KARZIEWICZ GRZEGORZ JERZY, adwokat, sędzia
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
'''GRZEGORZ JERZY KARZIEWICZ''' (ur. 1 VII 1937 Topola Szlachecka koło Łęczycy), adwokat, sędzia. W 1946 z rodziną zamieszkał w Straszynie. Szkołę podstawową ukończył w Gdańsku, średnią w Pruszczu Gdańskim. W 1961 ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1961–1963 aplikant, następnie asesor sądowy w Gdańsku i Elblągu, od 1964 do 1971 sędzia Sądu Powiatowego w Tczewie, w latach 1966-1971 prezes sądu, od 1971 do 1978 radca prawny przedsiębiorstw.<br/><br/> | '''GRZEGORZ JERZY KARZIEWICZ''' (ur. 1 VII 1937 Topola Szlachecka koło Łęczycy), adwokat, sędzia. W 1946 z rodziną zamieszkał w Straszynie. Szkołę podstawową ukończył w Gdańsku, średnią w Pruszczu Gdańskim. W 1961 ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1961–1963 aplikant, następnie asesor sądowy w Gdańsku i Elblągu, od 1964 do 1971 sędzia Sądu Powiatowego w Tczewie, w latach 1966-1971 prezes sądu, od 1971 do 1978 radca prawny przedsiębiorstw.<br/><br/> | ||
| − | W 1973 wpisany na listę adwokatów Izby Gdańskiej. Po [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu 1980]] współpracował z Komisją Interwencji [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]]. W czasie [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] bronił w procesach politycznych, między innymi [[LIS BOGDAN | Bogdana Lisa]] w tzw. [[PROCES GDAŃSKI | procesie gdańskim]], [[NOWAK CZESŁAW, polityk, działacz społeczny | Czesława Nowaka]], Edmunda Krasowskiego. W latach 1982-1989 był obrońcą uczestników manifestacji solidarnościowych przed kolegiami do spraw wykroczeń.<br/><br/> | + | W 1973 wpisany na listę adwokatów Izby Gdańskiej. Po [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu 1980]] współpracował z Komisją Interwencji [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]]. W czasie [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] bronił w procesach politycznych, między innymi [[LIS BOGDAN, radny, poseł, honorowy obywatel miasta Gdańska | Bogdana Lisa]] w tzw. [[PROCES GDAŃSKI | procesie gdańskim]], [[NOWAK CZESŁAW, polityk, działacz społeczny | Czesława Nowaka]], Edmunda Krasowskiego. W latach 1982-1989 był obrońcą uczestników manifestacji solidarnościowych przed kolegiami do spraw wykroczeń.<br/><br/> |
W czerwcu 1989 był z ramienia [[KRAJOWY KOMITET STRAJKOWY NSZZ „SOLIDARNOŚĆ” | Komitetu Obywatelskiego NSZZ „Solidarność”]] | W czerwcu 1989 był z ramienia [[KRAJOWY KOMITET STRAJKOWY NSZZ „SOLIDARNOŚĆ” | Komitetu Obywatelskiego NSZZ „Solidarność”]] | ||
wiceprzewodniczącym Wojewódzkiej Komisji Wyborczej w Gdańsku. W latach 1989–1992 oraz 1992–1995 dwukrotnie pełnił funkcję dziekana Okręgowej Rady Adwokackiej w Gdańsku ([[ADWOKATURA | adwokatura]]). Przez dwie kadencje Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (RP), w 1991–1997, był sędzią Trybunału Stanu RP. W 1993 bez powodzenia kandydował do Senatu z ramienia Unii Demokratycznej. W 1997 mianowany sędzią Sądu Apelacyjnego w Gdańsku, w związku z czym, na własną prośbę, został skreślony z listy adwokatów. W latach 1999-2001 i w 2004 sędzia Wydziału Lustracyjnego Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Od 2004 w stanie spoczynku.<br/><br/> | wiceprzewodniczącym Wojewódzkiej Komisji Wyborczej w Gdańsku. W latach 1989–1992 oraz 1992–1995 dwukrotnie pełnił funkcję dziekana Okręgowej Rady Adwokackiej w Gdańsku ([[ADWOKATURA | adwokatura]]). Przez dwie kadencje Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (RP), w 1991–1997, był sędzią Trybunału Stanu RP. W 1993 bez powodzenia kandydował do Senatu z ramienia Unii Demokratycznej. W 1997 mianowany sędzią Sądu Apelacyjnego w Gdańsku, w związku z czym, na własną prośbę, został skreślony z listy adwokatów. W latach 1999-2001 i w 2004 sędzia Wydziału Lustracyjnego Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Od 2004 w stanie spoczynku.<br/><br/> | ||
W 1995 laureat plebiscytu na Dżentelmena Roku w regionie gdańskim. Uhonorowany odznaką „Adwokatura Zasłużonym” (1995), medalem „Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości” (2008), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009). Mąż Barbary, bezdzietny. {{author: MOW}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W 1995 laureat plebiscytu na Dżentelmena Roku w regionie gdańskim. Uhonorowany odznaką „Adwokatura Zasłużonym” (1995), medalem „Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości” (2008), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009). Mąż Barbary, bezdzietny. {{author: MOW}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:24, 4 gru 2022
GRZEGORZ JERZY KARZIEWICZ (ur. 1 VII 1937 Topola Szlachecka koło Łęczycy), adwokat, sędzia. W 1946 z rodziną zamieszkał w Straszynie. Szkołę podstawową ukończył w Gdańsku, średnią w Pruszczu Gdańskim. W 1961 ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1961–1963 aplikant, następnie asesor sądowy w Gdańsku i Elblągu, od 1964 do 1971 sędzia Sądu Powiatowego w Tczewie, w latach 1966-1971 prezes sądu, od 1971 do 1978 radca prawny przedsiębiorstw.
W 1973 wpisany na listę adwokatów Izby Gdańskiej. Po sierpniu 1980 współpracował z Komisją Interwencji NSZZ „Solidarność”. W czasie stanu wojennego bronił w procesach politycznych, między innymi Bogdana Lisa w tzw. procesie gdańskim, Czesława Nowaka, Edmunda Krasowskiego. W latach 1982-1989 był obrońcą uczestników manifestacji solidarnościowych przed kolegiami do spraw wykroczeń.
W czerwcu 1989 był z ramienia Komitetu Obywatelskiego NSZZ „Solidarność”
wiceprzewodniczącym Wojewódzkiej Komisji Wyborczej w Gdańsku. W latach 1989–1992 oraz 1992–1995 dwukrotnie pełnił funkcję dziekana Okręgowej Rady Adwokackiej w Gdańsku ( adwokatura). Przez dwie kadencje Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (RP), w 1991–1997, był sędzią Trybunału Stanu RP. W 1993 bez powodzenia kandydował do Senatu z ramienia Unii Demokratycznej. W 1997 mianowany sędzią Sądu Apelacyjnego w Gdańsku, w związku z czym, na własną prośbę, został skreślony z listy adwokatów. W latach 1999-2001 i w 2004 sędzia Wydziału Lustracyjnego Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Od 2004 w stanie spoczynku.
W 1995 laureat plebiscytu na Dżentelmena Roku w regionie gdańskim. Uhonorowany odznaką „Adwokatura Zasłużonym” (1995), medalem „Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości” (2008), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009). Mąż Barbary, bezdzietny.
