BROSCHKE MATTHIAS, kupiec, armator, były patron ulicy

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Linia 3: Linia 3:
 
[[File:Mathias_Broschke.jpg|thumb|Odcinek drogi do Nowego Portu, wybudowanej przez Mattthiasa Broschke]]
 
[[File:Mathias_Broschke.jpg|thumb|Odcinek drogi do Nowego Portu, wybudowanej przez Mattthiasa Broschke]]
  
'''MATTHIAS BROSCHKE''' (Broszki, Broschki) (1751 Gdańsk – 9 XI 1806 Gdańsk), kupiec i armator. Od 12 I 1781 posiadał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Za młodu robotnik portowy (sztauer), po zajęciu przez Prusy w 1772 [[NOWY PORT | Nowego Portu]] i okolic Gdańska, oraz po zniesieniu na tym terenie praw gdańskich faworyzujących bogate rodziny kupieckie, dzięki zaprowadzonej swobodzie gospodarowania został właścicielem firmy Matthias Broschke. Firma zajmowała się handlem hurtowym drewnem i obsługą statków w Nowym Porcie i na redzie. Drewno sprowadzał z głębi Polski, przerabiał we własnych tartakach oraz składował na własnych placach. W 1805 był już właścicielem kilku dużych statków pełnomorskich (nabytych po 1793): barków „Succes” (420 łasztów pojemności), „Balance” (385 łasztów), „Satisfaction” (340 łasztów), „Industrie” (275 łasztów), galeoty „Die Veränderung” (275 łasztów) i brygu „Henriette” (180 łasztów). Obok zboża i drewna przewoziły one również inne towary, zarówno eksportowane, jak i importowane. Przed 1800 rokiem założył pierwszy w tej okolicy [[BROWARY | browar]] – przy późniejszej Weichselstraße 2 (ul. Starowiślna) – przeznaczony dla miejscowych klientów.<br/><br/>
+
'''MATTHIAS BROSCHKE''' (Broszki, Broschki) (1751 Gdańsk – 9 XI 1806 Gdańsk), kupiec i armator. Od 12 I 1781 posiadał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Za młodu robotnik portowy (sztauer), po zajęciu przez Prusy w 1772 [[NOWY PORT | Nowego Portu]] i okolic Gdańska, oraz po zniesieniu na tym terenie praw gdańskich faworyzujących bogate rodziny kupieckie, dzięki zaprowadzonej swobodzie gospodarowania został właścicielem firmy Matthias Broschke. Firma zajmowała się handlem hurtowym drewnem i obsługą statków w Nowym Porcie i na redzie. Drewno sprowadzał z głębi Polski, przerabiał we własnych tartakach oraz składował na własnych placach. W 1805 był już właścicielem kilku dużych statków pełnomorskich (nabytych po 1793): barków „Succes” (420 łasztów pojemności), „Balance” (385 łasztów), „Satisfaction” (340 łasztów), „Industrie” (275 łasztów), galeoty „Die Veränderung” (275 łasztów) i brygu „Henriette” (180 łasztów). Obok zboża i drewna przewoziły one również inne towary, zarówno eksportowane, jak i importowane. Przed 1800 założył pierwszy w tej okolicy [[BROWARY | browar]] – przy późniejszej Weichselstraße 2 (ul. Starowiślna) – przeznaczony dla miejscowych klientów.<br/><br/>
W celu ułatwienia dojazdu do portu w 1803 roku pokrył w części koszty budowy drogi bitej biegnącej od [[BRAMA OLIWSKA | Bramy Oliwskiej]] do Nowego Portu. Odcinek sfinansowany przez Broschkego rozciągał się od Szańca Wapiennego (rejon stoczniowy przy obecnej ul. Jana z Kolna), następnie wzdłuż Wisły obecną ul. Władysława IV w Nowym Porcie, kończyła się przy obecnej ul. Oliwskiej. Na cześć fundatora droga otrzymała nazwę Broschkischerweg ([[WIŚLNA | ul. Wiślna]], zob. też [[SKŁADY | Składy]]). Droga ułatwiała dojazd i transport towarów do nabrzeża portowego w rejonie ul. Szkolnej. Koszt prac oceniono na 12 600 talarów. Koszty budowy odcinka od Bramy Oliwskiej do Szańca pokryto z kasy miejskiej. Za przejazd tą drogą pobierał opłaty (następnie czynił to jego syn): trzy ówczesne grosze pruskie od jeźdźca; ten stan trwał do początku oblężenia Gdańska przez wojska napoleońskie w marcu 1807. Do tego czasu z 90 domów jakie liczył wówczas Nowy Port, 40 należało do niego. Od 1800 był także właścicielem kamienicy przy Langgasse 515 (ul. Długa 55). <br/><br/>
+
W celu ułatwienia dojazdu do portu w 1803 pokrył w części koszty budowy drogi bitej biegnącej od [[BRAMA OLIWSKA | Bramy Oliwskiej]] do Nowego Portu. Odcinek sfinansowany przez Broschkego rozciągał się od Szańca Wapiennego (rejon stoczniowy przy obecnej ul. Jana z Kolna), następnie wzdłuż Wisły obecną ul. Władysława IV w Nowym Porcie, kończyła się przy obecnej ul. Oliwskiej. Na cześć fundatora droga otrzymała nazwę Broschkischerweg ([[WIŚLNA | ul. Wiślna]], zob. też [[SKŁADY | Składy]]). Droga ułatwiała dojazd i transport towarów do nabrzeża portowego w rejonie ul. Szkolnej. Koszt prac oceniono na 12.600 talarów. Koszty budowy odcinka od Bramy Oliwskiej do Szańca pokryto z kasy miejskiej. Za przejazd tą drogą pobierał opłaty (następnie czynił to jego syn): trzy ówczesne grosze pruskie od jeźdźca; ten stan trwał do początku oblężenia Gdańska przez wojska napoleońskie w marcu 1807. Do tego czasu z 90 domów jakie liczył wówczas Nowy Port, 40 należało do niego. Od 1800 był także właścicielem kamienicy przy Langgasse 515 (ul. Długa 55) i oficyny przy Beutlergasse 614 (ul. Kaletnicza 4). <br/><br/>
 
