CEBERTOWICZ ROMUALD ADAM, profesor Politechniki Gdańskiej, patron ulicy
| < Poprzednie | Następne > |
ROMUALD ADAM CEBERTOWICZ (7 II 1897 Głowno koło Łowicza – 14 I 1981 Łódź), naukowiec. Syn naczelnika poczty w Głownie. W latach 1917–1919 studiował na politechnice w Rydze, następnie w Warszawie; uczestnik III powstania śląskiego. W okresie 1923–1936 pracował w Głównym Urzędzie Statystycznym w Warszawie, 1936–1939 w Urzędzie Budowlanym w Katowicach. Od czerwca 1940 roku, jako żołnierz 2. Dywizji Strzelców Pieszych, internowany w Szwajcarii; nawiązał współpracę z politechniką w Zurychu, był kierownikiem obozu uniwersytetu w Winterthur.
W Gdańsku od stycznia 1946. W latach 1946–1967 pracownik Politechniki Gdańskiej, od 1949 profesor; od 1947 kierownik Katedry Hydrauliki i Hydrologii. Specjalista z zakresu hydrauliki, hydrodynamiki gruntów, budownictwa wodnego. Zajmował się elektroiniekcjami gruntów, mumifikacją drewna, konserwacją i konsolidacją zabytków. Jego metodę (cebertyzacja) zastosowano po raz pierwszy w 1949 roku podczas ratowania kościoła św. Anny w Warszawie, następnie także m.in. przy budowie puławskich Azotów. W 1959 sprawował nadzór nad pracami ratowniczymi romańskiej kolegiaty w Łęczycy, w 1960 był członkiem międzynarodowej misji UNESCO ds. ratowania zabytków w Nubii.
Od roku 1954 członek korespondencyjny Polskiej Akademii Nauk, w latach 1969–1970 sekretarz generalny Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Członek korespondent Bułgarskiej Akademii Nauk.
W 1950 był gdańskim delegatem na I Ogólnokrajowy Kongres Obrońców Pokoju w Warszawie i laureatem Nagrody Państwowej I stopnia. W latach 1952–1957 poseł na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. W 1954 delegat na II Zjazd PZPR, 7 I 1956 został członkiem Komitetu Wojewódzkiego PZPR, do grudnia 1956 przewodniczący Wojewódzkiego Komitetu Frontu Jedności Narodu, od 1957 członek jego prezydium. W latach 60. XX wieku był przewodniczący Zarządu Wojewódzkiego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.
W roku 1951 odznaczony Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Komandorskim OOP (1959), Medalem Grunwaldzkim (1960), Orderem Budowniczych Polski Ludowej (1972). W konkursie „Wieczoru Wybrzeża” z 1970 wybrany Gdańszczaninem 25-lecia.
W Gdańsku jego imię nosi ulica na Chełmie i do 28 IX 2017 Zespół Szkół Zawodowych nr 8 na Przymorzu.
