Tekst źródłowy strony DĄBROWSKI STANISŁAW (II), doktor Uniwersytetu Gdańskiego

{{paper}}
'''STANISŁAW DĄBROWSKI''' (15 VIII 1930 Jędrzejowice koło Ostrowca Świętokrzyskiego – 11 VIII 2007 Szczawnica), teoretyk literatury, krytyk literacki, poeta, nauczyciel akademicki [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Syn urzędnika Stanisława i nauczycielki Marii z domu Topolskiej. Naukę w szkole powszechnej ukończył w czasie okupacji w Szewnie koło Jędrzejowic, od 1942 uczył się w szkole handlowej Städitsche Handelsschule w Ostrowcu Świętokrzyskim i na tajnych kompletach. W 1950 zdał maturę w Gimnazjum i Liceum im. Joachima Chreptowicza w Ostrowcu Świętokrzyskim, w latach 1948–1955 należał do Związku Młodzieży Polskiej. W latach 1950–1955 studiował na Wydziale Morskim Wyższej Szkoły Handlu Morskiego, późniejszej Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie. W okresie 1955–1958 na podstawie nakazu pracy zatrudniony w Zarządzie Portu Gdańskiego, pełnił funkcję kierownika sekcji statystyki w dziale planowania. W latach 1956–1962 studiował filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim, rozpoczynając eksternistycznie, od III roku stacjonarnie i zdobywając drugie magisterium.<br/><br/>
Od lutego 1963 pracował w Katedrze Historii Literatury gdańskiej [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkole Pedagogicznej]], w latach 1970–1980 w Zakładzie Teorii Literatury UG. W 1969 doktor na podstawie rozprawy ''Teoria genologiczna Stefanii Skwarczyńskiej: próba analizy i krytyki'' (przewód na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, promotor: prof. Henryk Markiewicz). W 1973 odrzucono jego podanie o stanowisko docenta w Instytucie Filologii Polskiej, 3 I 1980 zrezygnował z pracy na UG. W 1981 w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk uzyskał habilitację an podstawie dorobku i rozprawy ''Między wiedzą pustą a wiedzą dowolną: analizy i krytyki wybranych wypowiedzi teoretycznoliterackich''”. Nie związany z żadną uczelnią w 1994 otrzymał tytuł profesora (przewód na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie). Od 1959 członek Związku Literatów Polskich (ZLP), od 1963 Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza. Po [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]] i likwidacji ZLP od 1989 należał do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.<br/><br/> 
Autor prac głównie z zakresu teorii literatury, krytycznoliterackich, artykułów z teorii i historii literatury, teorii wartości i neoscholastyki. Autor 14 zbiorów poetyckich, między innymi ''Jedyna miłość'' (1956), ''Szyderstwo i trwoga'' (1958), ''Dno widnokręgu'' (1968), ''W ciemności dnia'' (1970–1992), ''Dawniej i teraz'' (1972), ''Sny wielokrotne'' (1976), ''Obrazy'' (1978), ''Album niemiecki'' (1980), ''Na pustej drodze'' (1991), ''Pętla przez las'' (1992), ''Z rozproszenia'' (1992). Opublikował też między innymi: ''Teoria genologiczna Stefanii Skwarczyńskiej'' (1974), ''Konstanty Troczyński – człowiek i doktryna'' (1988), ''Vox humana. Biblia w liryce Tadeusza Nowaka'' (1993). W 2009 nakładem Wydawnictwa UG ukazał się tom jego rozpraw ''Tajemnica a metody. Ze stanowiska wiedzy o literaturze''.<br/><br/>
Żonaty był z Jolantą z domu Kowalewską, ojciec Marii (ur. 1987). Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]].{{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]