HEIN CONSTANTIN, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
CONSTANTIN HEIN (8 III 1674 Gdańsk – 16 IX 1743 Gdańsk), złotnik. Syn Daniela Heine. Od 1703 roku zatrudniony jako czeladnik w warsztacie Christiana Schuberta II. Pracę mistrzowską wykonał w 1705 roku w pracowni Petera Rödego III. 29 VII 1706 uzyskał obywatelstwo Gdańska.
Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego cechu złotników pełnił w roku 1730, starszego cechu w latach 1725, 1731, 1737. Jako czeladnika zatrudniał od 19 VI 1721 młodszego brata Salomona (1682 – 11 VI 1745), od 1711 Beniamina Berendta I, od 1714 Carla Edera. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali Johann Carl Dietrich, Beniamin Döbler, Bernhardt Spaht, Beniamin Ephraim Schmidt. Został pochowany w kaplicy złotników w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Żonaty był z Dorothą Marią Necker (1694–1749), miał synów Johanna Carla (ur. 28 VI 1712) i Carla Ludwiga (zm. 1764). Wdowa prowadziła warsztat jeszcze w 1744 roku.
Używał znaku warsztatowego z monogramem CH w skomplikowanym obrysie i podobnego jako probierz cechowy. Z jego dorobku wymienić można: kielich (Muzeum Zamkowe w Malborku), paterkę ( Muzeum Narodowe w Gdańsku), łyżkę (Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie).
Zob. też złotnictwo.
