GÜNTHER OTTO, dyrektor Biblioteki Miejskiej
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Günther Otto.JPG|thumb|Otto Günther]] | [[File:Günther Otto.JPG|thumb|Otto Günther]] | ||
| − | '''OTTO GÜNTHER''' (30 XII 1864 Celle koło Hanoweru – 8 X 1924 Wrocław), dyrektor gdańskiej [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Biblioteki Miejskiej]]. W | + | '''OTTO GÜNTHER''' (30 XII 1864 Celle koło Hanoweru – 8 X 1924 Wrocław), dyrektor gdańskiej [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Biblioteki Miejskiej]]. W wieku dwóch lat wraz z rodzicami przeniósł się do Lüneburga koło Hamburga, gdzie ojciec, Hermann, był dyrektorem szkoły handlowej. W 1884 ukończył gimnazjum w Lüneburgu, odbył studia filologiczno-historyczne na uniwersytecie w Getyndze, gdzie 1 I 1889 uzyskał stopień doktora. Bezpośrednio po studiach pracował w bibliotece uniwersytetu w Getyndze, po półtorarocznym okresie próbnym został asystentem bibliotecznym. Przebywał na rocznym stypendium w Rzymie, po powrocie do Getyngi w 1891 pracował nad katalogowaniem rękopisów biblioteki uniwersyteckiej. Od 1894 pracował w Bibliotece Królewskiej w Berlinie.<br/><br/> |
| − | Od 1 X 1896 w Gdańsku | + | Od 1 X 1896 w Gdańsku kierownik Biblioteki Miejskiej, mieszczącej się wówczas w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | kościele św. Jakuba]], w latach 1902–1921 dyrektor. Jednocześnie od 1897 do 1091 był kierownikiem miejskiego [[ARCHIWA | archiwum]]. Powierzoną sobie bibliotekę przekształcił w nowoczesną placówkę naukową: uporządkowano i skatalogowano książki, prasę i zbiory specjalne. Jego system ewidencji księgozbioru sprzed 1945 funkcjonuje do dziś. Doprowadził (1905) do budowy nowej siedziby biblioteki przy Wallgasse (ul. Wałowa).<br/><br/> |
| − | Wydawał źródła dotyczące historii Gdańska. Opublikował katalog rękopisów Biblioteki Miejskiej i [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]], [[WILKIERZE | wilkierz Gdańska]] z 1761 | + | Pod sam koniec I wojny światowej, 14 IX 1918, powołany został do wojska, już 19 grudnia tego roku został zwolniony. 7 X 1921 obchodził jubileusz 25-lecia kierowania gdańską biblioteką, uroczystość odbyła się między innymi z udziałem prezydent Senatu Heinricha Sahma, senatora Hermanna Strunka, dyrektora biblioteki THD Paula Trommsdorffa i dyrektora gdańskiego Archiwum Państwowego Karla Josefa Kaufmanna.<br/><br/> |
| + | Wydawał źródła dotyczące historii Gdańska. Opublikował katalog rękopisów Biblioteki Miejskiej i [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]], [[WILKIERZE | wilkierz Gdańska]] z 1761 oraz pracę [[LENGNICH GOTTFRIED | Gottfrieda Lengnicha]] ''Ius publicum civitatis Gedanensis'' (1900). W latach 1900–1920 sekretarz [[ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO HISTORYCZNE | Zachodniopruskiego Towarzystwa Historycznego]] (Westpreußischer Geschichtsverein), członek redakcji „Zeitschrift des Westpreußischen Geschichtsvereins”. Od 1 I 1922 dyrektor biblioteki uniwersyteckiej we Wrocławiu.<br/><br/> | ||
Żonaty z Margarethą (1876 Gdańsk – po 1924 Wrocław), córką kupca [[RODENACKER CARL EDUARD | Carla Eduarda Rodenackera]]. Miał czworo dzieci. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Żonaty z Margarethą (1876 Gdańsk – po 1924 Wrocław), córką kupca [[RODENACKER CARL EDUARD | Carla Eduarda Rodenackera]]. Miał czworo dzieci. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 11:59, 28 gru 2021
OTTO GÜNTHER (30 XII 1864 Celle koło Hanoweru – 8 X 1924 Wrocław), dyrektor gdańskiej Biblioteki Miejskiej. W wieku dwóch lat wraz z rodzicami przeniósł się do Lüneburga koło Hamburga, gdzie ojciec, Hermann, był dyrektorem szkoły handlowej. W 1884 ukończył gimnazjum w Lüneburgu, odbył studia filologiczno-historyczne na uniwersytecie w Getyndze, gdzie 1 I 1889 uzyskał stopień doktora. Bezpośrednio po studiach pracował w bibliotece uniwersytetu w Getyndze, po półtorarocznym okresie próbnym został asystentem bibliotecznym. Przebywał na rocznym stypendium w Rzymie, po powrocie do Getyngi w 1891 pracował nad katalogowaniem rękopisów biblioteki uniwersyteckiej. Od 1894 pracował w Bibliotece Królewskiej w Berlinie.
Od 1 X 1896 w Gdańsku kierownik Biblioteki Miejskiej, mieszczącej się wówczas w kościele św. Jakuba, w latach 1902–1921 dyrektor. Jednocześnie od 1897 do 1091 był kierownikiem miejskiego archiwum. Powierzoną sobie bibliotekę przekształcił w nowoczesną placówkę naukową: uporządkowano i skatalogowano książki, prasę i zbiory specjalne. Jego system ewidencji księgozbioru sprzed 1945 funkcjonuje do dziś. Doprowadził (1905) do budowy nowej siedziby biblioteki przy Wallgasse (ul. Wałowa).
Pod sam koniec I wojny światowej, 14 IX 1918, powołany został do wojska, już 19 grudnia tego roku został zwolniony. 7 X 1921 obchodził jubileusz 25-lecia kierowania gdańską biblioteką, uroczystość odbyła się między innymi z udziałem prezydent Senatu Heinricha Sahma, senatora Hermanna Strunka, dyrektora biblioteki THD Paula Trommsdorffa i dyrektora gdańskiego Archiwum Państwowego Karla Josefa Kaufmanna.
Wydawał źródła dotyczące historii Gdańska. Opublikował katalog rękopisów Biblioteki Miejskiej i kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, wilkierz Gdańska z 1761 oraz pracę Gottfrieda Lengnicha Ius publicum civitatis Gedanensis (1900). W latach 1900–1920 sekretarz Zachodniopruskiego Towarzystwa Historycznego (Westpreußischer Geschichtsverein), członek redakcji „Zeitschrift des Westpreußischen Geschichtsvereins”. Od 1 I 1922 dyrektor biblioteki uniwersyteckiej we Wrocławiu.
Żonaty z Margarethą (1876 Gdańsk – po 1924 Wrocław), córką kupca Carla Eduarda Rodenackera. Miał czworo dzieci.
