GIBSONE ALEXANDER I, kupiec, rezydent angielski w Gdańsku

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
'''ALEXANDER GIBSONE I''' (Gibson; zm. 18 X 1811 Gdańsk), kupiec. Syn [[GIBSONE ARCHIBALD | Archibalda Gibsone’a]], brat Heleny, żony hrabiego Otto Ernst von Keyserlingka. Od 1780 roku rezydent angielski w Gdańsku, nabył [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo miejskie]]. Bezskutecznie zabiegał u króla angielskiego o pomoc finansowa dla założonej w Gdańsku w 1707 kaplicy anglikańskiej. Zajmował się ożywioną wymianą handlową i pieniężną z firmami Europy Zachodniej. W 1777 otrzymał od króla pruskiego Fryderyka Wilhelma II tytuł szlachecki. Od 1782 właściciel nabytych za 400.000 guldenów od wdowy po generale Józefie Przebendowskim dóbr rzucewsko-wejherowskich, 12 czerwca tego roku złożył przysięgę wasalną władcy pruskiemu. Starając się podnieść kulturę rolną tych majątków, założyć w nich manufakturę i sprowadzić osadników szkockich, 28 I 1783 wydał dla nich specjalny wilkierz. Planów nie zrealizował i 6 XI 1790 odsprzedał majątki (za 200.000 talarów) siostrzeńcowi, hrabiemu Ottonowi Heinrichowi Keyserlingkowi, po czym przeniósł się do Gdańska, gdzie z Anglikiem Eduardem Solly’m prowadził dom handlowy "Solly et Gibsone", w 1804 dysponujący siedmioma statkami. <br/><br/>
+
'''ALEXANDER GIBSONE I''' (Gibson) (1734 – 18 X 1811 Gdańsk), kupiec. Syn [[GIBSONE ARCHIBALD | Archibalda Gibsone’a]], brat Heleny, żony hrabiego Otto Ernst von Keyserlingka. Od 1780 roku rezydent angielski w Gdańsku, nabył [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo miejskie]]. Bezskutecznie zabiegał u króla angielskiego o pomoc finansowa dla założonej w Gdańsku w 1707 kaplicy anglikańskiej. Zajmował się ożywioną wymianą handlową i pieniężną z firmami Europy Zachodniej. W 1777 otrzymał od króla pruskiego Fryderyka Wilhelma II tytuł szlachecki. Od 1782 właściciel nabytych za 400.000 guldenów od wdowy po generale Józefie Przebendowskim dóbr rzucewsko-wejherowskich, 12 czerwca tego roku złożył przysięgę wasalną władcy pruskiemu. Starając się podnieść kulturę rolną tych majątków, założyć w nich manufakturę i sprowadzić osadników szkockich, 28 I 1783 wydał dla nich specjalny wilkierz. Planów nie zrealizował i 6 XI 1790 odsprzedał majątki (za 200.000 talarów) siostrzeńcowi, hrabiemu Ottonowi Heinrichowi Keyserlingkowi, po czym przeniósł się do Gdańska, gdzie z Anglikiem Eduardem Solly’m prowadził dom handlowy "Solly et Gibsone", w 1804 dysponujący siedmioma statkami. <br/><br/>
 
W 1807 brał czynny udział w obronie Gdańska przed wojskami napoleońskimi. W czasie oblężenia skonstruował telegraf optyczny, zwany semaforem Gibsone’a, służący do kontaktów wizualnych z załogą twierdzy w [[WISŁOUJŚCIE | Wisłoujściu]] za pomocą kodu z flag literowych, zawieszanych na maszcie ustawionym na północnych obwarowaniach miejskich. Po zakończeniu oblężenia wynalazek przekazał Francuzom. Mimo to posiadany przezeń majątku, o wartości 500.000 talarów, bezpośrednio po jego śmierci w 1811 z rozkazu francuskiego gubernatora w Gdańsku [[RAPP JEAN | Jeana Rappa]] skonfiskowano, w zamian nosząc się z zamiarem nazwania jego imieniem bastionowi św. Elżbiety. Po interwencjach dworów wiedeńskiego, berlińskiego i drezdeńskiego spadkobiercy (tak bliższa rodzina jak i krewni mieszkający w Anglii oraz Keyserlingkowie) większość majątku odzyskali, choć sprawa ciągnęła się do 1824.<br/><br/>
 
