KADŁUBOWSKI LECH, architekt

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Lech Kadłubowski
Lech Kadłubowski (z lewej), lata 80. XX wieku
Maszkaron z podobizną Lecha Kadłubowskiego
Gmach Teatru Wybrzeże projektu Lecha Kadłubowskiego, lata 70. XX wieku

LECH KADŁUBOWSKI (1 XII 1916 Marijno, obecnie obwód kaliningradzki, Rosja – 26 III 2004 Sopot), architekt, pedagog. Szkołę średnią ukończył w Wilnie, w 1938 rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Po okupacji spędzonej w Białostockiem i Warszawie, od 1945 w Gdańsku, do 1948 kontynuował studia na Politechnice Gdańskiej (PG), pracował w Miastoprojekcie oraz jako asystent na Wydziale Architektury PG w pracowni Wacława Tomaszewskiego.

W 1951 w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych ( Akademia Sztuk Pięknych) objął pracownię kompozycji zawodowej, 1952 – pracownię architektury wnętrz na Wydziale Architektury, od 1956 pracownię projektowania architektonicznego na Wydziale Architektury Wnętrz i równocześnie 1964–1969 dziekan tego wydziału, 1969–1971 kierował Katedrą Projektowania Architektonicznego, 1971 objął pracownię projektowania wstępnego na Wydziale Projektowania Plastycznego, od 1979 na Wydziale Architektury i Wzornictwa Przemysłowego. Tam w latach 1981–1987 prowadził pracownię projektowania architektury wnętrz. W 1952 z zespołem uczestniczył w konkursie na projekt stacji warszawskiego metra przy pl. Teatralnym (III nagroda).

W 1953 był generalnym projektantem odbudowy Drogi Królewskiej, według jego koncepcji odbudowano budynek poczty przy ul. Długiej (projekt: 1950). Hotel Jantar przy Długim Targu (nr 19, Hotel Gdańsk Radisson Blu) otrzymał klasycyzującą fasadę artykułowaną pilastrami (boczne partie z polichromią Kazimierza Ostrowskiego, Romana Baryłki i Józefa Łakomiaka), zwieńczoną szczytem zakończonym linią prostą. Relief z wizerunkiem architekta znajduje się w kluczu jednej z arkad podcieni kamienicy w narożu Długiego Targu i ul. Pończoszników.

Z okresu socrealizmu pochodzi projekt gmachu Sądu Okręgowego w Białymstoku (1953–1957). Zerwanie z doktryną oznaczało odwrót od historyzującego monumentalizmu ku nowoczesnej bryle i konstrukcji, jak w gmachu Teatru Wybrzeże (projekt: 1956), a zwłaszcza w pawilonie meblowym (siedziba LOT-u, także przy Targu Węglowym), o przeszklonej bryle z węższym przyziemiem i asymetrycznym, łukowym aneksem klatki schodowej. Nowoczesną formę otrzymał gdyński kościół Matki Boskiej i św. Piotra (projekt: 1958), korpus na planie elipsy przyciętej prostą linią od zachodu, między smukłymi lizenoskarpami mieszczą się ogromne okna; bryłę dopełnia dostawiona do niej smukła ażurowa dzwonnica.

Projektował obiekty mieszkalne i publiczne Trójmiasta (np. kompleksy szkolne przy al. Wojska Polskiego w Gdańsku i przy ul. Mickiewicza w Sopocie), także wnętrza biurowe, kawiarniane i klubowe, np. wnętrza odbudowanej w 1978 Bramy Świętojańskiej w Gdańsku (obecnie siedziba Polskiego Związku Inżynierów Techników Budownictwa), Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej (obecnie Akademia Marynarki Wojennej) w Gdyni.

Za projekt architektoniczny Teatru Wybrzeże w 1967 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, za to samo wraz z Danielem Olędzkim otrzymał Zespołową Nagrodą Państwową II Stopnia i „Order Stańczyka” miesięcznika „Litery” (1966). W 1997 uhonorowany Medalem Księcia Mściwoja II. EKA

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania