BOTSACK JOHANN, pastor kościoła NMP, rektor
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN BOTSACK (11 VI 1600 Herford, Westfalia – 16 IX 1674 Gdańsk), teolog, pastor kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP). Wnuk burmistrza Herfordu Johanna, syn Bertholda i Elizabeth ze szlacheckiej rodziny Nagel. Uczył się w Herfordzie, od roku 1613 w Lubece (Lübeck) i w gimnazjum akademickim w Hamburgu, od 1617 studiował teologię w Wittenberdze, Lipsku (Lepizig) i Królewcu, tytuł magistra teologii uzyskał w roku 1625 w Rostoku.
W Gdańsku od roku 1630, gdy Rada Miejska zaproponowała mu stanowisko rektora Gimnazjum Akademickiego i stanowisko pastora kościoła św. Trójcy. Od 1631 doktor (uniwersytet w Wittenberdze), wykładał teologię i język hebrajski. W roku 1643 zrezygnował z funkcji rektora, od tego roku do 1672 będąc pastorem kościoła NMP, od 1646 także seniorem Ministerium Duchownego.
Uchodził za jednego z największych ortodoksów luterańskich w Gdańsku, był przeciwnikiem synkretyzmu i kalwinizmu. Za jego sprawą luteranie w 1645 przedstawili w Toruniu na wspólnym zjeździe z katolikami i kalwinistami (Colloquium charitativum) bardzo sztywne stanowisko. Przyczyniło się to do fiaska rozmów i braku uzyskania jedności wiary i pokoju religijnego. Opublikował drukiem ponad 100 pism polemicznych, mów i kazań pogrzebowych (zob. Jacob van den Block; Nathaniel Schmieden).
Żonaty był od 1631 z Sabiną (zm. 7 XII 1642 Gdańsk), córką profesora medycyny uniwersytetu w Wittenberdze Ernsta Hettenbacha, wdową po pastorze, doktorze teologii i również profesorze uniwersytetu wittenberskiego Wolfgangu Frantzu. Jako wdowiec w 1644 ożenił się z Adelgundą (zm. 17 XII 1659 Gdańsk), córką pastora gdańskiego kościoła św. Jana Johanna Jacoba Cramera. Z drugiego małżeństwa doczekał się trzech synów i trzech córek. Synowie Johann Jacob, Daniel i Natan Friedrich byli uczniami Gimnazjum Akademickiego i zmarli w młodym wieku, podobnie jak jedna z córek. Córka Maria Elisabeth (zm. 1687) była od 15 II 1665 żoną kupca gdańskiego Ernsta von Dorne (1638–1674), Adelgunda była żoną dr Melchiora Schefflera.
Pochowany w kościele NMP, gdzie wystawiono mu marmurowy pomnik z podobizną, wykonany przez rzeźbiarza Hansa Gockhellera. Mowę na jego pogrzebie wygłosił Christian Omuth. Po jego śmierci dedykowano mu kilka zbiorów wierszy (między innymi autorstwa Abrahama Calowa, jego następcy na stanowisku rektora Gimnazjum Akademickiego).
