DAMME RICHARD THEODOR, bankowiec, honorowy obywatel Gdańska, były patron ulicy

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Linia 4: Linia 4:
 
'''RICHARD THEODOR DAMME''' (28 IX 1826 Frankfurt nad Odrą – 2 IX 1916 Gdańsk), kupiec, bankowiec, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]], [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowy obywatel Gdańska]]. Do Gdańska przybył z ojcem [[DAMME CARL FRIEDRICH | Carlem Friedrichem Dammem]] w 1840 roku. W latach 1840–1842 uczył się w [[AKADEMIA HANDLOWA | Akademii Handlowej]]. Od 1 I 1859 właściciel firmy handlu hurtowego zbożem i drewnem z kantorem przy Langer Markt 5 (Długi Targ), następnie właściciel prywatnego [[BANK RICHARD DAMME | banku]]. Kierowana przez niego firma była współzałożycielką i współwłaścicielką wielu spółek akcyjnych. W 1873 roku z nadburmistrzem [[WINTER LEOPOLD von | Leopoldem Winterem]] (jako prezesem rady nadzorczej) powołał spółkę akcyjną do budowy i eksploatacji linii kolejowej na trasie Malbork–Mława. Linia ta zapewniała najbliższe połączenie portu gdańskiego z ziemiami polskimi pod zaborem rosyjskim; powstała w latach 1876–1877 i znajdowała się pod zarządem spółki do 1903 roku, kiedy to została przejęta przez państwo. Współudziałowiec [[DANZIGER PRIVAT-AKTIEN-BANK | Danziger Privat-Aktien-Bank]], w latach 1870–1901 zasiadał w jego radzie nadzorczej. W roku 1880 zakupił część akcji Towarzystwa Akcyjnego „Weichsel”, specjalizującego się do 1945 w transporcie osobowym i towarowym w porcie gdańskim, rejonie dolnej [[WISŁA | Wisły]] i Zatoki Gdańskiej. <br/><br/>
 
'''RICHARD THEODOR DAMME''' (28 IX 1826 Frankfurt nad Odrą – 2 IX 1916 Gdańsk), kupiec, bankowiec, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]], [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowy obywatel Gdańska]]. Do Gdańska przybył z ojcem [[DAMME CARL FRIEDRICH | Carlem Friedrichem Dammem]] w 1840 roku. W latach 1840–1842 uczył się w [[AKADEMIA HANDLOWA | Akademii Handlowej]]. Od 1 I 1859 właściciel firmy handlu hurtowego zbożem i drewnem z kantorem przy Langer Markt 5 (Długi Targ), następnie właściciel prywatnego [[BANK RICHARD DAMME | banku]]. Kierowana przez niego firma była współzałożycielką i współwłaścicielką wielu spółek akcyjnych. W 1873 roku z nadburmistrzem [[WINTER LEOPOLD von | Leopoldem Winterem]] (jako prezesem rady nadzorczej) powołał spółkę akcyjną do budowy i eksploatacji linii kolejowej na trasie Malbork–Mława. Linia ta zapewniała najbliższe połączenie portu gdańskiego z ziemiami polskimi pod zaborem rosyjskim; powstała w latach 1876–1877 i znajdowała się pod zarządem spółki do 1903 roku, kiedy to została przejęta przez państwo. Współudziałowiec [[DANZIGER PRIVAT-AKTIEN-BANK | Danziger Privat-Aktien-Bank]], w latach 1870–1901 zasiadał w jego radzie nadzorczej. W roku 1880 zakupił część akcji Towarzystwa Akcyjnego „Weichsel”, specjalizującego się do 1945 w transporcie osobowym i towarowym w porcie gdańskim, rejonie dolnej [[WISŁA | Wisły]] i Zatoki Gdańskiej. <br/><br/>
 
W latach 1861–1870, 1872–1902 był członkiem Rady Miejskiej, 1864–1870 i 1872–1902 jej wiceprzewodniczącym, 1870–1871 nieetatowym radcą w Zarządzie Miasta. Współpracując z Leopoldem Winterem, zajmował się głównie sprawami gospodarczymi Gdańska: budową nowoczesnej sieci wodociągowo-kanalizacyjnej (1868–1871), doprowadzeniem linii kolejowej do spichrzy w porcie (1889; [[DWORZEC WIŚLANY | Dworzec Wiślany]]), budową nowych placów składowych w porcie i utworzeniem w nim strefy wolnocłowej (1899). W latach 1863–1884 wiceprezes [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]], od 1884 do 9 XI 1901 jej prezes. Zasiadał w Zarządzie [[FUNDACJA ABEGGA | Fundacj Abegga]] (1901–1908) i Towarzystwa Upiększania Malborka (Verein für die Ausschmückung der Marienburg) ([[MUZEUM PROWINCJI ZACHODNIOPRUSKIEJ | Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej]]). W dowód zasług Rada Miejska nadała mu 12 IV 1897  honorowe obywatelstwo miasta. Doczekał się popiersia (dłuta prof. Stanislausa Cauera z Królewca) ustawionego w 1916 w [[SIEŃ GDAŃSKA | Sieni Gdańskiej]]. W roku 1902 przeszedł na emeryturę; spisał wspomnienia. <br/><br/>
 
W latach 1861–1870, 1872–1902 był członkiem Rady Miejskiej, 1864–1870 i 1872–1902 jej wiceprzewodniczącym, 1870–1871 nieetatowym radcą w Zarządzie Miasta. Współpracując z Leopoldem Winterem, zajmował się głównie sprawami gospodarczymi Gdańska: budową nowoczesnej sieci wodociągowo-kanalizacyjnej (1868–1871), doprowadzeniem linii kolejowej do spichrzy w porcie (1889; [[DWORZEC WIŚLANY | Dworzec Wiślany]]), budową nowych placów składowych w porcie i utworzeniem w nim strefy wolnocłowej (1899). W latach 1863–1884 wiceprezes [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]], od 1884 do 9 XI 1901 jej prezes. Zasiadał w Zarządzie [[FUNDACJA ABEGGA | Fundacj Abegga]] (1901–1908) i Towarzystwa Upiększania Malborka (Verein für die Ausschmückung der Marienburg) ([[MUZEUM PROWINCJI ZACHODNIOPRUSKIEJ | Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej]]). W dowód zasług Rada Miejska nadała mu 12 IV 1897  honorowe obywatelstwo miasta. Doczekał się popiersia (dłuta prof. Stanislausa Cauera z Królewca) ustawionego w 1916 w [[SIEŃ GDAŃSKA | Sieni Gdańskiej]]. W roku 1902 przeszedł na emeryturę; spisał wspomnienia. <br/><br/>
Od 1869 roku mieszkał przy Vorstädtischer Graben 39 (ul. Podwale Przedmiejskie), od 1904 w nowoczesnym budynku przy Karrenwall 7 (ul. Okopowa), zbudowanym na jego zlecenie, zniszczonym w 1945 roku. 10 V 1853 roku zawarł w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]] związek małżeński z Emmeliną Elisą Magdaleną Loche (22 VII 1835 Nowy Port – 14 I 1919 Gdańsk), córką kupca z Nowego Portu. W 1903 roku, z okazji 50-lecia ślubu, wydał dla rodziny i przyjaciół wielkie przyjęcie w hotelu Kaiserhof w Berlinie. <br/><br/>
+
Od 1869 roku mieszkał przy Vorstädtischer Graben 39 (ul. Podwale Przedmiejskie), od 1904 w nowoczesnym budynku przy Karrenwall 7 (ul. Okopowa), zbudowanym na jego zlecenie przez [[SCHADE ERNST AUGUST | Ernst August Schade]], zniszczonym w 1945 roku. 10 V 1853 roku zawarł w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]] związek małżeński z Emmeliną Elisą Magdaleną Loche (22 VII 1835 Nowy Port – 14 I 1919 Gdańsk), córką kupca z Nowego Portu. W 1903 roku, z okazji 50-lecia ślubu, wydał dla rodziny i przyjaciół wielkie przyjęcie w hotelu Kaiserhof w Berlinie. <br/><br/>
 
Z jego dzieci w 1919 roku żyli synowie: [[DAMME PAUL FRIEDRICH | Paul Damme]] i dr Carl Johann Felix Damme (24 III 1854 Gdańsk – po 1919), w 1874 absolwent [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskiego]], po studiach w 1888 prawnik w Kilonii, od 6 VII 1888 żonaty z Anną Pogge (ur. 4 IX 1864), w 1908 tajny radca, dyrektor Urzędu Patentowego w Berlinie, autor podręcznika o międzynarodowym prawie patentowym ''Ein Handbuch für Praxis und Studium'' (1906). Z córek żyły wówczas: Maria Charlotta Amalia (ur. 5 IX 1857 Gdańsk), od 29 XI 1881 żona Felixa Wilhelma Rummelspachera (27 IX 1851 Berlin – 1910), oficera armii niemieckiej, w 1904 podpułkownika w Poznaniu, zmarłego w stopniu generała majora (jako wdowa w 1919 mieszkała w Berlinie), oraz Helena Laura (ur. 29 III 1870 Gdańsk), od 28 IX 1889 żona gdańskiego kupca Hermanna Claassena (9 VI 1863 – 11 I 1899 Hamburg, zmarł nagle), po ślubie zamieszkała w Hamburgu. <br/><br/>  
 
Z jego dzieci w 1919 roku żyli synowie: [[DAMME PAUL FRIEDRICH | Paul Damme]] i dr Carl Johann Felix Damme (24 III 1854 Gdańsk – po 1919), w 1874 absolwent [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskiego]], po studiach w 1888 prawnik w Kilonii, od 6 VII 1888 żonaty z Anną Pogge (ur. 4 IX 1864), w 1908 tajny radca, dyrektor Urzędu Patentowego w Berlinie, autor podręcznika o międzynarodowym prawie patentowym ''Ein Handbuch für Praxis und Studium'' (1906). Z córek żyły wówczas: Maria Charlotta Amalia (ur. 5 IX 1857 Gdańsk), od 29 XI 1881 żona Felixa Wilhelma Rummelspachera (27 IX 1851 Berlin – 1910), oficera armii niemieckiej, w 1904 podpułkownika w Poznaniu, zmarłego w stopniu generała majora (jako wdowa w 1919 mieszkała w Berlinie), oraz Helena Laura (ur. 29 III 1870 Gdańsk), od 28 IX 1889 żona gdańskiego kupca Hermanna Claassena (9 VI 1863 – 11 I 1899 Hamburg, zmarł nagle), po ślubie zamieszkała w Hamburgu. <br/><br/>  
 
Po kremacji pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU (Z ANIOŁKAMI). PRZY WIELKIEJ ALEI | Zjednoczonych Cmentarzach przy Wielkiej Alei]] (al. Zwycięstwa), po pogrzebie tamże żony prof. Stanislaus Cauer wykonał płytę nagrobną, obecnie w [[LAPIDARIUM NEKROPOLII GDAŃSKIEJ | Lapidarium Nekropolii Gdańskiej]].
 
Po kremacji pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU (Z ANIOŁKAMI). PRZY WIELKIEJ ALEI | Zjednoczonych Cmentarzach przy Wielkiej Alei]] (al. Zwycięstwa), po pogrzebie tamże żony prof. Stanislaus Cauer wykonał płytę nagrobną, obecnie w [[LAPIDARIUM NEKROPOLII GDAŃSKIEJ | Lapidarium Nekropolii Gdańskiej]].

Wersja z 09:28, 3 wrz 2021

Richard Theodor Damme

RICHARD THEODOR DAMME (28 IX 1826 Frankfurt nad Odrą – 2 IX 1916 Gdańsk), kupiec, bankowiec, radny Gdańska, honorowy obywatel Gdańska. Do Gdańska przybył z ojcem Carlem Friedrichem Dammem w 1840 roku. W latach 1840–1842 uczył się w Akademii Handlowej. Od 1 I 1859 właściciel firmy handlu hurtowego zbożem i drewnem z kantorem przy Langer Markt 5 (Długi Targ), następnie właściciel prywatnego banku. Kierowana przez niego firma była współzałożycielką i współwłaścicielką wielu spółek akcyjnych. W 1873 roku z nadburmistrzem Leopoldem Winterem (jako prezesem rady nadzorczej) powołał spółkę akcyjną do budowy i eksploatacji linii kolejowej na trasie Malbork–Mława. Linia ta zapewniała najbliższe połączenie portu gdańskiego z ziemiami polskimi pod zaborem rosyjskim; powstała w latach 1876–1877 i znajdowała się pod zarządem spółki do 1903 roku, kiedy to została przejęta przez państwo. Współudziałowiec Danziger Privat-Aktien-Bank, w latach 1870–1901 zasiadał w jego radzie nadzorczej. W roku 1880 zakupił część akcji Towarzystwa Akcyjnego „Weichsel”, specjalizującego się do 1945 w transporcie osobowym i towarowym w porcie gdańskim, rejonie dolnej Wisły i Zatoki Gdańskiej.

W latach 1861–1870, 1872–1902 był członkiem Rady Miejskiej, 1864–1870 i 1872–1902 jej wiceprzewodniczącym, 1870–1871 nieetatowym radcą w Zarządzie Miasta. Współpracując z Leopoldem Winterem, zajmował się głównie sprawami gospodarczymi Gdańska: budową nowoczesnej sieci wodociągowo-kanalizacyjnej (1868–1871), doprowadzeniem linii kolejowej do spichrzy w porcie (1889; Dworzec Wiślany), budową nowych placów składowych w porcie i utworzeniem w nim strefy wolnocłowej (1899). W latach 1863–1884 wiceprezes Korporacji Kupców, od 1884 do 9 XI 1901 jej prezes. Zasiadał w Zarządzie Fundacj Abegga (1901–1908) i Towarzystwa Upiększania Malborka (Verein für die Ausschmückung der Marienburg) ( Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej). W dowód zasług Rada Miejska nadała mu 12 IV 1897 honorowe obywatelstwo miasta. Doczekał się popiersia (dłuta prof. Stanislausa Cauera z Królewca) ustawionego w 1916 w Sieni Gdańskiej. W roku 1902 przeszedł na emeryturę; spisał wspomnienia.

Od 1869 roku mieszkał przy Vorstädtischer Graben 39 (ul. Podwale Przedmiejskie), od 1904 w nowoczesnym budynku przy Karrenwall 7 (ul. Okopowa), zbudowanym na jego zlecenie przez Ernst August Schade, zniszczonym w 1945 roku. 10 V 1853 roku zawarł w kościele św. Piotra i Pawła związek małżeński z Emmeliną Elisą Magdaleną Loche (22 VII 1835 Nowy Port – 14 I 1919 Gdańsk), córką kupca z Nowego Portu. W 1903 roku, z okazji 50-lecia ślubu, wydał dla rodziny i przyjaciół wielkie przyjęcie w hotelu Kaiserhof w Berlinie.

Z jego dzieci w 1919 roku żyli synowie: Paul Damme i dr Carl Johann Felix Damme (24 III 1854 Gdańsk – po 1919), w 1874 absolwent Gimnazjum Miejskiego, po studiach w 1888 prawnik w Kilonii, od 6 VII 1888 żonaty z Anną Pogge (ur. 4 IX 1864), w 1908 tajny radca, dyrektor Urzędu Patentowego w Berlinie, autor podręcznika o międzynarodowym prawie patentowym Ein Handbuch für Praxis und Studium (1906). Z córek żyły wówczas: Maria Charlotta Amalia (ur. 5 IX 1857 Gdańsk), od 29 XI 1881 żona Felixa Wilhelma Rummelspachera (27 IX 1851 Berlin – 1910), oficera armii niemieckiej, w 1904 podpułkownika w Poznaniu, zmarłego w stopniu generała majora (jako wdowa w 1919 mieszkała w Berlinie), oraz Helena Laura (ur. 29 III 1870 Gdańsk), od 28 IX 1889 żona gdańskiego kupca Hermanna Claassena (9 VI 1863 – 11 I 1899 Hamburg, zmarł nagle), po ślubie zamieszkała w Hamburgu.

Po kremacji pochowany na Zjednoczonych Cmentarzach przy Wielkiej Alei (al. Zwycięstwa), po pogrzebie tamże żony prof. Stanislaus Cauer wykonał płytę nagrobną, obecnie w Lapidarium Nekropolii Gdańskiej.

Holownik „Richard Damme”

Do 1945 roku w Nowym Porcie istniała ulica Richarda Dammego (zanikła po II wojnie światowej), jego imię nosił także zbudowany w 1888 w Stoczni Klawittera lodołamacz, następnie holownik (9 XI 1947 rewindykowany z Kilonii, po remoncie w dyspozycji Gdańskiego Urzędu Morskiego, do 1962 w służbie Polskiego Ratownictwa Okrętowego pod imieniem „Mamut”). MrGl

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania