BRAUN KARL HEINRICH, poseł do Volkstagu
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:3_Braun_Karl_Friedrich.jpg|thumb|Kamienica (po lewej) przy Langer Markt 29 (Długi Targ) z zajmującą parter i pierwsze piętro cukiernią Karla Heinricha Brauna, 1941]] | [[File:3_Braun_Karl_Friedrich.jpg|thumb|Kamienica (po lewej) przy Langer Markt 29 (Długi Targ) z zajmującą parter i pierwsze piętro cukiernią Karla Heinricha Brauna, 1941]] | ||
[[File:Braun-Brunies.png|thumb|Reklama cukierni „A. Brunies”, 1942]] | [[File:Braun-Brunies.png|thumb|Reklama cukierni „A. Brunies”, 1942]] | ||
| + | [[File: Paul_Nachtigal.jpg |thumb| Rekalma firmy teścia, Paula Nachitgala]] | ||
| − | '''KARL HEINRICH BRAUN''' (12 II 1893 Gdańsk – marzec 1945 Gdańsk?), mistrz cukierniczy, poseł do [[VOLKSTAG | Volkstagu]]. Syn [[BRAUN GUSTAV ADOLF | Gustava Adolfa Brauna]] (1857–1904). Po wstępnej nauce zawodu w rodzinnej firmie odbył kilkuletni staż w podobnych placówkach w Niemczech, Szwajcarii, Francji i Włoszech, ucząc się tajników tego zawodu według najnowszych światowych trendów. Naukę przerwał w chwili wybuchu I wojny światowej, po powrocie w 1915 do Gdańska został powołany do służby wojskowej na froncie. Walczył w 5. Jägerbataillon (5.Batalion Strzelców Górskich) z Hirschberg (Jeleniej Góry) na Bałkanach, w Tyrolu i Francji. Po demobilizacji 1 VII 1919 przejął od matki kierownictwo rodzinnej firmy, prowadząc ją pod tradycyjną nazwą „A. Brunies” do marca 1945. Nagradzany był wielokrotnie za wyśmienite wyroby cukiernicze. <br/><br/> | + | '''KARL HEINRICH BRAUN''' (12 II 1893 Gdańsk – marzec 1945 Gdańsk?), mistrz cukierniczy, poseł do [[VOLKSTAG | Volkstagu]]. Syn [[BRAUN GUSTAV ADOLF, cukiernik | Gustava Adolfa Brauna]] (1857–1904). Po wstępnej nauce zawodu w rodzinnej firmie odbył kilkuletni staż w podobnych placówkach w Niemczech, Szwajcarii, Francji i Włoszech, ucząc się tajników tego zawodu według najnowszych światowych trendów. Naukę przerwał w chwili wybuchu I wojny światowej, po powrocie w 1915 do Gdańska został powołany do służby wojskowej na froncie. Walczył w 5. Jägerbataillon (5.Batalion Strzelców Górskich) z Hirschberg (Jeleniej Góry) na Bałkanach, w Tyrolu i Francji. Po demobilizacji 1 VII 1919 przejął od matki kierownictwo rodzinnej firmy, prowadząc ją pod tradycyjną nazwą „A. Brunies” do marca 1945. Nagradzany był wielokrotnie za wyśmienite wyroby cukiernicze. <br/><br/> |
| − | Był działaczem cechu cukierników (Konditoren Zwangsinnung) [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] (II WMG), członkiem jej komisji egzaminacyjnej na stopień mistrza i czeladnika. Był także członkiem Izby Rzemieślniczej (Handwerkskammer) II WMG, od 1 IV 1934 jej prezesem w Gdańsku z nominacji prezydenta [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senatu]] [[GREISER ARTHUR KARL | Arthura Greisera]], od marca 1935 szefem tej instytucji dla całego terenu II WMG. W latach 1935–1939 był posłem do Volkstagu z ramienia NSDAP. <br/><br/> | + | Był działaczem cechu cukierników (Konditoren Zwangsinnung) [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] (II WMG), członkiem jej komisji egzaminacyjnej na stopień mistrza i czeladnika. Był także członkiem Izby Rzemieślniczej (Handwerkskammer) II WMG, od 1 IV 1934 jej prezesem w Gdańsku z nominacji prezydenta [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senatu]] [[GREISER ARTHUR KARL, prezydent Senatu | Arthura Greisera]], od marca 1935 szefem tej instytucji dla całego terenu II WMG. W latach 1935–1939 był posłem do Volkstagu z ramienia NSDAP. <br/><br/> |
