GIBSONE ALEXANDER I, kupiec, rezydent angielski w Gdańsku
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ALEXANDER GIBSONE I''' (Gibson | + | [[File: Isac_Solly.jpg |thumb| Isac Solly, wspólnik Alexandra Gibsone III, według litografii Charlesa Josepha Hullmandela, ok. 1800]] |
| − | W 1807 brał czynny udział w obronie Gdańska przed wojskami napoleońskimi. W czasie oblężenia skonstruował telegraf optyczny, zwany semaforem Gibsone’a, służący do kontaktów wizualnych z załogą twierdzy w [[WISŁOUJŚCIE | Wisłoujściu]] za pomocą kodu z flag literowych, zawieszanych na maszcie ustawionym na północnych obwarowaniach miejskich. Po zakończeniu oblężenia wynalazek przekazał Francuzom. Mimo to posiadany przezeń | + | |
| − | W 1808 mieszkał przy Langer Markt 39 (Długi Targ). Kawaler. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''ALEXANDER GIBSONE I''' (Gibson) (1734 – 18 X 1811 Gdańsk), kupiec. Syn [[GIBSONE ARCHIBALD, bankowiec | Archibalda Gibsone’a]], brat Heleny (9 X 1737 – 3 XII 1790), żony hrabiego Ottona Ernsta von Keyserlingka. Od 1780 rezydent angielski w Gdańsku, nabył [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo miejskie]]. Bezskutecznie zabiegał u króla angielskiego o pomoc finansową dla założonej w Gdańsku w 1707 kaplicy anglikańskiej. Zajmował się ożywioną wymianą handlową i pieniężną z firmami Europy Zachodniej. W 1777 otrzymał od króla pruskiego Fryderyka Wilhelma II tytuł szlachecki. Od maja 1782 właściciel nabytych za 400 000 guldenów od wdowy po generale Józefie Przebendowskim dóbr rzucewsko-wejherowskich, 12 czerwca tego roku złożył przysięgę wasalną władcy pruskiemu. Dobra te obejmowały miasto Wejherowo i wsie Rzucewo, Osłonino, Śmiechowo, Pętkowice, Sławutowo, Nanice, Żelistrzewo, Błądzikowo, Sopieszyno i Gowino. Starając się podnieść kulturę rolną tych majątków, założyć w nich manufakturę i sprowadzić osadników szkockich, 28 I 1783 wydał dla nich specjalny wilkierz. Planów nie zrealizował i 6 XI 1790 odsprzedał majątki (za 200 000 talarów) siostrzeńcowi, hrabiemu Ottonowi Alexandrowi Keyserlingkowi, po czym przeniósł się do Gdańska, gdzie z Anglikiem Isackiem Eduardem Solly’m prowadził dom handlowy "Solly und Gibsone", w 1804 dysponujący siedmioma statkami. <br/><br/> |
| + | W 1807 brał czynny udział w obronie Gdańska przed wojskami napoleońskimi. W czasie oblężenia skonstruował telegraf optyczny, zwany semaforem Gibsone’a, służący do kontaktów wizualnych z załogą twierdzy w [[WISŁOUJŚCIE | Wisłoujściu]] za pomocą kodu z flag literowych, zawieszanych na maszcie ustawionym na północnych obwarowaniach miejskich. Po zakończeniu oblężenia wynalazek przekazał Francuzom. Mimo to posiadany przezeń majątek, o wartości 500 000 talarów, bezpośrednio po jego śmierci w 1811 z rozkazu francuskiego gubernatora w Gdańsku [[RAPP JEAN, gubernator Gdańska | Jeana Rappa]] skonfiskowano, w zamian nosząc się z zamiarem nazwania jego imieniem bastionu św. Elżbiety. Po interwencjach dworów wiedeńskiego, berlińskiego i drezdeńskiego spadkobiercy (tak bliższa rodzina jak i krewni mieszkający w Anglii oraz Keyserlingkowie) większość majątku odzyskali, choć sprawa ciągnęła się do 1824.<br/><br/> | ||
| + | W 1808 mieszkał przy Langer Markt 39 (Długi Targ). Kawaler. Pochowany 24 X 1811 w gdańskim [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] pod płytą nagrobną nr 29 w Kaplicy Wszystkich Świętych. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 16:03, 15 sty 2024
ALEXANDER GIBSONE I (Gibson) (1734 – 18 X 1811 Gdańsk), kupiec. Syn Archibalda Gibsone’a, brat Heleny (9 X 1737 – 3 XII 1790), żony hrabiego Ottona Ernsta von Keyserlingka. Od 1780 rezydent angielski w Gdańsku, nabył obywatelstwo miejskie. Bezskutecznie zabiegał u króla angielskiego o pomoc finansową dla założonej w Gdańsku w 1707 kaplicy anglikańskiej. Zajmował się ożywioną wymianą handlową i pieniężną z firmami Europy Zachodniej. W 1777 otrzymał od króla pruskiego Fryderyka Wilhelma II tytuł szlachecki. Od maja 1782 właściciel nabytych za 400 000 guldenów od wdowy po generale Józefie Przebendowskim dóbr rzucewsko-wejherowskich, 12 czerwca tego roku złożył przysięgę wasalną władcy pruskiemu. Dobra te obejmowały miasto Wejherowo i wsie Rzucewo, Osłonino, Śmiechowo, Pętkowice, Sławutowo, Nanice, Żelistrzewo, Błądzikowo, Sopieszyno i Gowino. Starając się podnieść kulturę rolną tych majątków, założyć w nich manufakturę i sprowadzić osadników szkockich, 28 I 1783 wydał dla nich specjalny wilkierz. Planów nie zrealizował i 6 XI 1790 odsprzedał majątki (za 200 000 talarów) siostrzeńcowi, hrabiemu Ottonowi Alexandrowi Keyserlingkowi, po czym przeniósł się do Gdańska, gdzie z Anglikiem Isackiem Eduardem Solly’m prowadził dom handlowy "Solly und Gibsone", w 1804 dysponujący siedmioma statkami.
W 1807 brał czynny udział w obronie Gdańska przed wojskami napoleońskimi. W czasie oblężenia skonstruował telegraf optyczny, zwany semaforem Gibsone’a, służący do kontaktów wizualnych z załogą twierdzy w Wisłoujściu za pomocą kodu z flag literowych, zawieszanych na maszcie ustawionym na północnych obwarowaniach miejskich. Po zakończeniu oblężenia wynalazek przekazał Francuzom. Mimo to posiadany przezeń majątek, o wartości 500 000 talarów, bezpośrednio po jego śmierci w 1811 z rozkazu francuskiego gubernatora w Gdańsku Jeana Rappa skonfiskowano, w zamian nosząc się z zamiarem nazwania jego imieniem bastionu św. Elżbiety. Po interwencjach dworów wiedeńskiego, berlińskiego i drezdeńskiego spadkobiercy (tak bliższa rodzina jak i krewni mieszkający w Anglii oraz Keyserlingkowie) większość majątku odzyskali, choć sprawa ciągnęła się do 1824.
W 1808 mieszkał przy Langer Markt 39 (Długi Targ). Kawaler. Pochowany 24 X 1811 w gdańskim kościele Najświętszej Marii Panny pod płytą nagrobną nr 29 w Kaplicy Wszystkich Świętych.
