EISELIN OTTO, profesor Technische Hochschule Danzig
(uzupełnienia MrGl (e-mail z 13.01.2015)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''OTTO EISELIN''' (19 XII 1896 Karlsruhe – 20 IV 1962 Heidelberg). Maturę zdał w | + | '''OTTO EISELIN''' (19 XII 1896 Karlsruhe – 20 IV 1962 Heidelberg). Maturę zdał w 1916 roku w gimnazjum humanistycznym w Karlsruhe, studiował na wydziale budownictwa miejscowej Technische Hochschule (TH). Od 1920 roku dyplomowany inżynier ze specjalnością budowa konstrukcji stalowych i mostowych, w latach 1921–1923 asystent w TH w Monachium, od 1923 tamże doktor. Do 1925 roku pracował w koncernie Kruppa w Nadrenii, w latach 1925–1930 w zakładzie budowy lokomotyw i mostów w Brodzie na Savi (Jugosławia), w 1930 zatrudniony w nowo utworzonym zakładzie budowy konstrukcji stalowych w zakładach Schichaua w Elblągu, 1933 powołany na stanowisko profesora na wydziale budownictwa w [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]]. Zajmował się projektowaniem konstrukcji mostowych (między innymi w 1939 roku mostu na Łabie w Berlinie (Elbehochbrücke)). W 1945 wyjechał do Niemiec, od 1945 inżynier w Schwetzingen, następnie profesor TH w Karlsruhe, od 1958 na emeryturze. W Gdańsku mieszkał we Wrzeszczu przy Am Heitzkeberg 10 (ul. Kręta). Od 21 IX 1925 roku był żonaty z Margarethe Stahl (ur. 28 IX 1900), miał synów Hansa Emila (ur. 14 VII 1927) i Volkera Ernsta (ur. 15 III 1934) oraz córkę Ingeborge (ur. 27 X 1929). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 19:19, 27 paź 2017
OTTO EISELIN (19 XII 1896 Karlsruhe – 20 IV 1962 Heidelberg). Maturę zdał w 1916 roku w gimnazjum humanistycznym w Karlsruhe, studiował na wydziale budownictwa miejscowej Technische Hochschule (TH). Od 1920 roku dyplomowany inżynier ze specjalnością budowa konstrukcji stalowych i mostowych, w latach 1921–1923 asystent w TH w Monachium, od 1923 tamże doktor. Do 1925 roku pracował w koncernie Kruppa w Nadrenii, w latach 1925–1930 w zakładzie budowy lokomotyw i mostów w Brodzie na Savi (Jugosławia), w 1930 zatrudniony w nowo utworzonym zakładzie budowy konstrukcji stalowych w zakładach Schichaua w Elblągu, 1933 powołany na stanowisko profesora na wydziale budownictwa w Technische Hochschule Danzig. Zajmował się projektowaniem konstrukcji mostowych (między innymi w 1939 roku mostu na Łabie w Berlinie (Elbehochbrücke)). W 1945 wyjechał do Niemiec, od 1945 inżynier w Schwetzingen, następnie profesor TH w Karlsruhe, od 1958 na emeryturze. W Gdańsku mieszkał we Wrzeszczu przy Am Heitzkeberg 10 (ul. Kręta). Od 21 IX 1925 roku był żonaty z Margarethe Stahl (ur. 28 IX 1900), miał synów Hansa Emila (ur. 14 VII 1927) i Volkera Ernsta (ur. 15 III 1934) oraz córkę Ingeborge (ur. 27 X 1929).
