BRAMA NOWYCH OGRODÓW

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Brama Nowych Ogrodów (u dołu, po lewej), widok i plan miasta z 1739
Brama Nowych Ogrodów w systemie zachodnich fortyfikacji Gdańska w początku XIX wieku
Brama Nowych Ogrodów od strony zewnętrznej, po 1910; z prawej gmach Fundacji Augusty Victorii, w głębi szczyty gmachu sądów po północnej stronie ul. Nowe Ogrody
Brama Nowych Ogrodów od strony miasta
Brama Nowych Ogrodów, widok od strony zewnętrznej, z obecnego skrzyżowania ul. Kartuskiej i ul. Nowe Ogrody (na wprost), ul. Pohulanki (w prawo), ul. Powstańców Warszawskich (w lewo)
Miejsce po Bramie Nowych Ogrodów współcześnie, 2020

BRAMA NOWYCH OGRODÓW (Neugarter Tor), zwana też Siedlecką lub gwarowo Bramą Majorów. Zbudowana w roku 1656 w pasie zewnętrznych zachodnich umocnień miejskich, łączących forty Biskupiej Górki z umocnieniami Grodziska, z fosą i mostem nad nią, rozebrana wraz z masywnym budynkiem straży bramnej w październiku 1921 roku. Znajdowała się w miejscu styku obecnych ulic Nowe Ogrody i Kartuska oraz ulic bocznych: Powstańców Warszawskich i Pohulanka. Wzniesiona w formie 2 kwadratowych baszt o wysokości 7 m, flankujących wały ziemne, między którymi znajdowały się dwuskrzydłowa brama dla pojazdów i bramka dla ruchu pieszego. Pełniła także funkcję rogatki miejskiej dla ruchu od strony Siedlec i Emaus. Nazwę Brama Majorów wprowadził do literatury Wilhelm Ferdinand Zernecke w swoim przewodniku z roku 1843, wywodząc miano bramy od tego, że w czasie oblężeń miasta jej obroną dowodził oficer w stopniu majora. W 2. połowie XIX wieku przebudowywana w celu poszerzenia drogi dla pojazdów i tramwaju konnego (od 1887; linia zelektryfikowana w 1896; tramwaje). Baszty, w formie kwadratowych słupów, otrzymały wówczas okładzinę z żółtej cegły i kamienne płaskie zwieńczenia. Na przełomie XIX i XX wieku usunięte zostały zbędne już wrota bramne. MrGl

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania