EGGERT DANIEL, rzeźbiarz
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Daniel_Eggert.jpg |thumb| Schody i portal Ratusza Głównego Miasta]] | [[File: Daniel_Eggert.jpg |thumb| Schody i portal Ratusza Głównego Miasta]] | ||
'''DANIEL EGGERT''' (ochrzczony 14 VIII 1735 Gdańsk – zm. 24 V 1770 Gdańsk), rzeźbiarz. Syn robotnika Christopha i poślubionej mu | '''DANIEL EGGERT''' (ochrzczony 14 VIII 1735 Gdańsk – zm. 24 V 1770 Gdańsk), rzeźbiarz. Syn robotnika Christopha i poślubionej mu | ||
| − | 27 XI 1725 Cornelii, córki Heinricha Lau. Uczeń gdańskiego kamieniarza [[STRZYCKI KRZYSZTOF | Krzysztofa Strzyckiego]], przez osiem lat podróżował po Rosji, Holandii, Niemczech. W Londynie (gdzie pracował trzy lata) wykonał w białym marmurze włoskim płaskorzeźbę ''Ofiarowanie Ifigenii'', wystawioną w Towarzystwie Niezależnych Artystów (Society of Free Artists), w 1763 nagrodzoną (100 dukatów) przez londyńskie Towarzystwo Sztuk Pięknych (Society of Arts).<br/><br/> | + | 27 XI 1725 Cornelii, córki Heinricha Lau. Uczeń gdańskiego kamieniarza [[STRZYCKI KRZYSZTOF, kamieniarz, budowniczy | Krzysztofa Strzyckiego]], przez osiem lat podróżował po Rosji, Holandii, Niemczech, Anglii, Danii, Szewcji i Francji. W Londynie (gdzie pracował trzy lata) wykonał w białym marmurze włoskim płaskorzeźbę ''Ofiarowanie Ifigenii'', wystawioną w Towarzystwie Niezależnych Artystów (Society of Free Artists), w 1763 nagrodzoną (100 dukatów) przez londyńskie Towarzystwo Sztuk Pięknych (Society of Arts).<br/><br/> |
| − | W Gdańsku ponownie od 1765; posiadał pracownię (w której mieszkał) przy Schäferei (ul. Szafarnia). W 1766 zaprojektował schody i portal [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]] (realizacja w latach 1766–1768), wykonał rzeźby do podmiejskich rezydencji, | + | W Gdańsku ponownie od 1765; posiadał pracownię (w której mieszkał) przy Schäferei (ul. Szafarnia). W 1766 zaprojektował schody i portal [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]] (realizacja w latach 1766–1768, otrzymał za to znaczną kwotę 11 349 florenów), wykonał rzeźby do podmiejskich rezydencji, m.in. w [[KUŹNICZKI | Kuźniczkach]]: personifikacje pięciu temperamentów, ''Minerwa prowadząca dziecko'' i ''Wenus całująca Amora'' oraz nieokreślone bliżej popiersia. Hipotetycznie związano z jego twórczością także personifikacje pór roku przeznaczone do założenia ogrodowego przy [[NOWE OGRODY | Nowych Ogrodach]], przeniesione następnie do ogrodu przy Jaśkowej Dolinie 44B. Zmarł na suchoty, sporządzony pośmiertny inwentarz jego rzeczy wskazuje, że żył bardzo skromnie i nie dysponował zasobem gotówki. {{author: EBSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
Archiwum Państwowe Gdańsk, Akta kościoła św. Barbary, 347/17, s. 282 (ślub rodziców); 347/8, s. 717 (chrzest); 300,1/310, s. 41–48 (inwentarz pośmiertny).<br/> | Archiwum Państwowe Gdańsk, Akta kościoła św. Barbary, 347/17, s. 282 (ślub rodziców); 347/8, s. 717 (chrzest); 300,1/310, s. 41–48 (inwentarz pośmiertny).<br/> | ||
| − | + | Barylewska-Szymańska Ewa, ''Przyczynek do sytuacji materialnej gdańskich rzeźbiarzy'', „Porta Aurea”, t. 13, 2014, s. 206-207.<br/> | |
