BOTSACK JOHANN, pastor kościoła NMP, rektor
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN BOTSACK (11 VI 1600 Herford, Westfalia – 16 IX 1674 Gdańsk), teolog, pastor kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP). Wnuk burmistrza Herfordu (Westfalia) Johanna, syn Bertholda i Elizabeth ze szlacheckiej rodziny Nagel. Uczył się początkowo w rodzinnym Herfordzie, od 1613 w Lubece (Lübeck) i w gimnazjum akademickim w Hamburgu, od 1617 studiował teologię w Wittenberdze, Lipsku i Królewcu, tytuł magistra teologii uzyskał w 1625 w Rostocku.
W Gdańsku od 1630, gdy Rada Miejska zaproponowała mu stanowisko rektora Gimnazjum Akademickiego i stanowisko pastora kościoła św. Trójcy. Od 1631 doktor (uniwersytet w Wittenberdze), wykładał teologię i język hebrajski. W 1643 zrezygnował z funkcji rektora, od tego roku do 1672 będąc pastorem kościoła NMP, od 1646 także seniorem Ministerium Duchownego. Od 1672 pobierał rentę w wysokości 3000 florenów rocznie.
Uchodził za jednego z największych ortodoksów luterańskich w Gdańsku, był przeciwnikiem synkretyzmu i kalwinizmu. Za jego sprawą luteranie w 1645 przedstawili w Toruniu na wspólnym zjeździe z katolikami i kalwinistami (Colloquium charitativum) bardzo sztywne stanowisko. Przyczyniło się to do fiaska rozmów i braku uzyskania jedności wiary i pokoju religijnego. Opublikował drukiem ponad 100 pism polemicznych, mów i kazań pogrzebowych (zob. Jacob van den Block; Nathaniel Schmieden).
Żonaty był od 1631 z Sabiną (zm. 7 XII 1642 Gdańsk), córką profesora medycyny uniwersytetu w Wittenberdze Ernsta Hettenbacha, wdową po pastorze, doktorze teologii i również profesorze uniwersytetu wittenberskiego Wolfgangu Frantzu. Jako wdowiec w 1644 ożenił się z Adelgundą (zm. 17 XII 1659 Gdańsk), córką pastora gdańskiego kościoła św. Jana Johanna Jacoba Cramera. Z drugiego małżeństwa doczekał się trzech synów i trzech córek. Synowie Johann Jacob, Daniel i Natan Friedrich byli uczniami Gimnazjum Akademickiego i zmarli w młodym wieku, podobnie jak jedna z córek. Córka Maria Elisabeth (zm. 1687) była od 15 II 1665 żoną kupca gdańskiego Ernsta von Dorne (1638–1674), Adelgunda była żoną dr Melchiora Schefflera.
Pochowany w kościele NMP, gdzie wystawiono mu marmurowy pomnik z podobizną, wykonany przez rzeźbiarza Hansa Gockhellera. Mowę na jego pogrzebie wygłosił Christian Omuth, przy nakreślaniu biegu życia zmarłego korzystając z poczynionych przez niego samego wcześniejszych zapisek. Po jego śmierci dedykowano mu kilka zbiorów wierszy (między innymi autorstwa Abrahama Calowa, jego następcy na stanowisku rektora Gimnazjum Akademickiego).
