CHARITIUS ANDREAS, pastor, bibliograf
| < Poprzednie | Następne > |
ANDREAS CHARITIUS (30 XI 1690 Gdańsk – 2 IX 1741 Merseburg), pastor, bibliograf. Brat Kristiana F. Charitiusa, syn stolarza Sigismunda Charitiusa przybyłego do Gdańska z Chociwla (koło Stargardu Szczecińskiego). Od roku 1707 uczeń Gimnazjum Akademickiego, po otrzymaniu stypendium Rady Miejskiej studiował filozofię na uniwersytecie w Wittenberdze, uzyskując magisterium za pionierską pracę o gdańskich uczonych. Do Gdańska nie powrócił, osiadając w Wittenberdze, gdzie w roku 1719 był diakonem, w 1726 archidiakonem. Od roku 1729 doktor teologii. W roku 1732 został superintendentem luterańskim w Merseburgu.
W 1715 nakładem wittenberskiej drukarni Christofa Ludoviciego ukazała się praca Commentatio historico-literaria de viris eruditis Gedani ortis, speciatim iis, qui scriptis inclaruerunt (Rozprawa historyczno-literacka o uczonych gdańskich, zwłaszcza tych, którzy wsławili się swoimi pismami). Zawierała ona w układzie alfabetycznym według nazwisk informacje biograficzne o 60 gdańskich uczonych działających w XVI wieku (6 osób), na przełomie XVI i XVII wieku (17 osób) oraz w XVII wieku (37 osób), w tym o opublikowanych przez nich pracach. Były w niej biogramy Jana Dantyszka, Maurycego Ferbera, Tiedemanna Giesego Petera i Joachima Oelhafów, Johanna Mochingera, Michaela Falcka, Reinholda Curickego, Johanna Ernsta Schmiedena, Jana Heweliusza i innych. Praca spotkała się z dużym zainteresowaniem zarówno w gdańskim, jak i niemieckim i polskim (tu zwłaszcza biogram Jana Dantyszka) świecie naukowym. Pisana bez dokumentacji źródłowej, nie była wolna od błędów i opuszczeń, co wytknęli jej krytycy. Uzupełnieniem i korektą informacji zajął się brat Andreasa Kristian Friedrich Charitius.