| − | Kruszyński | + | Cuny Georg, ''Eggert Daniel'', w: Allgemeines Lexikon der bildenden Künstler von der Anti-ke bis zur Gegenwart, Bd. 12, Leipzig 1914, s. 378. <br/> |
| − | Massowa | + | Kruszyński Tadeusz, ''Eggert Daniel'', w: Polski Słownik Biograficzny, t. 6, 1948, s. 203. <br/> |
| − | Prószyńska | + | Massowa Zofia, ''Eggert (Egart, Eggersen, Eggertsen) Daniel'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 1, Gdańsk 1992, s. 384. <br/> |
| − | Schwarz | + | Prószyńska Zuzanna, ''Eggert (Egart) Daniel'', w: Słownik artystów polskich i w Polsce działających. Malarze, rzeźbiarze, graficy, t. 2, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1975, s. 157; <br/> |
| + | Schwarz Friedrich, ''Eggert Daniel'', w: Altpreußische Biographie, Bd. 1, Königsberg 1941, s. 157. | ||
Aktualna wersja na dzień 17:18, 7 sie 2023
DANIEL EGGERT (ochrzczony 14 VIII 1735 Gdańsk – zm. 24 V 1770 Gdańsk), rzeźbiarz. Syn robotnika Christopha i poślubionej mu
27 XI 1725 Cornelii, córki Heinricha Lau. Uczeń gdańskiego kamieniarza Krzysztofa Strzyckiego, przez osiem lat podróżował po Rosji, Holandii, Niemczech, Anglii, Danii, Szewcji i Francji. W Londynie (gdzie pracował trzy lata) wykonał w białym marmurze włoskim płaskorzeźbę Ofiarowanie Ifigenii, wystawioną w Towarzystwie Niezależnych Artystów (Society of Free Artists), w 1763 nagrodzoną (100 dukatów) przez londyńskie Towarzystwo Sztuk Pięknych (Society of Arts).
W Gdańsku ponownie od 1765; posiadał pracownię (w której mieszkał) przy Schäferei (ul. Szafarnia). W 1766 zaprojektował schody i portal Ratusza Głównego Miasta (realizacja w latach 1766–1768, otrzymał za to znaczną kwotę 11 349 florenów), wykonał rzeźby do podmiejskich rezydencji, m.in. w Kuźniczkach: personifikacje pięciu temperamentów, Minerwa prowadząca dziecko i Wenus całująca Amora oraz nieokreślone bliżej popiersia. Hipotetycznie związano z jego twórczością także personifikacje pór roku przeznaczone do założenia ogrodowego przy Nowych Ogrodach, przeniesione następnie do ogrodu przy Jaśkowej Dolinie 44B. Zmarł na suchoty, sporządzony pośmiertny inwentarz jego rzeczy wskazuje, że żył bardzo skromnie i nie dysponował zasobem gotówki.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Akta kościoła św. Barbary, 347/17, s. 282 (ślub rodziców); 347/8, s. 717 (chrzest); 300,1/310, s. 41–48 (inwentarz pośmiertny).
Barylewska-Szymańska Ewa, Przyczynek do sytuacji materialnej gdańskich rzeźbiarzy, „Porta Aurea”, t. 13, 2014, s. 206-207.
Cuny Georg, Eggert Daniel, w: Allgemeines Lexikon der bildenden Künstler von der Anti-ke bis zur Gegenwart, Bd. 12, Leipzig 1914, s. 378.
Kruszyński Tadeusz, Eggert Daniel, w: Polski Słownik Biograficzny, t. 6, 1948, s. 203.
Massowa Zofia, Eggert (Egart, Eggersen, Eggertsen) Daniel, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 1, Gdańsk 1992, s. 384.
Prószyńska Zuzanna, Eggert (Egart) Daniel, w: Słownik artystów polskich i w Polsce działających. Malarze, rzeźbiarze, graficy, t. 2, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1975, s. 157;
Schwarz Friedrich, Eggert Daniel, w: Altpreußische Biographie, Bd. 1, Königsberg 1941, s. 157.
