CHUDOBA FRANCISZEK, wiceprezydent Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''FRANCISZEK CHUDOBA''' (8 IV 1910 Jaworzno, województwo krakowskie – 10 XI 1969 Gdańsk), działacz polityczny. Przed II wojną światową urzędnik w poznańskich instytucjach | + | '''FRANCISZEK CHUDOBA''' (8 IV 1910 Jaworzno, województwo krakowskie – 10 XI 1969 Gdańsk), działacz polityczny, wiceprezydent Gdańska. Syn Franciszka (2 XII 1883 Jaworzno – 9 V 1962 Śrem), od 1921 sekretarza sądowego w Śremie, i Marii Konstancji z domu Palka (16 IX 1889 Chrzanów – 30 XI 1971 Śrem). Brat Stanisława (22 VI 1913 Chrzanów – 7 XII 1943 Warszawa), działacza socjalistycznego, w listopadzie 1943 sekretarzem Naczelnego Komitetu Ludowego Zjednoczonych Stronnictw Demokratycznych i Socjalistycznych, schwytanego w łapance 6 XII 1943, rozstrzelanego następnego dnia w ruinach getta warszawskiego, żonatego z Kazimierą z domu Kunikowską (14 IV 1911 Kamieńsk – 29 VIII 1989 Gdańsk). <br/><br/> |
| + | W 1928, wspólnie z Feliksem Wagnerem, założył w Śremie oddział Ligi Morskiej i Kolonialnej. Przed II wojną światową urzędnik w poznańskich instytucjach (między innymi Zarząd Miasta i Zakład Ubezpieczeń Społecznych). Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 w stopniu podporucznika, internowany w oflagu II C w Woldenbergu. W Gdańsku od 1945, działacz Polskiej Partii Socjalistycznej – z jej ramienia poseł Krajowej Rady Narodowej – i Polskiego Związku Zachodniego, do 1950 prezes zarządu województwa. Od 15 IV 1945 do października 1946 wiceprezydent Gdańska, | ||
| + | odpowiedzialny za resort społeczny (wydziały: Oświaty, Kultury i Sztuki, Zdrowia i Opieki Społecznej) oraz resort milicji (z wydziałami: Bezpieczeństwa, Wojskowym, Ewidencji Ludności, Karno‑Administracyjnym i Urzędem Stanu Cywilnego). Od 11 VI 1945 przewodniczący Komisji Osiedleńczo-Przesiedleńczej. Członek zespołu polskiej Delegatury Komisji Spraw Zbrodni Wojennych Narodów Zjednoczonych powołanego 15 V 1945 do spraw przeprowadzenia oględzin w budynkach Gdańskiego Instytutu Anatomicznego, pod wpływem informacji o rzekomych doświadczeń prowadzonych tam przez prof. [[SPANNER RUDOLF MARIA | Rudolfa Spannera]]. W 1957 współzałożyciel Centralnej Komisji Rewizyjnej. W latach 1958–1959 prezes Spółdzielni Pracy Piast. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 17:26, 13 lut 2022
FRANCISZEK CHUDOBA (8 IV 1910 Jaworzno, województwo krakowskie – 10 XI 1969 Gdańsk), działacz polityczny, wiceprezydent Gdańska. Syn Franciszka (2 XII 1883 Jaworzno – 9 V 1962 Śrem), od 1921 sekretarza sądowego w Śremie, i Marii Konstancji z domu Palka (16 IX 1889 Chrzanów – 30 XI 1971 Śrem). Brat Stanisława (22 VI 1913 Chrzanów – 7 XII 1943 Warszawa), działacza socjalistycznego, w listopadzie 1943 sekretarzem Naczelnego Komitetu Ludowego Zjednoczonych Stronnictw Demokratycznych i Socjalistycznych, schwytanego w łapance 6 XII 1943, rozstrzelanego następnego dnia w ruinach getta warszawskiego, żonatego z Kazimierą z domu Kunikowską (14 IV 1911 Kamieńsk – 29 VIII 1989 Gdańsk).
W 1928, wspólnie z Feliksem Wagnerem, założył w Śremie oddział Ligi Morskiej i Kolonialnej. Przed II wojną światową urzędnik w poznańskich instytucjach (między innymi Zarząd Miasta i Zakład Ubezpieczeń Społecznych). Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 w stopniu podporucznika, internowany w oflagu II C w Woldenbergu. W Gdańsku od 1945, działacz Polskiej Partii Socjalistycznej – z jej ramienia poseł Krajowej Rady Narodowej – i Polskiego Związku Zachodniego, do 1950 prezes zarządu województwa. Od 15 IV 1945 do października 1946 wiceprezydent Gdańska,
odpowiedzialny za resort społeczny (wydziały: Oświaty, Kultury i Sztuki, Zdrowia i Opieki Społecznej) oraz resort milicji (z wydziałami: Bezpieczeństwa, Wojskowym, Ewidencji Ludności, Karno‑Administracyjnym i Urzędem Stanu Cywilnego). Od 11 VI 1945 przewodniczący Komisji Osiedleńczo-Przesiedleńczej. Członek zespołu polskiej Delegatury Komisji Spraw Zbrodni Wojennych Narodów Zjednoczonych powołanego 15 V 1945 do spraw przeprowadzenia oględzin w budynkach Gdańskiego Instytutu Anatomicznego, pod wpływem informacji o rzekomych doświadczeń prowadzonych tam przez prof. Rudolfa Spannera. W 1957 współzałożyciel Centralnej Komisji Rewizyjnej. W latach 1958–1959 prezes Spółdzielni Pracy Piast.