Został pochowany 13 XI 1806 na [[CMENTARZE NA CHEŁMIE | nowym cmentarzu kościoła Zbawiciela]] przy ul. Brzegi (grobowiec nr 183). 26 XI 1806 jego żona Elisabeth (1749 – pogrzeb 9 VI 1816) przekazała prowadzenie firmy synowi [[BROSCHKE GEORG ANDREAS | Georgowi Andreasowi Broschke]] i zięciowi Ludwigowi Hundtowi. <br/><br/>
 
Został pochowany 13 XI 1806 na [[CMENTARZE NA CHEŁMIE | nowym cmentarzu kościoła Zbawiciela]] przy ul. Brzegi (grobowiec nr 183). 26 XI 1806 jego żona Elisabeth (1749 – pogrzeb 9 VI 1816) przekazała prowadzenie firmy synowi [[BROSCHKE GEORG ANDREAS | Georgowi Andreasowi Broschke]] i zięciowi Ludwigowi Hundtowi. <br/><br/>
 
Drugi z synów, Ludwig Albert (1783 – 30 X 1840 [[OSTRÓŻEK | Ostróżek]]), od 13 I 1814 posiadający gdańskie obywatelstwo,  był właścicielem browaru w Nowym Porcie przy ul. Starowiślnej (po 1860 Weichselstrassee 2), w roku 1818 odkupionego przez browarników [[FISCHER, menonicka rodzina gdańskich browarników | Fischerów]] (zob. też [[BROWARY | browary]]). Za otrzymane pieniądze zakupił majątek z dworem w Ostróżku, gdzie prowadził małą przetwórnię płodów rolnych i kuźnię nad Radunią. Żonaty był z Johanną Augustą (1793 – 31 III 1834 ), pochowaną 3 IV 1834 w rodzinnym grobie na cmentarzu Zbawiciela. Zmarł bezdzietnie. <br/><br/>  
 
