GRENTZENBERG ANDREAS GOTTFRIED, cukiernik
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''ANDREAS GOTTFRIED GRENTZENBERG''' (1758 Altstrelitz, Meklemburgia – 1 IV 1813 Gdańsk), cukiernik. Syn Johanna Petera i Ewy Louise Kruse. Po przybyciu do Gdańska pracował jako rzemieślnik, 25 I 1788 | + | '''ANDREAS GOTTFRIED GRENTZENBERG''' (także jako: Caspar Andreas Gottfried) (1758 Altstrelitz, Meklemburgia – 1 IV 1813 Gdańsk), cukiernik. Syn Johanna Petera i Ewy Louise Kruse. Po przybyciu do Gdańska pracował jako rzemieślnik, 25 I 1788 za 5 guldenów uzyskał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. W nabytej 18 III 1793 kamienicy przy Langgasse 510 (ul. Długa 50) otworzył cukiernię „Conditorei A. Grentzenberg”. Oferował klientom własnego wyrobu ciastka, torty, będące specjalizacją zakładu marcepany (wytwarzane według własnej receptury), modne wówczas gorące napoje: kawę, herbatę oraz czekoladę, goście mieli do dyspozycji gdańską oraz zamiejscową prasę. <br/><br/> |
Produkcję wyrobów cukierniczych oraz innych słodyczy prowadzono w oficynie kamienicy. Latem udostępniano stoliki pod parasolami na przedprożu. Lokal cieszył się popularnością wśród gdańskiej elity i kadry oficerskiej w czasach napoleońskiego [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta]] (1807–1813). <br/><br/> | Produkcję wyrobów cukierniczych oraz innych słodyczy prowadzono w oficynie kamienicy. Latem udostępniano stoliki pod parasolami na przedprożu. Lokal cieszył się popularnością wśród gdańskiej elity i kadry oficerskiej w czasach napoleońskiego [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta]] (1807–1813). <br/><br/> | ||
| − | Żonaty był z Anną Barbarą Wagner (1758 – 1 VI 1829 Gdańsk). Zmarł podczas panującej w Gdańsku [[EPIDEMIE 1801–1945 | epidemii tyfusu]] (duru brzusznego). Córki nie dożyły pełnoletności, z synów osiągnęli ją [[GRENTZENBERG JOHANN GOTTFRIED | Johann Gottfried]] i [[GRENTZENBERG FERDINAND GOTTLIEB | Ferdinand Gottlieb]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Żonaty był z Anną Barbarą Wagner (1758 – 1 VI 1829 Gdańsk). Zmarł podczas panującej w Gdańsku [[EPIDEMIE 1801–1945 | epidemii tyfusu]] (duru brzusznego). Córki nie dożyły pełnoletności, z synów osiągnęli ją [[GRENTZENBERG JOHANN GOTTFRIED, cukiernik | Johann Gottfried]] i [[GRENTZENBERG FERDINAND GOTTLIEB, artysta plastyk | Ferdinand Gottlieb]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Archiwum Państwowe Gdańsk, 300/ 32/11, s. 61; 300/18, t. 132; 1461/134.<br/> | ||
| + | ''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, t. III, Gdańsk 2019, s. 183.<br/> | ||
| + | „Danziger Anzeiger”, nr 25 z 25 III 1811, s. 320.<br/> | ||
| + | „Danziger Intelligenzblatt”, nr 28 z 7 IV 1813, s. 260 (nekrolog od wdowy i synów). | ||
Aktualna wersja na dzień 20:01, 4 wrz 2023
ANDREAS GOTTFRIED GRENTZENBERG (także jako: Caspar Andreas Gottfried) (1758 Altstrelitz, Meklemburgia – 1 IV 1813 Gdańsk), cukiernik. Syn Johanna Petera i Ewy Louise Kruse. Po przybyciu do Gdańska pracował jako rzemieślnik, 25 I 1788 za 5 guldenów uzyskał obywatelstwo Gdańska. W nabytej 18 III 1793 kamienicy przy Langgasse 510 (ul. Długa 50) otworzył cukiernię „Conditorei A. Grentzenberg”. Oferował klientom własnego wyrobu ciastka, torty, będące specjalizacją zakładu marcepany (wytwarzane według własnej receptury), modne wówczas gorące napoje: kawę, herbatę oraz czekoladę, goście mieli do dyspozycji gdańską oraz zamiejscową prasę.
Produkcję wyrobów cukierniczych oraz innych słodyczy prowadzono w oficynie kamienicy. Latem udostępniano stoliki pod parasolami na przedprożu. Lokal cieszył się popularnością wśród gdańskiej elity i kadry oficerskiej w czasach napoleońskiego I Wolnego Miasta (1807–1813).
Żonaty był z Anną Barbarą Wagner (1758 – 1 VI 1829 Gdańsk). Zmarł podczas panującej w Gdańsku epidemii tyfusu (duru brzusznego). Córki nie dożyły pełnoletności, z synów osiągnęli ją Johann Gottfried i Ferdinand Gottlieb.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, 300/ 32/11, s. 61; 300/18, t. 132; 1461/134.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, t. III, Gdańsk 2019, s. 183.
„Danziger Anzeiger”, nr 25 z 25 III 1811, s. 320.
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 28 z 7 IV 1813, s. 260 (nekrolog od wdowy i synów).
