HAASE JAKOB, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
JAKOB HAASE (Hase; 26 III 1704 Gdańsk – 19 V 1762 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika Johanna Jacoba Haasego I (1674 – 29 I 1708). Uczył się u Gottfrieda Bauera (11 XI 1674 – 11 III 1726). Mistrzem został 16 III 1730 roku, wykonując pracę mistrzowską u Lorenza Dietricha. 11 V 1730 uzyskał obywatelstwo Gdańska. Funkcję starszego cechu złotników pełnił w latach 1745, 1749, 1759 i 1761.
Prowadził dużą pracownię, przyjmując licznych uczniów, byli wśród nich między innymi od 1735 Carl Gottfried Tonne, Johann Gottfried Bauer i Daniel Zan, od 1742 Martin Hollcke (zapewne tożsamy ze złotnikiem warszawskim Marcinem Holke, czynnym w latach około 1765–1792), od 1743 Christoph Bortels (czynny w Królewcu w latach 1763–1786), od 1755 Carl Ludwig Meyer. Nauki nie ukończył przyjęty w 1748 Johann Gotthold Boy. Uczeń od 1732, Joachim Bogislau Meßerschmiedt, 10 V 1734 zginął od wybuchu bomby w czasie oblężenia Gdańska. Terminowali u niego Abraham Schröder (zm. 1783) oraz Friedrich Ephraim Siebert (Siewert, Sieber, Süber; 5 XI 1720 Haga – 8 IV 1779), oprócz niego pracę mistrzowską wykonali także Johann Adam Imler (22 IV 1716 Frankfurt nad Menem – 10 V 1780), Abraham Arentz i Simon Gottlieb Unger (Ungarus; 2 IX 1715 – 22 XII 1762). Ojciec Christiana Arnoldta i Johanna Jacoba II (13 VI 1735 – 11 III 1775), którzy również kształcili się w zawodzie złotniczym i z których drugi został (1759) mistrzem w Gdańsku. Wdowa Barbara z domu Langen (20 IX 1707 – 20 IX 1775) prowadziła warsztat jeszcze w 1774 roku.
Używał znaku warsztatowego z monogramem IH w prostokątnym polu. Wykonywał elementy zastawy stołowej, takie jak cukiernice, łopatka do potraw (Muzeum Narodowe w Poznaniu), dzbanek (Zamek Królewski na Wawelu). Znane są jego liczne sprzęty liturgiczne: kielichy (Deptułczyce, Gniezno, Lembarg, Lubieszewo, Nowa Cerkiew, Pieniążkowo, Radzyń Chełmiński, Wałdowo), relikwiarze (Biała; dawniej kościół św. Brygidy w Gdańsku), plakiety wotywne (Lembarg, Śliwice), aplikacje na obrazy (Pogódki, Subkowy), umbraculum (Topolno). Ponadto na uwagę zasługuje kufel z figurami Minerwy, Junony i Diany, o silnie rozczłonkowanej, rzeźbiarskiej bryle.
Zob. też złotnictwo.
