akacjową i Sobótki), wybudował przy niej dwór (obecnie ul. Jaśkowa Dolina 44), zalesił stoki sąsiedniej Lisiej Góry (Fuchsberg, później Wzgórze Następcy Tronu/ Wzgórze Książęce), przebił przez wzgórza trakt zwany Kletterstein (ul. Na Wzgórzu), od 1803 przekształcając posiadłość w otwartą dla gdańszczan [[PROMENADY PUBLICZNE | promenadę publiczną]], początkującą późniejszy [[PARK JAŚKOWEJ DOLINY | Park Jaśkowej Doliny]]. W 1808 sfinansował odnowę drzewostanu [[ZWYCIĘSTWA, aleja | Wielkiej Alei]]. <br/><br/> |
Mieszkał przy Langgasse 399 (ul. Długa 34), z domem tylnym przy Hundegasse 330 (ul. Ogarna 105). Był także właścicielem kamienicy przy Brotbänkengasse 697 (ul. Chlebnicka 30). Płacone przez Gdańsk kontrybucje napoleońskie i blokada handlu z Anglią doprowadziły go do ruiny, będącej przyczyną przedwczesnej śmierci. Spadkobiercy zmuszeni byli sprzedać zrujnowaną wojnami posiadłość w Jaśkowej Dolinie, kamienicę przy Brotbänkengasse (ul. Chlebnicka) (w 1813 jej właścicielem był kupiec [[ALBERTI JOHANN CARL, wydawca | Johann Carl Alberti]]). Był żonaty z Susanne Jacobine z domu Muhl (1767–1825), miał synów: Carla Wilhelma (1799–1854) i Johanna Eduarda, kupca (zm. 1813 podczas epidemii tyfusu), od 9 V 1809 posiadającego obywatelstwo Gdańska. <br/><br/> | Mieszkał przy Langgasse 399 (ul. Długa 34), z domem tylnym przy Hundegasse 330 (ul. Ogarna 105). Był także właścicielem kamienicy przy Brotbänkengasse 697 (ul. Chlebnicka 30). Płacone przez Gdańsk kontrybucje napoleońskie i blokada handlu z Anglią doprowadziły go do ruiny, będącej przyczyną przedwczesnej śmierci. Spadkobiercy zmuszeni byli sprzedać zrujnowaną wojnami posiadłość w Jaśkowej Dolinie, kamienicę przy Brotbänkengasse (ul. Chlebnicka) (w 1813 jej właścicielem był kupiec [[ALBERTI JOHANN CARL, wydawca | Johann Carl Alberti]]). Był żonaty z Susanne Jacobine z domu Muhl (1767–1825), miał synów: Carla Wilhelma (1799–1854) i Johanna Eduarda, kupca (zm. 1813 podczas epidemii tyfusu), od 9 V 1809 posiadającego obywatelstwo Gdańska. <br/><br/> | ||
Po powstaniu Parku Jaśkowej Doliny jeden z jej placów (w okolicach ul. Akacjowej) nazwano jego imieniem. Do 1945 jego imię, Labesweg, nosiła obecna ul. Lelewela w Gdańsku–[[WRZESZCZ |Wrzeszczu]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Po powstaniu Parku Jaśkowej Doliny jeden z jej placów (w okolicach ul. Akacjowej) nazwano jego imieniem. Do 1945 jego imię, Labesweg, nosiła obecna ul. Lelewela w Gdańsku–[[WRZESZCZ |Wrzeszczu]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:06, 17 lis 2022
JOHANN LABES (29 VIII 1754 Gdańsk – 8 VII 1809 Gdańsk), kupiec, senator I Wolnego Miasta Gdańska (WMG), były patron gdańskiej ulicy. Syn pochodzącego z Bukowa Morskiego koło Darłowa Caspara Labesa (zm. 1763 Gdańsk) i poślubionej 6 XII 1753 w gdańskim kościele Najświętszej Marii Panny (gdzie oboje spoczęli) Christiny Juliany Wallerstein (zm. 1770). Brat między innymi Friedricha Labesa, kaznodziei kościoła św. Jakuba w Gdańsku. Po wczesnej stracie ojca wychowywani byli przez rajcę Johanna Jacoba Lichtenbergera.
19 XII 1780 otrzymał obywatelstwo Gdańska. W 1786 odbył z bratem podróż edukacyjną po Holandii i Anglii. 1787 z ramienia władz Gdańska opiekun domu dziecka przy Am Spendhaus (ul. Sieroca) i Szpitala Miejskiego (Lazaretu przy Bramie Oliwskiej), w 1789 delegat do Trzeciego Ordynku. W 1807 senator WMG. Jako jego przedstawiciel brał w grudniu tego roku udział w odbywających się w Elblągu negocjacjach z władzami pruskimi w sprawie przebiegu linii granicznej.
Po ojcu właściciel firmy handlu zbożem i drewnem "Kaspar Labes Erben" oraz statków handlowych (o statkach ojca zob. gdańska flota handlowa 1454–1793, tabela). W 1808 posiadał flotyllę pięciu statków do przewozu towarów: „Jeschkenthal” (pojemność 400 łasztów), „Der Morgenstern” (380 łasztów), „The Fate” (340 łasztów), „Mit Bedacht” (176 łasztów), „Boreas” (380 łasztów), o łącznej pojemności 1700 łasztów (około 4000 ton), spichlerz na Spichlerzach. Pod koniec XVIII wieku nabył od wdowy po lekarzu Beniaminie Schwartzu produkującą potaż i wajdaż przetwórnię popiołu, leżącą poniżej Leśnej Góry (Waldberg, później Wzgórze Wilhelma, między ulicami Jaśkowa Doliny, Akacjową i Sobótki), wybudował przy niej dwór (obecnie ul. Jaśkowa Dolina 44), zalesił stoki sąsiedniej Lisiej Góry (Fuchsberg, później Wzgórze Następcy Tronu/ Wzgórze Książęce), przebił przez wzgórza trakt zwany Kletterstein (ul. Na Wzgórzu), od 1803 przekształcając posiadłość w otwartą dla gdańszczan promenadę publiczną, początkującą późniejszy Park Jaśkowej Doliny. W 1808 sfinansował odnowę drzewostanu Wielkiej Alei.
Mieszkał przy Langgasse 399 (ul. Długa 34), z domem tylnym przy Hundegasse 330 (ul. Ogarna 105). Był także właścicielem kamienicy przy Brotbänkengasse 697 (ul. Chlebnicka 30). Płacone przez Gdańsk kontrybucje napoleońskie i blokada handlu z Anglią doprowadziły go do ruiny, będącej przyczyną przedwczesnej śmierci. Spadkobiercy zmuszeni byli sprzedać zrujnowaną wojnami posiadłość w Jaśkowej Dolinie, kamienicę przy Brotbänkengasse (ul. Chlebnicka) (w 1813 jej właścicielem był kupiec Johann Carl Alberti). Był żonaty z Susanne Jacobine z domu Muhl (1767–1825), miał synów: Carla Wilhelma (1799–1854) i Johanna Eduarda, kupca (zm. 1813 podczas epidemii tyfusu), od 9 V 1809 posiadającego obywatelstwo Gdańska.
Po powstaniu Parku Jaśkowej Doliny jeden z jej placów (w okolicach ul. Akacjowej) nazwano jego imieniem. Do 1945 jego imię, Labesweg, nosiła obecna ul. Lelewela w Gdańsku–Wrzeszczu.
