FABRICIUS (Schmidt) JOHANN, pastor kościołów św. Bartłomieja i św. Katarzyny

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Strona tytułowa epitafium poświęconego Johannowi Fabriciusowi (Schmidtowi), 1653

JOHANN FABRICIUS (Schmidt) (17 II 1608 Gdańsk – 10 IX 1653 Gdańsk), teolog, orientalista, pastor kościoła św. Bartłomieja i kościoła św. Katarzyny. Syn Johannesa Schmidta, przedstawiciela Trzeciego Ordynku i poślubionej mu w 1599 Elisabeth, córki ławnika i rajcy Głównego Miasta Adriana von der Linde, między innymi siostry burmistrza Adriana I von der Linde.

Uczeń gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, od 1626 studiował w Rostocku, Wittenberdze (1628), Królewcu (1631) i Lejdzie, gdzie u Jakoba Goliusa (1596–1667) uczył się języka arabskiego i perskiego. Tytuł magistra uzyskał w Rostoku w 1635 na podstawie pracy De dignitate et commentatione linguae arabicae. Na uniwersytecie w Rostoku został nieetatowym wykładowcą języków orientalnych, nakłonił miejscowego drukarza Jakuba Richela do wykonania arabskich czcionek, dzięki czemu wydawał u niego teksty arabskie. Pierwszym wydanym tymi czcionkami dziełem było Specimen Arabicum quo exhibentur aliquot scripta Arabica partim in prosa, partim ligata oratione composita... (Rostock 1638), z uwagi na trudności z wykonaniem arabskich czcionek czekające na wydanie sześć lat. W monografii zawarł po raz pierwszy opublikowany w Europie tekst Al-Haririego, dwa wiersze Abi el-Ula i Ibn Phereda oraz esej o arabskich wierszach. Wydanie stało się sensacją naukową w północnych Niemczech. Między innymi jeden ze swoich wierszy zadedykował mu w 1639 Martin Opitz.

Do Gdańska powrócił (po 16 latach) 29 V 1642 i już 26 lipca tego roku został pastorem w kościele św. Bartłomieja. Wraz z rektorem gdańskiego Gimnazjum Akademickiego Abrahamem Calowem (w 1643 był autorem jednego z wierszowanych utworów gratulujących mu wybór na stanowisko rektorskie), Johannem Botsackiem i Johannem Mochingerem, w 1645 wziął udział w głośnym toruńskim Colloquim Charitativum, zakończonym niepowodzeniem wspólnym zjeździe katolików, luteranów i kalwinistów w celu odzyskania jedności wiary i zawarcia pokoju religijnego. Od grudnia 1652 był pastorem kościoła św. Katarzyny.

Po ustąpieniu w 1650 z urzędu rektora Gimnazjum Akademickiego Abrahama Calowa Rada Miejska powierzyła mu obowiązki głównego teologa Gimnazjum. Również i tym razem żegnał odchodzącego rektora krótkim utworem, a w 1651 podobnie witał kolejnego, Johanna Maukischa. Był także między innymi autorem wiersza, dedykowanego bratu wujecznemu Adrianowi II von der Linde z okazji pierwszego wyboru na burmistrza w 1645, innego zamieszczonego w zbiorze utworów żałobnych po śmierci w 1652 profesora Gimnazjum Johanna Mochingera.

Zmarł na dżumę. Wiersze żałobne ku jego czci, wydane zbiorczo w formie epitafium (Epitaphium Memoriae Sempiternae … Dn.M.Iohannis Fabricii, Dantiscani …), napisali między innymi rektorzy szkół: św. Katarzyny Christianus Crolovius oraz św. Bartłomieja Johannes Klein. JANSZ

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania