DROSZYŃSKI LEON ALBERT, działacz polonijny, patron gdańskiej ulicy
| < Poprzednie | Następne > |
LEON ALBERT DROSZYŃSKI (23 IV 1879 Pączewo, powiat starogardzki – 3 XII 1940 Dachau), kotlarz, urzędnik kolejowy, działacz polonijny, patron gdańskiej ulicy. Syn Leona Droszyńskiego (15 VIII 1851 Wielbrandowo, powiat starogardzki – 7 XII 1891 Gdańsk-Nowy Port) i Rozalii z domu Langowskiej (5 IX 1856 Grabowo, powiat starogardzki – po 1916). Od około 1897 kotlarz w Stoczni Schichaua (wysłany na praktykę do zakładów w Belgii, Holandii i Niemczech), od około 1921 kolejarz w lokomotywowni w Letnicy, potem w Dyrekcji Kolei.
W 1919 prezes nowo założonego Towarzystwa Śpiewu Kościelnego „Cecylia” w Gdańsku, w 1926 członek Towarzystwa Śpiewu Kościelnego Cecylia w Gdańsku- Wrzeszczu, w 1927 członek Towarzystwa Śpiewu Moniuszko. Od 1922 działał w Towarzystwie Ludowym „Jedność” w Oliwie, członek Gminy Polskiej, Polskiego Zrzeszeniu Pracy, Koła Przyjaciół Harcerza, od 1933 w Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku, 21 VI 1937 został członkiem kierownictwa oliwskiej filii Gminy Polskiej Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku. Przejawiał dużą aktywność w kampaniach przedwyborczych do Volkstagu.
Mieszkał kolejno przy Schleusenstraße 15 (ul. Zamknięta), Bergstraße 25 (ul. Władysława IV), Schulstraße 2 (ul. Szkolna), Schichau-Kolonie 1 (Kolonia Schichaua; kolonie), Altstädtischer Graben 48/49 (ul. Podwale Staromiejskie), Am Stein 15 (ul. Stajenna), Tischlergasse 28 (ul. Stolarska), w 1927 przy Marienstraße 17 (ul. Wajdeloty). W 1930 nabył działkę przy Zimmererstraße 14 w Oliwie (od 1945 ulica jego imienia, zob. Przymorze) i na nazwisko żony zbudował parterowy domek (zbombardowany w 1945).
1 IX 1939 został aresztowany i osadzony w Victoriaschule, potem był więziony kolejno w Zivilgefangenenlager Neufahrwasser ( Obóz dla Polaków w Nowym Porcie), obozach koncentracyjnych Oranienburg i Dachau, tam zamordowany.
Był dwukrotnie żonaty. 5 V 1906 ożenił się z Władysławą Cecylią Górską (22 XI 1883 Wolice, powiat żniński – 31 I 1916 Gdańsk, pochowana na cmentarzu św. Brygidy), z którą miał dwóch synów. Florian Antoni Droszyński (25 III 1907 Gdańsk – 9 I 1973 Gdańsk) był urzędnikiem kolejowym, udzielał się w amatorskim ruchu teatralnym. Stefan Marian Droszyński (12 VIII 1909 Gdańsk – 15 IV 1999 Pręgowo, powiat gdański) pracował jako ogrodnik i urzędnik kolejowy.
13 VII 1922 poślubił Elfriedę Klarę Friederikę Neubauer (17 XI 1899 Nowa Kiszewa – 12 V 1959 Gdańsk), z którą miał dwie córki: Stanisławę Marię Tainę Droszyńską-Taurén, śpiewaczkę operową, oraz Helenę Czesławę Droszyńską-Babicką (ur. 8 VIII 1931 Gdańsk). Młodsza córka chodziła do prowadzonej przez dominikanki ochronki przy Ludolfiner Weg 12A/B (ul. Józefa Czyżewskiego), potem do szkoły przy Klosterstraße 13 (ul. Cystersów; szkoły senackie w II Wolnym Mieście Gdańsku). W 1950 ukończyła V Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego, w latach 1950–1955 studiowała germanistykę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, od 1955 do emerytury w 1983 była lektorką języka niemieckiego na Politechnice Gdańskiej.