| − | Żonaty był z Gertrud, córką Paula Nachtigala (1872 – po 1942), kupca hurtowego handlu kawą i herbatą, | + | Żonaty był z Gertrud, córką Paula Nachtigala (1872 – po 1942), kupca hurtowego handlu kawą i herbatą, właściciela kamienicy przy Brotbänkengasse 47 ([[CHLEBNICKA, ulica |ul. Chlebnicka]]), która 23 VIII 1907 uległa zniszczeniu wskutek katastrofy budowlanej. Miał potomków. Według niepotwierdzonych informacji krewnych żony, zginął wraz z nią, członkami rodziny i pracownikami w czasie bombardowań Gdańska w marcu 1945 w kamienicy przy Langer Markt 29 (Długi Targ), będącej także siedzibą firmy (ocalał tylko ówczesny szef produkcji, Hugo Maschke, który w dniu bombardowania nie był obecny w firmie). Siostry zmarły po 1945 w Niemczech. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 21:34, 17 cze 2023
KARL HEINRICH BRAUN (12 II 1893 Gdańsk – marzec 1945 Gdańsk?), mistrz cukierniczy, poseł do Volkstagu. Syn Gustava Adolfa Brauna (1857–1904). Po wstępnej nauce zawodu w rodzinnej firmie odbył kilkuletni staż w podobnych placówkach w Niemczech, Szwajcarii, Francji i Włoszech, ucząc się tajników tego zawodu według najnowszych światowych trendów. Naukę przerwał w chwili wybuchu I wojny światowej, po powrocie w 1915 do Gdańska został powołany do służby wojskowej na froncie. Walczył w 5. Jägerbataillon (5.Batalion Strzelców Górskich) z Hirschberg (Jeleniej Góry) na Bałkanach, w Tyrolu i Francji. Po demobilizacji 1 VII 1919 przejął od matki kierownictwo rodzinnej firmy, prowadząc ją pod tradycyjną nazwą „A. Brunies” do marca 1945. Nagradzany był wielokrotnie za wyśmienite wyroby cukiernicze.
Był działaczem cechu cukierników (Konditoren Zwangsinnung) II Wolnego Miasta Gdańska (II WMG), członkiem jej komisji egzaminacyjnej na stopień mistrza i czeladnika. Był także członkiem Izby Rzemieślniczej (Handwerkskammer) II WMG, od 1 IV 1934 jej prezesem w Gdańsku z nominacji prezydenta Senatu Arthura Greisera, od marca 1935 szefem tej instytucji dla całego terenu II WMG. W latach 1935–1939 był posłem do Volkstagu z ramienia NSDAP.
Żonaty był z Gertrud, córką Paula Nachtigala (1872 – po 1942), kupca hurtowego handlu kawą i herbatą, właściciela kamienicy przy Brotbänkengasse 47 (ul. Chlebnicka), która 23 VIII 1907 uległa zniszczeniu wskutek katastrofy budowlanej. Miał potomków. Według niepotwierdzonych informacji krewnych żony, zginął wraz z nią, członkami rodziny i pracownikami w czasie bombardowań Gdańska w marcu 1945 w kamienicy przy Langer Markt 29 (Długi Targ), będącej także siedzibą firmy (ocalał tylko ówczesny szef produkcji, Hugo Maschke, który w dniu bombardowania nie był obecny w firmie). Siostry zmarły po 1945 w Niemczech.