Drugi z synów, Ludwig Albert (1783 – 30 X 1840 [[OSTRÓŻEK | Ostróżek]]), od 13 I 1814 posiadający gdańskie obywatelstwo,  był właścicielem browaru w Nowym Porcie przy ul. Starowiślnej (po 1860 Weichselstrassee 2), w roku 1818 odkupionego przez browarników [[FISCHER, menonicka rodzina gdańskich browarników | Fischerów]] (zob. też [[BROWARY | browary]]). Za otrzymane pieniądze zakupił majątek z dworem w Ostróżku, gdzie prowadził małą przetwórnię płodów rolnych i kuźnię nad Radunią. Żonaty był z Johanną Augustą (1793 – 31 III 1834 ), pochowaną 3 IV 1834 w rodzinnym grobie na cmentarzu Zbawiciela. Zmarł bezdzietnie. <br/><br/>  
Trzeci z synów, Heinrich Wilhelm (1790 Gdańsk – 11 II 1847 Gdańsk), także od 13 I 1814 posiadający gdańskie obywatelstwo, prowadził firmę hurtowego handlu zbożem „Speicherhandlung  Heinrich Wilhelm Broschke” w Nowym Porcie przy Neufahrwasser 53. W 1822 był współzałożycielem gdańskiej [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]], od 1838 do 1844 był członkiem [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]]. Mieszkał przy Hafenstrasse 69/71 (ul. Bugaj 13/14). W 1828 żonaty był z Caroliną Henriettą Neumann (zm. przed 1847). Z nieznanych z imienia jego córek jedna zmarła w marcu 1821, druga w 1847 była zamężna, syn Heinrich Wilhelm (1824 Nowy Port – luty 1871) był kapitanem statków morskich, żonatym z Martą Louisą (1839 – 1861), pochodzący z tego związku Mathias (1859 – 1873) był ostatnim męskim przedstawicielem tej gałęzi rodziny, również pochowanym w grobowcu rodzinnym na nowym cmentarzu Zbawiciela. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]
+
Trzeci z synów, Heinrich Wilhelm (1790 Gdańsk – 11 II 1847 Gdańsk), także od 13 I 1814 posiadający gdańskie obywatelstwo, prowadził firmę hurtowego handlu zbożem „Speicherhandlung  Heinrich Wilhelm Broschke” w Nowym Porcie przy Neufahrwasser 53. W 1822 był współzałożycielem gdańskiej [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]], od 1838 do 1844 był członkiem [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]]. Mieszkał przy Hafenstrasse 69/71 (ul. Bugaj 13/14). Żonaty był z Caroliną Henriettą Neumann (zm. przed 1847). Z nieznanych z imienia jego córek jedna zmarła w marcu 1821, druga w 1847 była zamężna, syn Heinrich Wilhelm (1824 Nowy Port – luty 1871) był kapitanem statków morskich, żonatym z Martą Louisą (1839 – 1861), pochodzący z tego związku Mathias (1859 – 1873) był ostatnim męskim przedstawicielem tej gałęzi rodziny, również pochowanym w grobowcu rodzinnym na nowym cmentarzu Zbawiciela. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]

Wersja z 13:58, 23 sty 2022

Dworek wybudowany przez Matthiasa Broschke (po prawej), później w posiadaniu rodziny browarników Fischerów, stan z 1930
Odcinek drogi do Nowego Portu, wybudowanej przez Mattthiasa Broschke

MATTHIAS BROSCHKE (Broszki, Broschki) (1751 Gdańsk – 9 XI 1806 Gdańsk), kupiec i armator. Od 12 I 1781 posiadał obywatelstwo Gdańska. Za młodu robotnik portowy (sztauer), po zajęciu przez Prusy w 1772 Nowego Portu i okolic Gdańska, oraz po zniesieniu na tym terenie praw gdańskich faworyzujących bogate rodziny kupieckie, dzięki zaprowadzonej swobodzie gospodarowania został właścicielem firmy Matthias Broschke. Firma zajmowała się handlem hurtowym drewnem i obsługą statków w Nowym Porcie i na redzie. Drewno sprowadzał z głębi Polski, przerabiał we własnych tartakach oraz składował na własnych placach. W 1805 był już właścicielem kilku dużych statków pełnomorskich (nabytych po 1793): barków „Succes” (420 łasztów pojemności), „Balance” (385 łasztów), „Satisfaction” (340 łasztów), „Industrie” (275 łasztów), galeoty „Die Veränderung” (275 łasztów) i brygu „Henriette” (180 łasztów). Obok zboża i drewna przewoziły one również inne towary, zarówno eksportowane, jak i importowane. Przed 1800 założył pierwszy w tej okolicy browar – przy późniejszej Weichselstraße 2 (ul. Starowiślna) – przeznaczony dla miejscowych klientów.

