KOŚCIÓŁ NIEPOKALANEGO SERCA MARYI

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Kościół Wniebowstąpienia, koniec XIX wieku
Arthur Kickton Kościół Wniebowstąpienia, 1905
Kościół Wniebowstąpienia, około 1915
Kościół Wniebowstąpienia, 1943
Kościół Niepokalanego Serca Maryi, 1946
Kościół Niepokalanego Serca Maryi, 1963
Wnętrze kościoła Niepokalanego Serca Maryi, 1964
Malowanie wnętrza (wykonał Alojzy Stotko z Ligoty Pruszkowskiej), 1970
Nowe stacje Drogi Krzyżowej (wykonał mgr inż. Wiktor Ostrzałek z Katowic), 1970
Odbiór nowych, 28-głosowych organów (wykonanych przez firmę Kamińskich z Warszawy), w składzie komisji odbierającej między innymi ks. prałat Franciszek Grucza (trzeci od lewej) i rektor klasztoru reformatów o. Apolinary Żak (czwarty od prawej), 1972

KOŚCIÓŁ NIEPOKALANEGO SERCA MARYI, Nowy Port, ul. Oliwska (do 1945 roku Olivaer Straße 2). W 1815 w Nowym Porcie przy Olivaer Straße 2, w byłym budynku warsztatu bednarskiego uruchomiono ewangelicki punkt duszpasterski z salą do nabożeństw. 8 II 1821 decyzją władz państwowych punkt otrzymał status Domu Modlitwy. W lutym 1883 powołano pierwszego proboszcza gminy ewangelickiej w Nowym Porcie, Karla Gustava Adolpha Tennstaedta. Jego staraniem, z pomocą funduszy rządowych, 3 VIII 1839 położono kamień węgielny pod budowę kościoła przy Olivaer Straße, mającego zastąpić leżący po sąsiedzku Dom Modlitwy (przeznaczony na obiekt pomocniczy). Okolicznościowe kazanie wygłosił z tej okazji pastor kościoła Najświętszej Marii Panny Carl Heinrich Bresler. Nowy Kościół, według projektu Friedricha Karla Schinkla, zbudowany z muru pruskiego, liczący około 24 m długości i 15 m szerokości, z wieżą od wschodu, mogący pomieścić około 400 wiernych, poświęcony został przez Karla Gustava Tennstaedta 20 V 1841 pod wezwaniem Wniebowstąpienia. Ołtarz kościoła zdobił obraz Friedricha Eduarda Meyerheima Przemienienie Pańskie. W latach 1902–1904, na otrzymanej od miasta działce, wybudowano nową, ceglaną świątynię, która także przejęła wezwanie Wniebowstąpienia. Nowy kościół, do którego budowy doprowadził pastor Johannes Walter Kubert, poświęcono 19 I 1905 roku. Stary kościół rozebrano, grunty zwrócono państwu. MrGl

Nowy kościół został wzniesiony przez architekta Oskara Hossfelda, projekt odwoływał się do form romańskich i gotyckich. Obiekt murowany z cegły (przyziemie wieżowe z kamienia), trójnawowy z krótkim, zamkniętym pięciobocznie prezbiterium i masywem wieżowym od zachodu. Nawa główna została nakryta dachem dwuspadowym, nad nawami bocznymi wzniesiono dachy dwuspadowe, poprzeczne. Nawy miały długość 39,38 m, szerokość 21, 13 m. Masyw wieżowy zwieńczono dwoma smukłymi hełmami, o wysokości 61,5 m. Wnętrze miało i ma charakter salowy, z nawami bocznymi, w których założono empory, w części zachodniej – emporę organową. Nawę główną przykryto sklepieniem krzyżowo-żebrowym.

W 1945 roku świątynia została częściowo zniszczona (szacunkowo w 57%). Przejęta przez reformatów (franciszkanie reformaci), początkowo jako dzierżawa, od 1971 jako ich własność, otrzymała wezwanie Niepokalanego Serca Maryi. Po głównej odbudowie kościół poświęcił 19 IV 1949 administrator apostolski diecezji gdańskiej, ks. Andrzej Wronka, prace zakończono ostatecznie 16 V 1971 uroczystą konsekracją dokonaną przez bp. Lecha Kaczmarka. W stosunku do wyglądu przedwojennego odmiennie odbudowano zwieńczenie masywu wieżowego. WS

Pastorzy kościoła ewangelickiego
1833–1856 Karl Gustav Adolph Tennstaedt
1857–1879 Johann Gottlieb Funk
1879–1891 Albert Hugo Walther Stengel
1892–1912 Johannes Walter Kubert
1913–1945 Paul Grossmann
MrGl
Rektorzy kościoła
Niepokalanego Serca Maryi
1947 Maciej Śliwa OFM
1947–1957 Zygmunt Jaszczur OFM
1957–1966 Joachim Adamski OFM
1966–1975 Dozyteusz Napierała OFM
1975–1980 Henryk Błażkiewicz OFM
1980–1989 Dominik Kabattek OFM
1989–1990 Marcin Kordowisko OFM
1990–1991 Salwator Budzinski OFM
1991–1994 Ewaryst Potrykus OFM
1994–1997 Melchior Czoska OFM
1997–2003 Ewaryst Gręda OFM
2003–2006 Brunon Kasprowski OFM
2006–2009 Gabriel Kiliński OFM
2009– Urban Pudełko OFM
AGK
⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania