HEYKING FRIEDRICH, przedsiębiorca
(uzupełnienie L.M.(15.09.2020)) |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:Friedrich_II_Heyking.jpg|thumb|Friedrich Heyking junior]] | [[File:Friedrich_II_Heyking.jpg|thumb|Friedrich Heyking junior]] | ||
| − | '''FRIEDRICH HEYKING''' (6 I 1859 Szittkehmen (Żytkiejmy, powiat gołdapski) – 30 XII 1939 Gdańsk), przedsiębiorca. 1 II 1883 roku z bratem Juliusem (zm. 1909) założył, przy Schuitensteg 1/3 (ul. Wiosny Ludów), fabrykę | + | '''FRIEDRICH HEYKING''' (6 I 1859 Szittkehmen (Żytkiejmy, powiat gołdapski) – 30 XII 1939 Gdańsk), przedsiębiorca. 1 II 1883 roku z bratem Juliusem (zm. 1909) założył, przy Schuitensteg 1/3 (ul. Wiosny Ludów), fabrykę konstrukcji stalowych, przęseł mostowych, dźwigów i zbiorników. Hale produkcyjne znajdowały się przy siedzibie firmy, przy nabrzeżu Wisły, oraz na [[BRABANK | Brabanku]]. W 1908 zatrudniano tu 75 osób. <br/><br/> |
| + | Autor wspomnień ''Mein Leben und Wirken'' (1933). Od 1889 mieszkał w swojej kamienicy przy Alstädtischer Graben 17/18 (ul. Podwale Staromiejskie). Spadkobiercą był syn Friedrich.<br/><br/> | ||
| + | W czasie II wojny światowej firmę przestawiono na budowę i remonty części dla okrętów podwodnych (głównie kioski i elementy korpusów). Od 1943 produkowano tu także okręty desantowe, w 1 kwartale 1944 dostarczono cztery takie jednostki. W fabryce pracowało wówczas 650 robotników, z tego 270 obcokrajowców. Po zakończeniu wojny zakład przemianowano na Stocznię nr 9 ([[STOCZNIE PO 1945. ZJEDNOCZENIE STOCZNI POLSKICH | Stocznie po 1945. Zjednoczenie Stoczni Polskich]]). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:36, 24 cze 2021
FRIEDRICH HEYKING (6 I 1859 Szittkehmen (Żytkiejmy, powiat gołdapski) – 30 XII 1939 Gdańsk), przedsiębiorca. 1 II 1883 roku z bratem Juliusem (zm. 1909) założył, przy Schuitensteg 1/3 (ul. Wiosny Ludów), fabrykę konstrukcji stalowych, przęseł mostowych, dźwigów i zbiorników. Hale produkcyjne znajdowały się przy siedzibie firmy, przy nabrzeżu Wisły, oraz na Brabanku. W 1908 zatrudniano tu 75 osób.
Autor wspomnień Mein Leben und Wirken (1933). Od 1889 mieszkał w swojej kamienicy przy Alstädtischer Graben 17/18 (ul. Podwale Staromiejskie). Spadkobiercą był syn Friedrich.
W czasie II wojny światowej firmę przestawiono na budowę i remonty części dla okrętów podwodnych (głównie kioski i elementy korpusów). Od 1943 produkowano tu także okręty desantowe, w 1 kwartale 1944 dostarczono cztery takie jednostki. W fabryce pracowało wówczas 650 robotników, z tego 270 obcokrajowców. Po zakończeniu wojny zakład przemianowano na Stocznię nr 9 ( Stocznie po 1945. Zjednoczenie Stoczni Polskich).
