ERNSTHAUSEN KARL ADOLF, urzędnik, honorowy obywatel Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''KARL ADOLF AUGUST ERNST von ERNSTHAUSEN''' (14 III 1827 Gummersbach, Nadrenia – 19 VIII 1894 Bonn), urzędnik, [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowy obywatel Gdańska]]. Syn Karla Ernsta von Ernsthausena, starosty (Landrat) w Gummersbach. Po maturze we Friedrich-Wilhelm-Gymnasium w Kolonii studiował prawo na uniwersytetach w Heidelbergu i Bonn. Landrat w Mörs w Nadrenii, w latach 1865–1866 komisaryczny burmistrz Królewca, radca w prezydenturze rejencji w Królewcu, prefekt Strasburga. Od 1 IV 1879 roku nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie w Gdańsku, w latach 1879–1880 łączył funkcję z prezydenturą rejencji gdańskiej. <br/><br/> | + | '''KARL ADOLF AUGUST ERNST von ERNSTHAUSEN''' (14 III 1827 Gummersbach, Nadrenia – 19 VIII 1894 Bonn), urzędnik, [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowy obywatel Gdańska]]. Syn Karla Ernsta von Ernsthausena, starosty (Landrat) w Gummersbach. Po maturze we Friedrich-Wilhelm-Gymnasium w Kolonii studiował prawo na uniwersytetach w Heidelbergu i Bonn. Landrat w Mörs w Nadrenii, w latach 1865–1866 komisaryczny burmistrz Królewca, radca w prezydenturze rejencji w Królewcu, prefekt Strasburga. Od 1 IV 1879 roku nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie w Gdańsku, w latach 1879–1880 łączył funkcję z prezydenturą [[REJENCJA GDAŃSKA| rejencji gdańskiej]]. <br/><br/> |
Organizator życia administracyjnego w prowincji, zleceniodawca budowy biur nadprezydentury i sejmiku prowincji przy Neugarten (ul. Nowe Ogrody); wspierał budowę linii kolejowych, zakładów oświaty i opieki społecznej, na przykład Wilhelm und Augusta Blindenanstalt ([[ZAKŁAD DLA NIEWIDOMYCH IM. WILHELMA I AUGUSTY | Zakład dla Niewidomych im. Wilhelma i Augusty]]), kamiennej śluzy w [[PŁONIA WIELKA | Płoni Wielkiej]]. Zmuszony do złożenia dymisji 20 VIII 1888 roku przez nowego cesarza niemieckiego Wilhelma II, przeszedł na emeryturę.<br/><br/> | Organizator życia administracyjnego w prowincji, zleceniodawca budowy biur nadprezydentury i sejmiku prowincji przy Neugarten (ul. Nowe Ogrody); wspierał budowę linii kolejowych, zakładów oświaty i opieki społecznej, na przykład Wilhelm und Augusta Blindenanstalt ([[ZAKŁAD DLA NIEWIDOMYCH IM. WILHELMA I AUGUSTY | Zakład dla Niewidomych im. Wilhelma i Augusty]]), kamiennej śluzy w [[PŁONIA WIELKA | Płoni Wielkiej]]. Zmuszony do złożenia dymisji 20 VIII 1888 roku przez nowego cesarza niemieckiego Wilhelma II, przeszedł na emeryturę.<br/><br/> | ||
8 IX 1888 odebrał tytuł honorowego obywatela Elbląga, 15 września opuścił Gdańsk, nie przyjmując nadanego mu przez [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] 4 września honorowego obywatelstwa miasta, nie odebrał też dyplomu nadesłanego pocztą. Dopiero 6 XI 1889, po ponownej decyzji Rady Miejskiej, przyjął w Berlinie delegację władz Gdańska, która wręczyła mu dyplom ozdobiony przez architekta Ernsta Waldemara Ottona (1846–1904) widokami miasta. W 1894 roku ukazały się jego wspomnienia z pracy w administracji państwowej, zatytułowane ''Erinnerungen eines preußischen Beamten''. <br/><br/> | 8 IX 1888 odebrał tytuł honorowego obywatela Elbląga, 15 września opuścił Gdańsk, nie przyjmując nadanego mu przez [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] 4 września honorowego obywatelstwa miasta, nie odebrał też dyplomu nadesłanego pocztą. Dopiero 6 XI 1889, po ponownej decyzji Rady Miejskiej, przyjął w Berlinie delegację władz Gdańska, która wręczyła mu dyplom ozdobiony przez architekta Ernsta Waldemara Ottona (1846–1904) widokami miasta. W 1894 roku ukazały się jego wspomnienia z pracy w administracji państwowej, zatytułowane ''Erinnerungen eines preußischen Beamten''. <br/><br/> | ||
Był żonaty z Caroliną (ur. 9 VIII 1829 Steinhöfel, Brandenburgia), miał syna Adolfa (ur. 25 IX 1851 Mörs). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Był żonaty z Caroliną (ur. 9 VIII 1829 Steinhöfel, Brandenburgia), miał syna Adolfa (ur. 25 IX 1851 Mörs). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 16:38, 4 maj 2021
KARL ADOLF AUGUST ERNST von ERNSTHAUSEN (14 III 1827 Gummersbach, Nadrenia – 19 VIII 1894 Bonn), urzędnik, honorowy obywatel Gdańska. Syn Karla Ernsta von Ernsthausena, starosty (Landrat) w Gummersbach. Po maturze we Friedrich-Wilhelm-Gymnasium w Kolonii studiował prawo na uniwersytetach w Heidelbergu i Bonn. Landrat w Mörs w Nadrenii, w latach 1865–1866 komisaryczny burmistrz Królewca, radca w prezydenturze rejencji w Królewcu, prefekt Strasburga. Od 1 IV 1879 roku nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie w Gdańsku, w latach 1879–1880 łączył funkcję z prezydenturą rejencji gdańskiej.
Organizator życia administracyjnego w prowincji, zleceniodawca budowy biur nadprezydentury i sejmiku prowincji przy Neugarten (ul. Nowe Ogrody); wspierał budowę linii kolejowych, zakładów oświaty i opieki społecznej, na przykład Wilhelm und Augusta Blindenanstalt ( Zakład dla Niewidomych im. Wilhelma i Augusty), kamiennej śluzy w Płoni Wielkiej. Zmuszony do złożenia dymisji 20 VIII 1888 roku przez nowego cesarza niemieckiego Wilhelma II, przeszedł na emeryturę.
8 IX 1888 odebrał tytuł honorowego obywatela Elbląga, 15 września opuścił Gdańsk, nie przyjmując nadanego mu przez Radę Miejską 4 września honorowego obywatelstwa miasta, nie odebrał też dyplomu nadesłanego pocztą. Dopiero 6 XI 1889, po ponownej decyzji Rady Miejskiej, przyjął w Berlinie delegację władz Gdańska, która wręczyła mu dyplom ozdobiony przez architekta Ernsta Waldemara Ottona (1846–1904) widokami miasta. W 1894 roku ukazały się jego wspomnienia z pracy w administracji państwowej, zatytułowane Erinnerungen eines preußischen Beamten.
Był żonaty z Caroliną (ur. 9 VIII 1829 Steinhöfel, Brandenburgia), miał syna Adolfa (ur. 25 IX 1851 Mörs).