W 1807 brał czynny udział w obronie Gdańska przed wojskami napoleońskimi. W czasie oblężenia skonstruował telegraf optyczny, zwany semaforem Gibsone’a, służący do kontaktów wizualnych z załogą twierdzy w [[WISŁOUJŚCIE | Wisłoujściu]] za pomocą kodu z flag literowych, zawieszanych na maszcie ustawionym na północnych obwarowaniach miejskich. Po zakończeniu oblężenia wynalazek przekazał Francuzom. Mimo to posiadany przezeń majątku, o wartości 500.000 talarów, bezpośrednio po jego śmierci w 1811 z rozkazu francuskiego gubernatora w Gdańsku [[RAPP JEAN | Jeana Rappa]] skonfiskowano, w zamian nosząc się z zamiarem nazwania jego imieniem bastionowi św. Elżbiety. Po interwencjach dworów wiedeńskiego, berlińskiego i drezdeńskiego spadkobiercy (tak bliższa rodzina jak i krewni mieszkający w Anglii oraz Keyserlingkowie) większość majątku odzyskali, choć sprawa ciągnęła się do 1824.<br/><br/>
W 1808 mieszkał przy Langer Markt 39 (Długi Targ). Kawaler. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]
+
W 1808 mieszkał przy Langer Markt 39 (Długi Targ). Kawaler. Pochowany 24 X 1811 w gdańskim [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]

Wersja z 13:39, 7 sie 2022

ALEXANDER GIBSONE I (Gibson) (1734 – 18 X 1811 Gdańsk), kupiec. Syn Archibalda Gibsone’a, brat Heleny, żony hrabiego Otto Ernst von Keyserlingka. Od 1780 roku rezydent angielski w Gdańsku, nabył obywatelstwo miejskie. Bezskutecznie zabiegał u króla angielskiego o pomoc finansowa dla założonej w Gdańsku w 1707 kaplicy anglikańskiej. Zajmował się ożywioną wymianą handlową i pieniężną z firmami Europy Zachodniej. W 1777 otrzymał od króla pruskiego Fryderyka Wilhelma II tytuł szlachecki. Od 1782 właściciel nabytych za 400.000 guldenów od wdowy po generale Józefie Przebendowskim dóbr rzucewsko-wejherowskich, 12 czerwca tego roku złożył przysięgę wasalną władcy pruskiemu. Starając się podnieść kulturę rolną tych majątków, założyć w nich manufakturę i sprowadzić osadników szkockich, 28 I 1783 wydał dla nich specjalny wilkierz. Planów nie zrealizował i 6 XI 1790 odsprzedał majątki (za 200.000 talarów) siostrzeńcowi, hrabiemu Ottonowi Heinrichowi Keyserlingkowi, po czym przeniósł się do Gdańska, gdzie z Anglikiem Eduardem Solly’m prowadził dom handlowy "Solly et Gibsone", w 1804 dysponujący siedmioma statkami.

W 1807 brał czynny udział w obronie Gdańska przed wojskami napoleońskimi. W czasie oblężenia skonstruował telegraf optyczny, zwany semaforem Gibsone’a, służący do kontaktów wizualnych z załogą twierdzy w Wisłoujściu za pomocą kodu z flag literowych, zawieszanych na maszcie ustawionym na północnych obwarowaniach miejskich. Po zakończeniu oblężenia wynalazek przekazał Francuzom. Mimo to posiadany przezeń majątku, o wartości 500.000 talarów, bezpośrednio po jego śmierci w 1811 z rozkazu francuskiego gubernatora w Gdańsku Jeana Rappa skonfiskowano, w zamian nosząc się z zamiarem nazwania jego imieniem bastionowi św. Elżbiety. Po interwencjach dworów wiedeńskiego, berlińskiego i drezdeńskiego spadkobiercy (tak bliższa rodzina jak i krewni mieszkający w Anglii oraz Keyserlingkowie) większość majątku odzyskali, choć sprawa ciągnęła się do 1824.

W 1808 mieszkał przy Langer Markt 39 (Długi Targ). Kawaler. Pochowany 24 X 1811 w gdańskim kościele Najświętszej Marii Panny MrGl

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania