FORSTERÓWKA
(poprawki, mail BŚ 22.11.2016) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''FORSTERÓWKA''', rezydencja [[FORSTER ALBERT MARIA | Alberta Forstera]] w [[ORLINKI | Orlinkach]] (Wyspa Sobieszewska), przy obecnej ul. Lazurowej, jego prywatna własność. Składała się z modrzewiowego domku myśliwskiego i obiektu kuchenno-jadalnego, przekazanego | + | '''FORSTERÓWKA''', rezydencja [[FORSTER ALBERT MARIA | Alberta Forstera]] w [[ORLINKI | Orlinkach]] (Wyspa Sobieszewska), przy obecnej ul. Lazurowej, jego prywatna własność. Składała się z modrzewiowego domku myśliwskiego i obiektu kuchenno-jadalnego, przekazanego Albertowi Forsterowi 26 VI 1933 jako prezent od führera i NSDAP. <br/><br/> |
| + | W rezydencji gauleiter przyjmował między innymi Wysokiego Komisarza Ligi Narodów w II WMG [[BURCKHARDT CARL JAKOB| Carla Jakoba Burckhardta]](kilkukrotnie w 1937), Reichsführera SS Heinricha Himmlera (kilkukrotnie w 1939 i w listopadzie 1941), dowódcę okrętu [[SCHLESWIG-HOLSTEIN | „Schleswig-Holstein”]] komandora Gustava Kleikampfa (28 VIII 1939). W czerwcu 1939 roku w obecności Heinricha Himmlera przygotowywano tu szczegóły operacji „Tannenberg", w lipcu 1939 roku decyzja o utworzeniu obozu koncentracyjnego w Sztutowie (KL Stutthof) i wybrano dla niego lokalizację. Albert Forster korzystał z rezydencji do 27 III 1945 roku.<br/><br/> | ||
| + | Rezydencja pełniła również funkcję tajnego magazynu broni (zwłaszcza maszynowej), przemycanej na teren [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] barkami od strony morza, w celu uzbrojenia szkolonych potajemnie członków S.A. i SS. Broń przechowywano w piwnicy oraz w barakach magazynowych. Od 1935 roku w sąsiedztwie rozbudowywano ośrodek rekrutacyjno-szkoleniowy NSDAP, składający się docelowy z koszar, domu oficerów, baraków magazynowych na sprzęt wojskowy i strzelnicy polowej. W latach 1936–1939 szkolono tu działaczy partyjnych, latem 1939 roku formacje SA i SS z terenu II WMG. <br/><br/> | ||
| + | W 1941 roku pod wydmą Mewia Góra (Möwe Berg), 30 m n.p.m., wybudowano schron na około 150 osób, o powierzchni około 50 m² (po 1945 prawdopodobnie wysadzony przez Rosjan i zasypany). W okresie 1941–1944 szpital i sanatorium dla żołnierzy rannych na froncie wschodnim.<br/><br/> | ||
| + | W 1947 obiekty przekazane zostały Zarządowi Okręgu Gdańskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych w celu zorganizowania domu wypoczynkowego dla swoich członków. Do 2003 były eksploatowane przez Fundusz Wczasów Pracowniczych jako dom wczasowy „Mewa”, w „Forsterówce” funkcjonowała kawiarnia. Opuszczona po likwidacji Funduszu Wczasów, popadała w ruinę, w 2006 objęta została ochroną Miejskiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku. W roku 2010 przekazana [[FRANCISZKANIE | franciszkanom]] na siedzibę Domu Pojednania i Spotkań im. św. Maksymiliana Kolbego („Wyspa św. Franciszka”). 15 V 2012 roku kompleks budynków (z „Forsterówką”) został wpisany do centralnego rejestru zabytków. {{author: MZM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Wersja z 09:10, 20 paź 2019
FORSTERÓWKA, rezydencja Alberta Forstera w Orlinkach (Wyspa Sobieszewska), przy obecnej ul. Lazurowej, jego prywatna własność. Składała się z modrzewiowego domku myśliwskiego i obiektu kuchenno-jadalnego, przekazanego Albertowi Forsterowi 26 VI 1933 jako prezent od führera i NSDAP.
W rezydencji gauleiter przyjmował między innymi Wysokiego Komisarza Ligi Narodów w II WMG Carla Jakoba Burckhardta(kilkukrotnie w 1937), Reichsführera SS Heinricha Himmlera (kilkukrotnie w 1939 i w listopadzie 1941), dowódcę okrętu „Schleswig-Holstein” komandora Gustava Kleikampfa (28 VIII 1939). W czerwcu 1939 roku w obecności Heinricha Himmlera przygotowywano tu szczegóły operacji „Tannenberg", w lipcu 1939 roku decyzja o utworzeniu obozu koncentracyjnego w Sztutowie (KL Stutthof) i wybrano dla niego lokalizację. Albert Forster korzystał z rezydencji do 27 III 1945 roku.
Rezydencja pełniła również funkcję tajnego magazynu broni (zwłaszcza maszynowej), przemycanej na teren II Wolnego Miasta Gdańska barkami od strony morza, w celu uzbrojenia szkolonych potajemnie członków S.A. i SS. Broń przechowywano w piwnicy oraz w barakach magazynowych. Od 1935 roku w sąsiedztwie rozbudowywano ośrodek rekrutacyjno-szkoleniowy NSDAP, składający się docelowy z koszar, domu oficerów, baraków magazynowych na sprzęt wojskowy i strzelnicy polowej. W latach 1936–1939 szkolono tu działaczy partyjnych, latem 1939 roku formacje SA i SS z terenu II WMG.
W 1941 roku pod wydmą Mewia Góra (Möwe Berg), 30 m n.p.m., wybudowano schron na około 150 osób, o powierzchni około 50 m² (po 1945 prawdopodobnie wysadzony przez Rosjan i zasypany). W okresie 1941–1944 szpital i sanatorium dla żołnierzy rannych na froncie wschodnim.
W 1947 obiekty przekazane zostały Zarządowi Okręgu Gdańskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych w celu zorganizowania domu wypoczynkowego dla swoich członków. Do 2003 były eksploatowane przez Fundusz Wczasów Pracowniczych jako dom wczasowy „Mewa”, w „Forsterówce” funkcjonowała kawiarnia. Opuszczona po likwidacji Funduszu Wczasów, popadała w ruinę, w 2006 objęta została ochroną Miejskiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku. W roku 2010 przekazana franciszkanom na siedzibę Domu Pojednania i Spotkań im. św. Maksymiliana Kolbego („Wyspa św. Franciszka”). 15 V 2012 roku kompleks budynków (z „Forsterówką”) został wpisany do centralnego rejestru zabytków.
