HALBE MAX, dramaturg, powieściopisarz, honorowy obywatel Gdańska, były patron ulicy

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Max Halbe
Max Halbe według portretu A. Ph. Hennenberga

MAX HALBE (4 X 1865 Koźliny koło Tczewa – 30 XI 1944 Burg koło Neuötting w Górnej Bawarii), dramaturg, powieściopisarz. Pochodził z rodziny rolników żuławskich, ukończył gimnazjum w Malborku, w 1883 roku studiował prawo w Heidelbergu i Berlinie, w latach 1884–1888 filologię niemiecką w Monachium, gdzie zamieszkał; od 1888 doktor. Od roku 1895 zajmował się wyłącznie pracą literacką. Autor naturalistycznego dramatu Jugend (1893, polskie wyd. Młodość, 1896) i utworów Der Strom (1903), Freie Liebe (1890), Mutter Erde (1897). Tłem sztuki Das wahre Gesicht (1907) jest oblężenie Gdańska, prawdopodobnie w 1577 roku. W utworze Freiheit. Ein Schauspiel von 1812 (1913) przybliżył historię Gdańska w okresie wojen napoleońskich. W wydanej pośmiertnie (1945) biograficznej powieści o Martinie Opitzu Die Friedensinsel osadził akcję w Gdańsku XVII wieku. W twórczości akcentował niemiecki charakter Gdańska. Cieszył się dużą popularnością, także w okresie Republiki Weimarskiej i czasach hitlerowskich. W 1925 roku w Monachium, w trakcie uroczystych obchodów 60-lecia urodzin ( Teatr Miejski), odebrał od gdańskiej delegacji honorowe obywatelstwo miasta Gdańska i podobny zaszczyt od władz Malborka. Podczas uroczystych obchodów 70-lecia (1935) wygłosił w Gdańsku w Dworze Artusa specjalny odczyt, a podczas uroczystości 75-lecia (1940, także w Dworze Artusa) otrzymał telegram gratulacyjny od Adolfa Hitlera i Krzyż Gdański I klasy od gauleitera Alberta Forstera. 4 X 1941 uhonorowany (po raz pierwszy przyznaną) gdańską nagrodę literacką (Danziger Literaturpreis).

Do 1945 jego imię, Max-Halbe-Platz, nosił obecny pl. Komorowskiego we Wrzeszczu. MA

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania