JASNA, ulica

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Linia 4: Linia 4:
 
'''JASNA''', ulica na [[SIEDLCE | Siedlcach]], do 1945 funkcjonowała pod nazwą Schladahler Weg. Ma długości około 180 m, zlokalizowana we wschodniej części dzielnicy Siedlce, pomiędzy dwoma głównymi ciągami komunikacyjnymi: ul. Kartuską a ul. Malczewskiego. Historycznie zaliczana do Zewnętrznych Nowych Ogrodów, po zachodniej stronie  [[BRAMA NOWYCH OGRODÓW | Bramy Nowych Ogrodów]]. Wzmiankowana po raz pierwszy w 1711 jako Schladahler Weg (Droga do Tarnowej Doliny). Zaludnienie ulicy na przestrzeni wieków XIX–XXI nie ulegało znaczącym zmianom: w 1869 zamieszkiwało przy niej 94 mieszkańców, w 2016 – 91.<br/><br/>
 
'''JASNA''', ulica na [[SIEDLCE | Siedlcach]], do 1945 funkcjonowała pod nazwą Schladahler Weg. Ma długości około 180 m, zlokalizowana we wschodniej części dzielnicy Siedlce, pomiędzy dwoma głównymi ciągami komunikacyjnymi: ul. Kartuską a ul. Malczewskiego. Historycznie zaliczana do Zewnętrznych Nowych Ogrodów, po zachodniej stronie  [[BRAMA NOWYCH OGRODÓW | Bramy Nowych Ogrodów]]. Wzmiankowana po raz pierwszy w 1711 jako Schladahler Weg (Droga do Tarnowej Doliny). Zaludnienie ulicy na przestrzeni wieków XIX–XXI nie ulegało znaczącym zmianom: w 1869 zamieszkiwało przy niej 94 mieszkańców, w 2016 – 91.<br/><br/>
 
Ulicę charakteryzuje zachowana zabudowa mieszkaniowa z okresu [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]]. Teren po wschodniej stronie, o powierzchni ponad 11 000 m², między ul. Jasną, ul. Wesołą (Schottenweg), ul. Malczewskiego (Ober Straße) a ul. Kartuską (Karthäuser Straße), nabyła spółdzielnia Danziger Heimat-Siedlungsgesellschaft. W miejscu tym zaprojektowano i wybudowano, według projektu Erwina Letza, zamknięty w prostokąt kompleks trzypiętrowych bloków mieszkalnych (numery nieparzyste 3, 5, 7, 9) ze 118 mieszkaniami, z obszernym podwórkiem w środku, na którym zasadzono kasztanowce, z garażami oraz obiektami użyteczności publicznej (np. magiel). Przed domami zagospodarowano wąskie ogródki oddzielające kamienice od chodnika. Inwestycja, pomimo kryzysu gospodarczego, zrealizowana została powyżej ówczesnych standardów. Po II wojnie światowej, z uwagi na dobry stan zachowania oraz bliskość budynków administracyjnych na Nowych Ogrodach, mieszkania w Danziger Heimat były zamieszkiwane między innymi przez funkcjonariuszy ówczesnych służb mundurowych. Po 1945 zbudowano też pojedynczy budynek pod numerem 1. <br/><br/>
 
Ulicę charakteryzuje zachowana zabudowa mieszkaniowa z okresu [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]]. Teren po wschodniej stronie, o powierzchni ponad 11 000 m², między ul. Jasną, ul. Wesołą (Schottenweg), ul. Malczewskiego (Ober Straße) a ul. Kartuską (Karthäuser Straße), nabyła spółdzielnia Danziger Heimat-Siedlungsgesellschaft. W miejscu tym zaprojektowano i wybudowano, według projektu Erwina Letza, zamknięty w prostokąt kompleks trzypiętrowych bloków mieszkalnych (numery nieparzyste 3, 5, 7, 9) ze 118 mieszkaniami, z obszernym podwórkiem w środku, na którym zasadzono kasztanowce, z garażami oraz obiektami użyteczności publicznej (np. magiel). Przed domami zagospodarowano wąskie ogródki oddzielające kamienice od chodnika. Inwestycja, pomimo kryzysu gospodarczego, zrealizowana została powyżej ówczesnych standardów. Po II wojnie światowej, z uwagi na dobry stan zachowania oraz bliskość budynków administracyjnych na Nowych Ogrodach, mieszkania w Danziger Heimat były zamieszkiwane między innymi przez funkcjonariuszy ówczesnych służb mundurowych. Po 1945 zbudowano też pojedynczy budynek pod numerem 1. <br/><br/>
Po zachodniej stronie ulicy, pod numerem 4, w 1922 wybudowano dużą willę, zaprojektowaną przez Brunona Bahra. Od 1933 jej właścicielem był lekarz ginekolog [[SCHULEMANN KURT | Kurt Schulemann]]. Willę charakteryzuje funkcjonalność: w przyziemiu obszerna jadalnia, sień z kominkiem, pokój muzyczny z wyjściem do ogrodu zimowego, kuchnia ze spiżarnią, na piętrze sypialnie, pokój dla służby, obszerne poddasze. Obiekt miał wszelkie udogodnienia – łazienkę, ubikację – i został usytuowany w ogrodzie. Po 1945 – dom mieszkalny. <br/><br/>
+
Po zachodniej stronie ulicy, pod numerem 4, w latach 1922–1925 dla firmy [[BUSENITZ, firma | Joh. Friedrich Busenitz Nachf. GmbH]], wybudowano dużą willę, zaprojektowaną przez Brunona Bahra. Zamieszkał w niej prokurent (faktyczny zarządca) tej firmy, Arthur Max Reuter (1866 Gdańsk – 24 VII 1931 Gdańsk). Po jego śmierci, od 1933, właścicielem willi był lekarz ginekolog [[SCHULEMANN KURT | Kurt Schulemann]]. Willę charakteryzuje funkcjonalność: w przyziemiu obszerna jadalnia, sień z kominkiem, pokój muzyczny z wyjściem do ogrodu zimowego, kuchnia ze spiżarnią, na piętrze sypialnie, pokój dla służby, obszerne poddasze. Obiekt miał wszelkie udogodnienia – łazienkę, ubikację – i został usytuowany w ogrodzie. Po 1945 – dom mieszkalny. <br/><br/>
 
Na zapleczu domu mieszkalnego pod numerem 2 do początku 2021 funkcjonował warsztat samochodowy. {{author: AC}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]]
 
Na zapleczu domu mieszkalnego pod numerem 2 do początku 2021 funkcjonował warsztat samochodowy. {{author: AC}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]]

Wersja z 12:14, 12 cze 2022

Ulica Jasna
Ulica Jasna 4, willa

JASNA, ulica na Siedlcach, do 1945 funkcjonowała pod nazwą Schladahler Weg. Ma długości około 180 m, zlokalizowana we wschodniej części dzielnicy Siedlce, pomiędzy dwoma głównymi ciągami komunikacyjnymi: ul. Kartuską a ul. Malczewskiego. Historycznie zaliczana do Zewnętrznych Nowych Ogrodów, po zachodniej stronie Bramy Nowych Ogrodów. Wzmiankowana po raz pierwszy w 1711 jako Schladahler Weg (Droga do Tarnowej Doliny). Zaludnienie ulicy na przestrzeni wieków XIX–XXI nie ulegało znaczącym zmianom: w 1869 zamieszkiwało przy niej 94 mieszkańców, w 2016 – 91.

Ulicę charakteryzuje zachowana zabudowa mieszkaniowa z okresu II Wolnego Miasta Gdańska. Teren po wschodniej stronie, o powierzchni ponad 11 000 m², między ul. Jasną, ul. Wesołą (Schottenweg), ul. Malczewskiego (Ober Straße) a ul. Kartuską (Karthäuser Straße), nabyła spółdzielnia Danziger Heimat-Siedlungsgesellschaft. W miejscu tym zaprojektowano i wybudowano, według projektu Erwina Letza, zamknięty w prostokąt kompleks trzypiętrowych bloków mieszkalnych (numery nieparzyste 3, 5, 7, 9) ze 118 mieszkaniami, z obszernym podwórkiem w środku, na którym zasadzono kasztanowce, z garażami oraz obiektami użyteczności publicznej (np. magiel). Przed domami zagospodarowano wąskie ogródki oddzielające kamienice od chodnika. Inwestycja, pomimo kryzysu gospodarczego, zrealizowana została powyżej ówczesnych standardów. Po II wojnie światowej, z uwagi na dobry stan zachowania oraz bliskość budynków administracyjnych na Nowych Ogrodach, mieszkania w Danziger Heimat były zamieszkiwane między innymi przez funkcjonariuszy ówczesnych służb mundurowych. Po 1945 zbudowano też pojedynczy budynek pod numerem 1.

Po zachodniej stronie ulicy, pod numerem 4, w latach 1922–1925 dla firmy Joh. Friedrich Busenitz Nachf. GmbH, wybudowano dużą willę, zaprojektowaną przez Brunona Bahra. Zamieszkał w niej prokurent (faktyczny zarządca) tej firmy, Arthur Max Reuter (1866 Gdańsk – 24 VII 1931 Gdańsk). Po jego śmierci, od 1933, właścicielem willi był lekarz ginekolog Kurt Schulemann. Willę charakteryzuje funkcjonalność: w przyziemiu obszerna jadalnia, sień z kominkiem, pokój muzyczny z wyjściem do ogrodu zimowego, kuchnia ze spiżarnią, na piętrze sypialnie, pokój dla służby, obszerne poddasze. Obiekt miał wszelkie udogodnienia – łazienkę, ubikację – i został usytuowany w ogrodzie. Po 1945 – dom mieszkalny.

Na zapleczu domu mieszkalnego pod numerem 2 do początku 2021 funkcjonował warsztat samochodowy. AC

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania