Tekst źródłowy strony GORONCY EMILIE, śpiewaczka, kompozytorka

{{paper}}
'''EMILIE GORONCY''' (11 VIII? 1808 Gdańsk – 7 XI 1868 Gdańsk), śpiewaczka, kompozytorka, córka kupca gdańskiego Jakoba (1767 – 20 VI 1841 Gdańsk) i Fryderyki Henrietty (1784 – 7 VIII 1862 Gdańsk), córki Johanna Gottfrieda Ewerta (około 1750 – 23 I 1833 Gdańsk), organisty [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]]. Siostra zmarłych w dzieciństwie/niemowlęctwie Salomona Rudolpha (1804 – 15 X 1806) i Ludwiga Eduarda (maj - 1 listopad 1806), oraz Julii (ur. 1807 – 31 X 1868 Gdańsk). Mieszkała z rodziną przy Bootsmannsgasse (ul. Bosmańska), róg z Heilige-Geist-Gasse (ul. św. Ducha). Śpiewu uczyła się u wuja, Friedricha W. Ewerta. Mając 16 lat, wystąpiła po raz pierwszy publicznie. Jako stypendystka [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwa Pokoju]] studiowała w latach 1825–1827 u Carla F. Zeltera w Berlinie.<br/><br/>
Po powrocie do Gdańska w latach 1827–1834 śpiewała na koncertach, między innymi w wykonaniu oratorium ''Josua'' Georga F. Händla w [[DWÓR ARTUSA | Dworze Artusa]] (16 III i 12 X 1833). Od 1827 do końca życia udzielała lekcji śpiewu. W 1832 wydała drukiem ''Sechs Lieder mit Begleitung des Pianoforte'' (Sześć pieśni z towarzyszeniem fortepianu). Od około 1850 mieszkała przy Langgasse 367 (ul. Długa 9), wspólnie z siostrą Julią, podobnie jak ona niezamężną. Zmarła tydzień po samobójstwie siostry. {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>

'''Bibliografia''':<br/> 
Lichtenstein C. A. von, ''Zur Geschichte der Sing-Akademie in Berlin. Nebst einer Nachricht über das Fest am funfzigsten Jahrestage ihrer Stiftung und einem alphabetischen Verzeichniss aller Personen, die ihr als Mitglieder angehört haben'', Berlin 1843, s. 13. <br/>
Popinigis Danuta, ''Die Danzigerin Emilie Goroncy und ihre "Sechs Lieder mit Begleitung des Piano-Forte" (1832)'', w: ''Lied und Liedidee im Ostseeraum zwischen 1750 und 1900'', Frankfurt am Main 2002, s. 107–116.<br/>
Siebenfreund Kurt, ''Hundert Jahre Danziger Singakademie 1818–1917'', Danzig 1917, s. 15, 42–51.