JAGOW ERNST LUDWIG, nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie, były patron ulicy
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę JAGOW ERNST LUDWIG, nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie na JAGOW ERNST LUDWIG, nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie, były patron ulicy, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
'''ERNST LUDWIG JAGOW''' (6 XI 1853 Calberwisch koło Osterburga, Brandenburgia – 19 IV 1930 Brandenburg nad Havelą), nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie. Syn Eduarda Jagowa, właściciela ziemskiego. Ukończył Akademię Rycerską w Brandenburgu, studiował prawo i ekonomię na uniwersytecie w Berlinie. Następnie pracował w administracji państwowej. W 1881 był asesorem w rejencji w Hanowerze, później w Legnicy, od 1886 landratem powiatu Osterburg, od 1889 prezydentem rejencji w Poznaniu, a od 1901 rejencji w Kwidzynie. W 1905 został nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie. <br/><br/> | '''ERNST LUDWIG JAGOW''' (6 XI 1853 Calberwisch koło Osterburga, Brandenburgia – 19 IV 1930 Brandenburg nad Havelą), nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie. Syn Eduarda Jagowa, właściciela ziemskiego. Ukończył Akademię Rycerską w Brandenburgu, studiował prawo i ekonomię na uniwersytecie w Berlinie. Następnie pracował w administracji państwowej. W 1881 był asesorem w rejencji w Hanowerze, później w Legnicy, od 1886 landratem powiatu Osterburg, od 1889 prezydentem rejencji w Poznaniu, a od 1901 rejencji w Kwidzynie. W 1905 został nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie. <br/><br/> | ||
Kierował administracją rządową w trudnych latach I wojny światowej, gdy racjonowano podstawowe produkty żywnościowe, w zimowych miesiącach brakowało opału, konieczne było organizowanie pracowników zastępczych w wielu działach gospodarki (głównie kobiet i młodzieży w miejsce powołanych do służby na froncie). Na administrację państwową i miejską spadł też obowiązek organizowania szpitali polowych w różnych obiektach publicznych (szkołach, kinach itd.). Znając założenia traktatu wersalskiego w sprawie dalszych losów Gdańska i Pomorza Gdańskiego, 15 IV 1919 przeszedł na emeryturę i wyjechał z Gdańska do Brandenburga, gdzie został kuratorem katedry. W 1922 wydał w Lipsku wspomnienia myśliwskie ''Grüne Brüche aus meinem Weidmannsleben''.<br/><br/> | Kierował administracją rządową w trudnych latach I wojny światowej, gdy racjonowano podstawowe produkty żywnościowe, w zimowych miesiącach brakowało opału, konieczne było organizowanie pracowników zastępczych w wielu działach gospodarki (głównie kobiet i młodzieży w miejsce powołanych do służby na froncie). Na administrację państwową i miejską spadł też obowiązek organizowania szpitali polowych w różnych obiektach publicznych (szkołach, kinach itd.). Znając założenia traktatu wersalskiego w sprawie dalszych losów Gdańska i Pomorza Gdańskiego, 15 IV 1919 przeszedł na emeryturę i wyjechał z Gdańska do Brandenburga, gdzie został kuratorem katedry. W 1922 wydał w Lipsku wspomnienia myśliwskie ''Grüne Brüche aus meinem Weidmannsleben''.<br/><br/> | ||
| − | 4 VI 1901 poślubił drugą żonę, Helene von Enckevort (1870 – 12 IV 1941 Brandenburg). Jego syn Matthias (ur. 2 II 1891 Berlin) w 1911 uzyskał maturę w gdańskim [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]], potem studiował w Niemczech prawo. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | 4 VI 1901 poślubił drugą żonę, Helene von Enckevort (1870 – 12 IV 1941 Brandenburg). Jego syn Matthias (ur. 2 II 1891 Berlin) w 1911 uzyskał maturę w gdańskim [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]], potem studiował w Niemczech prawo.<br/><br/> |
| + | Do 1945 patron ulicy w Gdańsku–[[OLIWA |Oliwie]] (ul. Derdowskiego). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 14:26, 23 gru 2022
ERNST LUDWIG JAGOW (6 XI 1853 Calberwisch koło Osterburga, Brandenburgia – 19 IV 1930 Brandenburg nad Havelą), nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie. Syn Eduarda Jagowa, właściciela ziemskiego. Ukończył Akademię Rycerską w Brandenburgu, studiował prawo i ekonomię na uniwersytecie w Berlinie. Następnie pracował w administracji państwowej. W 1881 był asesorem w rejencji w Hanowerze, później w Legnicy, od 1886 landratem powiatu Osterburg, od 1889 prezydentem rejencji w Poznaniu, a od 1901 rejencji w Kwidzynie. W 1905 został nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie.
Kierował administracją rządową w trudnych latach I wojny światowej, gdy racjonowano podstawowe produkty żywnościowe, w zimowych miesiącach brakowało opału, konieczne było organizowanie pracowników zastępczych w wielu działach gospodarki (głównie kobiet i młodzieży w miejsce powołanych do służby na froncie). Na administrację państwową i miejską spadł też obowiązek organizowania szpitali polowych w różnych obiektach publicznych (szkołach, kinach itd.). Znając założenia traktatu wersalskiego w sprawie dalszych losów Gdańska i Pomorza Gdańskiego, 15 IV 1919 przeszedł na emeryturę i wyjechał z Gdańska do Brandenburga, gdzie został kuratorem katedry. W 1922 wydał w Lipsku wspomnienia myśliwskie Grüne Brüche aus meinem Weidmannsleben.
4 VI 1901 poślubił drugą żonę, Helene von Enckevort (1870 – 12 IV 1941 Brandenburg). Jego syn Matthias (ur. 2 II 1891 Berlin) w 1911 uzyskał maturę w gdańskim Gimnazjum Miejskim, potem studiował w Niemczech prawo.
Do 1945 patron ulicy w Gdańsku–Oliwie (ul. Derdowskiego).