W celu ułatwienia dojazdu do portu w 1803 pokrył w części koszty budowy drogi bitej biegnącej od Bramy Oliwskiej do Nowego Portu. Odcinek sfinansowany przez Broschkego rozciągał się od Szańca Wapiennego (rejon stoczniowy przy obecnej ul. Jana z Kolna), następnie wzdłuż Wisły obecną ul. Władysława IV w Nowym Porcie, kończyła się przy obecnej ul. Oliwskiej. Na cześć fundatora droga otrzymała nazwę Broschkischerweg ( ul. Wiślna, zob. też Składy). Droga ułatwiała dojazd i transport towarów do nabrzeża portowego w rejonie ul. Szkolnej. Koszt prac oceniono na 12.600 talarów. Koszty budowy odcinka od Bramy Oliwskiej do Szańca pokryto z kasy miejskiej. Za przejazd tą drogą pobierał opłaty (następnie czynił to jego syn): trzy ówczesne grosze pruskie od jeźdźca; ten stan trwał do początku oblężenia Gdańska przez wojska napoleońskie w marcu 1807. Do tego czasu z 90 domów jakie liczył wówczas Nowy Port, 40 należało do niego. Od 1800 był także właścicielem kamienicy przy Langgasse 515 (ul. Długa 55) i oficyny przy Beutlergasse 614 (ul. Kaletnicza 4).

Został pochowany 13 XI 1806 na nowym cmentarzu kościoła Zbawiciela przy ul. Brzegi (grobowiec nr 183). 26 XI 1806 jego żona Elisabeth (1749 – pogrzeb 9 VI 1816) przekazała prowadzenie firmy synowi Georgowi Andreasowi Broschke i zięciowi Ludwigowi Hundtowi.

Drugi z synów, Ludwig Albert (1783 – 30 X 1840 Ostróżek), od 13 I 1814 posiadający gdańskie obywatelstwo, był właścicielem browaru w Nowym Porcie przy ul. Starowiślnej (po 1860 Weichselstrassee 2), w roku 1818 odkupionego przez browarników Fischerów (zob. też browary). Za otrzymane pieniądze zakupił majątek z dworem w Ostróżku, gdzie prowadził małą przetwórnię płodów rolnych i kuźnię nad Radunią. Żonaty był z Johanną Augustą (1793 – 31 III 1834 ), pochowaną 3 IV 1834 w rodzinnym grobie na cmentarzu Zbawiciela. Zmarł bezdzietnie.

Trzeci z synów, Heinrich Wilhelm (1790 Gdańsk – 11 II 1847 Gdańsk), także od 13 I 1814 posiadający gdańskie obywatelstwo, prowadził firmę hurtowego handlu zbożem „Speicherhandlung Heinrich Wilhelm Broschke” w Nowym Porcie przy Neufahrwasser 53. W 1822 był współzałożycielem gdańskiej Korporacji Kupców, od 1838 do 1844 był członkiem Rady Miejskiej. Mieszkał przy Hafenstrasse 69/71 (ul. Bugaj 13/14). Żonaty był z Caroliną Henriettą Neumann (zm. przed 1847). Z nieznanych z imienia jego córek jedna zmarła w marcu 1821, druga w 1847 była zamężna, syn Heinrich Wilhelm (1824 Nowy Port – luty 1871) był kapitanem statków morskich, żonatym z Martą Louisą (1839 – 1861), pochodzący z tego związku Mathias (1859 – 1873) był ostatnim męskim przedstawicielem tej gałęzi rodziny, również pochowanym w grobowcu rodzinnym na nowym cmentarzu Zbawiciela. MrGl

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania