JAGOW ERNST LUDWIG, nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie, były patron ulicy
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[File: Jagow_Ernst.jpg |thumb| Ernst Ludwig Jagow, okolo 1920]] | + | [[File: Jagow_Ernst.jpg |thumb| Ernst Ludwig von Jagow, okolo 1920]] |
| − | [[File:Ernst_Ludwig_Jagow.jpg|thumb|Ernst Ludwig Jagow]] | + | [[File:Ernst_Ludwig_Jagow.jpg|thumb|Ernst Ludwig von Jagow]] |
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''ERNST LUDWIG JAGOW''' (6 XI 1853 Calberwisch koło Osterburga, Brandenburgia – 19 IV 1930 Brandenburg nad Havelą), nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie. Syn | + | '''ERNST LUDWIG von JAGOW''' (6 XI 1853 Calberwisch koło Osterburga, Brandenburgia – 19 IV 1930 Brandenburg nad Havelą), nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie. Syn Ernsta Alexandra Leopolda von Jagow (1804–1874), właściciela dóbr Calberwisch i Uchtenhagen, i Bernhardine z domu von Kalben (1822–1900). Brat m.in. polityka Bernharda Erasmusa (1840–1916) oraz Eduarda Georga (ur. 1850). <br/><br/> |
| − | Kierował administracją rządową w trudnych latach I wojny światowej, gdy racjonowano podstawowe produkty żywnościowe, w zimowych miesiącach brakowało opału, konieczne było organizowanie pracowników zastępczych w wielu działach gospodarki (głównie kobiet i młodzieży w miejsce powołanych do służby na froncie). Na administrację państwową i miejską spadł też obowiązek organizowania szpitali polowych w różnych obiektach publicznych (szkołach, kinach itd.). Znając założenia traktatu wersalskiego w sprawie dalszych losów Gdańska i Pomorza Gdańskiego, 15 IV 1919 przeszedł na emeryturę i wyjechał z Gdańska do Brandenburga, gdzie został kuratorem katedry. W 1922 wydał w Lipsku wspomnienia myśliwskie ''Grüne Brüche aus meinem Weidmannsleben''.<br/><br/> | + | W 1871 ukończył Akademię Rycerską w Brandenburgu, studiował prawo i ekonomię na uniwersytecie w Berlinie. Następnie pracował w administracji państwowej. W 1881 był asesorem w rejencji w Hanowerze, później w Legnicy, od 1886 landratem rodzimego powiatu Osterburg, od 1889 prezydentem rejencji w Poznaniu, a od 1901 rejencji w Kwidzynie. W latach 1889–1901 członek izby niższej pruskiego parlamentu (Preußisches Abgeordnetenhaus; Izba Reprezentantów). W 1905 został nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie. <br/><br/> |
| − | 4 VI 1901 poślubił drugą żonę, Helene von Enckevort (1870 – 12 IV 1941 Brandenburg). Jego syn Matthias (ur. 2 II 1891 Berlin) w 1911 uzyskał maturę w gdańskim [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]], potem studiował w Niemczech prawo.<br/><br/> | + | Kierował administracją rządową w trudnych latach I wojny światowej, gdy racjonowano podstawowe produkty żywnościowe, w zimowych miesiącach brakowało opału, konieczne było organizowanie pracowników zastępczych w wielu działach gospodarki (głównie kobiet i młodzieży w miejsce powołanych do służby na froncie). Na administrację państwową i miejską spadł też obowiązek organizowania szpitali polowych w różnych obiektach publicznych (szkołach, kinach itd.). Znając założenia traktatu wersalskiego w sprawie dalszych losów Gdańska i Pomorza Gdańskiego, 15 IV 1919 przeszedł na emeryturę i wyjechał z Gdańska do Brandenburga, gdzie został kuratorem katedry. W 1922 wydał w Lipsku wspomnienia myśliwskie ''Grüne Brüche aus meinem Weidmannsleben''. Od 1889 członek zakonu joannitów, od 1898 jego kawaler, zaangażowany w prace komandorii poznańskiej. <br/><br/> |
| + | Po raz pierwszy żonaty z Herthą Elisabeth Klarą von Polenz (1856–1898). 4 VI 1901 poślubił drugą żonę, Helene von Enckevort (1870 – 12 IV 1941 Brandenburg), adoptując jej córkę z pierwszego małżeństwa, Dolly Maxę von Puttkamer (ur. 1895). Jego syn Matthias (ur. 2 II 1891 Berlin) w 1911 uzyskał maturę w gdańskim [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]], potem studiował w Niemczech prawo.<br/><br/> | ||
Do 1945 patron ulicy w Gdańsku–[[OLIWA |Oliwie]] (ul. Derdowskiego). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Do 1945 patron ulicy w Gdańsku–[[OLIWA |Oliwie]] (ul. Derdowskiego). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 08:30, 6 kwi 2023
ERNST LUDWIG von JAGOW (6 XI 1853 Calberwisch koło Osterburga, Brandenburgia – 19 IV 1930 Brandenburg nad Havelą), nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie. Syn Ernsta Alexandra Leopolda von Jagow (1804–1874), właściciela dóbr Calberwisch i Uchtenhagen, i Bernhardine z domu von Kalben (1822–1900). Brat m.in. polityka Bernharda Erasmusa (1840–1916) oraz Eduarda Georga (ur. 1850).
W 1871 ukończył Akademię Rycerską w Brandenburgu, studiował prawo i ekonomię na uniwersytecie w Berlinie. Następnie pracował w administracji państwowej. W 1881 był asesorem w rejencji w Hanowerze, później w Legnicy, od 1886 landratem rodzimego powiatu Osterburg, od 1889 prezydentem rejencji w Poznaniu, a od 1901 rejencji w Kwidzynie. W latach 1889–1901 członek izby niższej pruskiego parlamentu (Preußisches Abgeordnetenhaus; Izba Reprezentantów). W 1905 został nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie.
Kierował administracją rządową w trudnych latach I wojny światowej, gdy racjonowano podstawowe produkty żywnościowe, w zimowych miesiącach brakowało opału, konieczne było organizowanie pracowników zastępczych w wielu działach gospodarki (głównie kobiet i młodzieży w miejsce powołanych do służby na froncie). Na administrację państwową i miejską spadł też obowiązek organizowania szpitali polowych w różnych obiektach publicznych (szkołach, kinach itd.). Znając założenia traktatu wersalskiego w sprawie dalszych losów Gdańska i Pomorza Gdańskiego, 15 IV 1919 przeszedł na emeryturę i wyjechał z Gdańska do Brandenburga, gdzie został kuratorem katedry. W 1922 wydał w Lipsku wspomnienia myśliwskie Grüne Brüche aus meinem Weidmannsleben. Od 1889 członek zakonu joannitów, od 1898 jego kawaler, zaangażowany w prace komandorii poznańskiej.
Po raz pierwszy żonaty z Herthą Elisabeth Klarą von Polenz (1856–1898). 4 VI 1901 poślubił drugą żonę, Helene von Enckevort (1870 – 12 IV 1941 Brandenburg), adoptując jej córkę z pierwszego małżeństwa, Dolly Maxę von Puttkamer (ur. 1895). Jego syn Matthias (ur. 2 II 1891 Berlin) w 1911 uzyskał maturę w gdańskim Gimnazjum Miejskim, potem studiował w Niemczech prawo.
Do 1945 patron ulicy w Gdańsku–Oliwie (ul. Derdowskiego).
