KULMUS JOHANN GEORG, lekarz
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN GEORG KULMUS (1680 Wrocław – 6 XI 1731 Gdańsk), lekarz. Syn piekarza Adama Kulmusa i Marii z domu Flegel, starszy brat Johanna Adama Kulmusa. Studiował medycynę w Lipsku, Halle i Lejdzie, gdzie od 1702 doktor. Od 1704 w Gdańsku, utrzymywał się z praktyki lekarskiej, mianowany przez króla polskiego Augusta II nadwornym lekarzem.
Podczas epidemii dżumy w 1709 korespondował z lekarzami z Wrocławia w sprawie jej zwalczania (opublikowana w 1711 we Wrocławiu pt. Einiger Medicorum Schreiben…). Wraz z doktorem Nathanielem Gerholdem wydał nielegalnie rozprawkę o dżumie, w okresie największego nasilenia epidemii opuścił Gdańsk, rozpowszechniając informację o tragicznych skutkach zarazy. Jego opinie zaszkodziły kontaktom handlowym Gdańska. Popadł przez to w konflikt z władzami miasta. Mimo iż uważał, że jako lekarz królewski nie podlega jurysdykcji Rady Miejskiej, został zmuszony do zapłacenia 50 talarów grzywny jako kary za obrazę gdańskich aptekarzy miejskich, chcących sprawdzać jakość jego leków. Zatarg negatywnie wpłynął na jego pozycję w mieście. Zmarł na gruźlicę, pochowany w kościele św. Jana
12 V 1704 w Gdańsku ożenił się w kościele św. Jana z Reginą Concordią (zm. 1710, epidemia dżumy), córką ławnika Ernsta Valentina Tessina (1638–1721), po raz drugi zawarł w kościele NMP 12 IV 1712 związek małżeński z Dorothą Catheriną Schwencke (zm. 1734). Ojciec (z drugiego małżeństwa) pisarki Luise Adelgunde Viktorie Gottsched oraz (z pierwszego małżeństwa)
Johanny Concordii (1707–1772), żony pastora Christiana Friedricha Fossa i Johanna Ernsta Kulmusa (30 VI 1709 Gdańsk – 7 XI 1769 Gdańsk), lekarza i fizyka miejskiego, od 1739 żonatego z Anną Eleonorą Davisson (zm. 1784), ojca także lekarza, Johanna Ludviga Kulmusa.
