GRANZOW JOACHIM, lekarz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JOACHIM GRANZOW''' (14 VIII 1898 Bärsdorf (Niedźwiedzice) pow. Legnica – 27 XII 1979 Bonn, Niemcy), lekarz, dyrektor [[SZPITAL POŁOŻNICTWA I CHORÓB KOBIECYCH | Szpitala Położnictwa i Chorób Kobiecych]]. Syn pastora. Po uzyskaniu matury w latach 1916–1918 żołnierz na froncie. W latach 1919–1923 odbył studia medyczne na uniwersytecie we Wrocławiu, od 1924 doktor, od 1929 doktor habilitowany z zakresu ginekologii. <br/><br/> W Gdańsku od 1929, starszy lekarz kliniki chorób kobiecych Szpitala Położnictwa i Chorób Kobiecych przy Schellmühler Weg (ul. Kliniczna), w latach | + | '''JOACHIM GRANZOW''' (14 VIII 1898 Bärsdorf (Niedźwiedzice) pow. Legnica – 27 XII 1979 Bonn, Niemcy), lekarz, dyrektor [[SZPITAL POŁOŻNICTWA I CHORÓB KOBIECYCH | Szpitala Położnictwa i Chorób Kobiecych]]. Syn pastora. Po uzyskaniu matury w latach 1916–1918 żołnierz na froncie. W latach 1919–1923 odbył studia medyczne na uniwersytecie we Wrocławiu, od 1924 doktor, od 1929 doktor habilitowany z zakresu ginekologii. <br/><br/> |
| + | W Gdańsku od 1929, starszy lekarz kliniki chorób kobiecych Szpitala Położnictwa i Chorób Kobiecych przy Schellmühler Weg (ul. Kliniczna), w latach 1939–1944 dyrektor tego szpitala, odwołany za odmowę udziału w przymusowej sterylizacji jednej z pacjentek ze względów rasowych. Od 1935 profesor nadzwyczajny [[PAŃSTWOWA AKADEMIA MEDYCYNY PRAKTYCZNEJ W GDAŃSKU| Państwowej Akademii Medycyny Praktycznej]] w Gdańsku, w 1939–1944 profesor zwyczajny Akademii Medycznej (Medizinische Akademie Danzig). <br/><br/> | ||
Od 1945 w Niemczech, w rosyjskiej strefie okupacyjnej, był lekarzem w obozie w Altengrabow (Saksonia Anhalt). Od 1947 lekarz w Niemieckiej Republice Demokratycznej, w Torgau (w Urzędzie Zdrowia, od 1949 lekarz w miejskiej poliklinice), od 1952 ordynator Oddziału Położnictwa i Chorób Kobiecych Szpitala Górniczego w Erlabrunn i od 1954 jednocześnie lekarz Oddziału Chorób Kobiecych w Oberschlema. W 1955–1956 aresztowany i przetrzymywany w więzieniu w Zwickau i Meusdorf (koło Lipska), pracował jako lekarz więzienny. Po zwolnieniu przedostał się do RFN, od 1958 mieszkał w Bonn (RFN), gdzie był w 1964 profesorem medycyny tamtejszego uniwersytetu. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Od 1945 w Niemczech, w rosyjskiej strefie okupacyjnej, był lekarzem w obozie w Altengrabow (Saksonia Anhalt). Od 1947 lekarz w Niemieckiej Republice Demokratycznej, w Torgau (w Urzędzie Zdrowia, od 1949 lekarz w miejskiej poliklinice), od 1952 ordynator Oddziału Położnictwa i Chorób Kobiecych Szpitala Górniczego w Erlabrunn i od 1954 jednocześnie lekarz Oddziału Chorób Kobiecych w Oberschlema. W 1955–1956 aresztowany i przetrzymywany w więzieniu w Zwickau i Meusdorf (koło Lipska), pracował jako lekarz więzienny. Po zwolnieniu przedostał się do RFN, od 1958 mieszkał w Bonn (RFN), gdzie był w 1964 profesorem medycyny tamtejszego uniwersytetu. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
Michał W. T. von Grabowski, ''Biografie profesorów Medizinische Akademie Danzig'', w: Archiwum Historii i Filozofii Medycyny. Poznań 2015. | Michał W. T. von Grabowski, ''Biografie profesorów Medizinische Akademie Danzig'', w: Archiwum Historii i Filozofii Medycyny. Poznań 2015. | ||
Wersja z 12:00, 9 maj 2022
JOACHIM GRANZOW (14 VIII 1898 Bärsdorf (Niedźwiedzice) pow. Legnica – 27 XII 1979 Bonn, Niemcy), lekarz, dyrektor Szpitala Położnictwa i Chorób Kobiecych. Syn pastora. Po uzyskaniu matury w latach 1916–1918 żołnierz na froncie. W latach 1919–1923 odbył studia medyczne na uniwersytecie we Wrocławiu, od 1924 doktor, od 1929 doktor habilitowany z zakresu ginekologii.
W Gdańsku od 1929, starszy lekarz kliniki chorób kobiecych Szpitala Położnictwa i Chorób Kobiecych przy Schellmühler Weg (ul. Kliniczna), w latach 1939–1944 dyrektor tego szpitala, odwołany za odmowę udziału w przymusowej sterylizacji jednej z pacjentek ze względów rasowych. Od 1935 profesor nadzwyczajny Państwowej Akademii Medycyny Praktycznej w Gdańsku, w 1939–1944 profesor zwyczajny Akademii Medycznej (Medizinische Akademie Danzig).
Od 1945 w Niemczech, w rosyjskiej strefie okupacyjnej, był lekarzem w obozie w Altengrabow (Saksonia Anhalt). Od 1947 lekarz w Niemieckiej Republice Demokratycznej, w Torgau (w Urzędzie Zdrowia, od 1949 lekarz w miejskiej poliklinice), od 1952 ordynator Oddziału Położnictwa i Chorób Kobiecych Szpitala Górniczego w Erlabrunn i od 1954 jednocześnie lekarz Oddziału Chorób Kobiecych w Oberschlema. W 1955–1956 aresztowany i przetrzymywany w więzieniu w Zwickau i Meusdorf (koło Lipska), pracował jako lekarz więzienny. Po zwolnieniu przedostał się do RFN, od 1958 mieszkał w Bonn (RFN), gdzie był w 1964 profesorem medycyny tamtejszego uniwersytetu.
Bibliografia:
Michał W. T. von Grabowski, Biografie profesorów Medizinische Akademie Danzig, w: Archiwum Historii i Filozofii Medycyny. Poznań 2015.
