FALOWCE

< Poprzednie

Następne >

Falowiec przy ul. Piastowskiej 90, po lewej Osiedle Tysiąclecia na Żabiance, w tle kościół św. Apostołów Piotra i Pawła w Jelitkowie, widok od strony zachodniej, 1968

Falowiec przy ul. Piastowskiej 100, widok od strony południowej, 1968, fot. Stefan Figlarowicz

Falowiec przy ul. Obrońców Wybrzeża na Przymorzu

Mural na falowcu przy ul. Piastowskiej, 2021

FALOWCE, budynki mieszkalne, bryłą i układem balkonów przypominające falę (stąd popularna nazwa). Wznoszone jako przejściowe rozwiązanie trudności mieszkaniowych w różnych krajach Europy: Włoszech, Austrii i na przełomie lat 60. i 70. XX wieku w Polsce. Charakteryzują się wejściem do mieszkań z galerii łączących kolejne klatki schodowe; w każdej klatce schodowej jest winda osobowa, w co czwartej – towarowa.

W Gdańsku wzniesiono, według projektu (pierwszy z roku 1964) Tadeusza Różańskiego, Danuty Olędzkiej i Tadeusza Kempskiego, falowiec w Nowym Porcie (ul. Wyzwolenia, 1978) i siedem na Przymorzu: ul. Piastowska – dwa (początek budowy: 1966, długość 198,6 m, 1500 mieszkańców), ul. Jagiellońska – jeden (1972, długość około 800 m, 1376 mieszkań, około 5 tysięcy mieszkańców), ul. Obrońców Wybrzeża – jeden (1970–1973, długość około 850 m – planowany jako krótszy, 4 segmenty po 4 klatki schodowe, 1790 mieszkań, ponad 6 tysięcy mieszkańców, oddawany do użytku segmentami; najdłuższy w Gdańsku (w Polsce dłuższy jest tylko tzw. Przyczółek Grochowski w Warszawie, 1500 m), ul. Kołobrzeska 42 (1973–1975), ul. Rzeczypospolitej 1 i 7 – dwa (1973–1975; łącznie w trzech ostatnich falowcach 1520 lokali).

Falowiec w Nowym Porcie ma 12 kondygnacji, pozostałe mają wysokość 31 m i 11 kondygnacji (parter i 10 pięter, nad każdą klatką nadbudówki). RED