ENDE FRIEDRICH WILHELM I, złotnik, jubiler
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''FRIEDRICH WILHELM ENDE I''' (13 X 1720 Strzyża – 2 X 1799), złotnik, jubiler. Uczył się u Erdmanna Meissera (zm. 1751 Królewiec), w latach 1755–1757 był czeladnikiem u Christopha Türcka (Turck; 22 VI 1695 – 17 IV 1766). Pracę mistrzowską (majstersztyk) wykonał w pracowni Michaela Schleicha (Schleüch; 1 XI 1712 Gdańsk – 2 II 1775 Gdańsk). 18 I 1758 uzyskał | + | '''FRIEDRICH WILHELM ENDE I''' (13 X 1720 Strzyża – 2 X 1799), złotnik, jubiler. Uczył się u Erdmanna Meissera (od 1734 posiadającego |
| + | [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), zm. 1751 Królewiec), w latach 1755–1757 był czeladnikiem u Christopha Türcka (Turck; 22 VI 1695 – 17 IV 1766). Pracę mistrzowską (majstersztyk) wykonał w pracowni Michaela Schleicha (Schleüch; 1 XI 1712 Gdańsk – 2 II 1775 Gdańsk). 18 I 1758 uzyskał obywatelstwo Gdańska (również jako tzw. Bürger-Kind), w tym roku oraz w 1770 i 1774 był starszym cechu. Prowadził warsztat przy 2 Damm (ul. II Grobla). Jako starszy cechu w 1774 udzielił pożyczki finansowej mającemu kłopoty złotnikowi z Warszawy. <br/><br/> | ||
Z dyplomem ukończyli u niego naukę: zapisany w 1763 Daniel Plehn, w 1771 Carl Paul Silberman, syn [[ENDE FRIEDRICH WILHELM II, złotnik, jubiler | Friedrich Wilhelm II]] rozpoczynający po raz pierwszy w 1765 bez powodzenia i po raz drugi w 1780 z sukcesem, oraz drugi syn Johann Carl (13 XI 1763 Gdańsk – 25 I 1804 Gdańsk), który później wykonał pracę mistrzowską u [[FISCHER JOHANN GOTTLIEB, jubiler | Johanna Gottlieba Fischera]] i w 1801 został mistrzem. Nie ukończyli edukacji: zapisany w 1767 Carl Christian Klingbeil oraz zapisany w 1773 Johann Christoph Schmid, który zmienił rzemiosło na zegarmistrzowskie. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Z dyplomem ukończyli u niego naukę: zapisany w 1763 Daniel Plehn, w 1771 Carl Paul Silberman, syn [[ENDE FRIEDRICH WILHELM II, złotnik, jubiler | Friedrich Wilhelm II]] rozpoczynający po raz pierwszy w 1765 bez powodzenia i po raz drugi w 1780 z sukcesem, oraz drugi syn Johann Carl (13 XI 1763 Gdańsk – 25 I 1804 Gdańsk), który później wykonał pracę mistrzowską u [[FISCHER JOHANN GOTTLIEB, jubiler | Johanna Gottlieba Fischera]] i w 1801 został mistrzem. Nie ukończyli edukacji: zapisany w 1767 Carl Christian Klingbeil oraz zapisany w 1773 Johann Christoph Schmid, który zmienił rzemiosło na zegarmistrzowskie. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 19:02, 1 paź 2023
FRIEDRICH WILHELM ENDE I (13 X 1720 Strzyża – 2 X 1799), złotnik, jubiler. Uczył się u Erdmanna Meissera (od 1734 posiadającego
obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), zm. 1751 Królewiec), w latach 1755–1757 był czeladnikiem u Christopha Türcka (Turck; 22 VI 1695 – 17 IV 1766). Pracę mistrzowską (majstersztyk) wykonał w pracowni Michaela Schleicha (Schleüch; 1 XI 1712 Gdańsk – 2 II 1775 Gdańsk). 18 I 1758 uzyskał obywatelstwo Gdańska (również jako tzw. Bürger-Kind), w tym roku oraz w 1770 i 1774 był starszym cechu. Prowadził warsztat przy 2 Damm (ul. II Grobla). Jako starszy cechu w 1774 udzielił pożyczki finansowej mającemu kłopoty złotnikowi z Warszawy.
Z dyplomem ukończyli u niego naukę: zapisany w 1763 Daniel Plehn, w 1771 Carl Paul Silberman, syn Friedrich Wilhelm II rozpoczynający po raz pierwszy w 1765 bez powodzenia i po raz drugi w 1780 z sukcesem, oraz drugi syn Johann Carl (13 XI 1763 Gdańsk – 25 I 1804 Gdańsk), który później wykonał pracę mistrzowską u Johanna Gottlieba Fischera i w 1801 został mistrzem. Nie ukończyli edukacji: zapisany w 1767 Carl Christian Klingbeil oraz zapisany w 1773 Johann Christoph Schmid, który zmienił rzemiosło na zegarmistrzowskie.
Bibliografia:
Kriegseisen Jacek, O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816, w: ...łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816, Gdańsk 2007, s. 164.
