BLECH EPHRAIM PHILIPP WILHELM, lekarz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''EPHRAIM PHILIPP WILHELM BLECH''' (22 I 1757 Gdańsk – 13 III 1812 Gdańsk), lekarz. Syn armatora Ephraima Blecha i Christine Philippine z domu Schultz. Od 1774 był uczniem | + | '''EPHRAIM PHILIPP WILHELM BLECH''' (22 I 1757 Gdańsk – 13 III 1812 Gdańsk), lekarz, profesor gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], dyrektor [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]]. Syn armatora Ephraima Blecha i Christine Philippine z domu Schultz. Od 1774 był w Gdańsku uczniem Gimnazjum Akademickiego, pozostawał pod opieką swego ojczyma, profesora medycyny i fizyki [[SENDEL CHRISTIAN | Christiana Sendela]]. Po otrzymaniu stypendium [[DIESSELDORF JOHANN GOTTFRIED | Johanna Gotffrieda Diesseldorfa]] odbył studia medyczne w 1779 w Lipsku, następnie w Getyndze. Po uzyskaniu dyplomu od 1784 lekarz prywatny w Gdańsku. W 1786 jako osobisty lekarz rosyjskiego ministra-rezydenta w Gdańsku, Christopha de Petersona (1735–1789) wyjechał z nim do Petersburga.<br/><br/> |
| − | Po powrocie do Gdańska w 1787 został asystentem Christiana Sendela w Gimnazjum Akademickim. W latach 1789–1812 lekarz ([[FIZYCY MIEJSCY | fizyk]]) miejski i w 1800–1812 naczelny lekarz (Erster Stadtphysicus und Oberarzt), ordynator [[SZPITAL MIEJSKI (Lazaret przy Bramie Oliwskiej) | Szpitala Miejskiego (Lazaretu przy Bramie Oliwskiej)]]. W 1789 został profesorem Gimnazjum Akademickiego, w którym wykładał fizykę i medycynę ([[KATEDRA ANATOMII GIMNAZJUM AKADEMICKIEGO | Katedra Anatomii Gimnazjum Akademickiego]]). W 1797 należał do Pruskiego Królewskiego Kolegium Medycznego, a od 1784 do | + | Po powrocie do Gdańska w 1787 został asystentem Christiana Sendela w Gimnazjum Akademickim. W latach 1789–1812 lekarz ([[FIZYCY MIEJSCY | fizyk]]) miejski i w 1800–1812 naczelny lekarz (Erster Stadtphysicus und Oberarzt), ordynator [[SZPITAL MIEJSKI (Lazaret przy Bramie Oliwskiej) | Szpitala Miejskiego (Lazaretu przy Bramie Oliwskiej)]]. W 1789 został profesorem Gimnazjum Akademickiego, w którym wykładał fizykę i medycynę ([[KATEDRA ANATOMII GIMNAZJUM AKADEMICKIEGO | Katedra Anatomii Gimnazjum Akademickiego]]). W 1797 należał do Pruskiego Królewskiego Kolegium Medycznego, a od 1784 do gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego, na którego kursach wykładał fizykę i chemię, przez sześć lat jego sekretarz, w 1793 dyrektor. Między innymi 28 I 1787 wygłosił mowę okolicznościową na uroczystości z okazji 100-lecia śmierci [[HEWELIUSZ JAN | Jana Heweliusza]] (''Rede bey der Gedächtnisfeyer Hevelii'', Dantzig, 1787).<br/><br/> |
| − | W 1797 mieszkał przy Vorstädtischer Graben 165 (ul. Podwale Przedmiejskie 17). Od 1804 (1808?) był właścicielem domów przy Hundegasse 262 (ul. Ogarna 41) i Vorstädtischer Graben 169 (ul. Podwale Przedmiejskie 21). Ożenił się z Constancią Wilhelminą Schmidt (zm. 27 XII 1864 Gdańsk). Ojciec [[BLECH PHILIPP WILHELM | Philippa Wilhelma]], pastora, i Ernsta Philippa Eduarda (1790 – 2 XI 1820 Gdańsk), od 1806 ucznia Gimnazjum Akademickiego, po studiach medycznych lekarza w Gdańsku, dziedzica ojcowskich kamienic. {{author: MrGl | + | W 1797 mieszkał przy Vorstädtischer Graben 165 (ul. Podwale Przedmiejskie 17). Od 1804 (1808?) był właścicielem domów przy Hundegasse 262 (ul. Ogarna 41) i Vorstädtischer Graben 169 (ul. Podwale Przedmiejskie 21). Ożenił się z Constancią Wilhelminą Schmidt (zm. 27 XII 1864 Gdańsk). Ojciec [[BLECH PHILIPP WILHELM | Philippa Wilhelma]], pastora, i Ernsta Philippa Eduarda (1790 – 2 XI 1820 Gdańsk), od 1806 ucznia Gimnazjum Akademickiego, po studiach medycznych lekarza w Gdańsku, dziedzica ojcowskich kamienic. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | Schumann Eduard, ''Geschichte der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig 1743–1892'', „Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig”, NF, Bd. 8, Danzig 1893, nr 2, s. 86. | ||
Wersja z 14:06, 31 lip 2022
EPHRAIM PHILIPP WILHELM BLECH (22 I 1757 Gdańsk – 13 III 1812 Gdańsk), lekarz, profesor gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, dyrektor Towarzystwa Przyrodniczego. Syn armatora Ephraima Blecha i Christine Philippine z domu Schultz. Od 1774 był w Gdańsku uczniem Gimnazjum Akademickiego, pozostawał pod opieką swego ojczyma, profesora medycyny i fizyki Christiana Sendela. Po otrzymaniu stypendium Johanna Gotffrieda Diesseldorfa odbył studia medyczne w 1779 w Lipsku, następnie w Getyndze. Po uzyskaniu dyplomu od 1784 lekarz prywatny w Gdańsku. W 1786 jako osobisty lekarz rosyjskiego ministra-rezydenta w Gdańsku, Christopha de Petersona (1735–1789) wyjechał z nim do Petersburga.
Po powrocie do Gdańska w 1787 został asystentem Christiana Sendela w Gimnazjum Akademickim. W latach 1789–1812 lekarz ( fizyk) miejski i w 1800–1812 naczelny lekarz (Erster Stadtphysicus und Oberarzt), ordynator Szpitala Miejskiego (Lazaretu przy Bramie Oliwskiej). W 1789 został profesorem Gimnazjum Akademickiego, w którym wykładał fizykę i medycynę ( Katedra Anatomii Gimnazjum Akademickiego). W 1797 należał do Pruskiego Królewskiego Kolegium Medycznego, a od 1784 do gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego, na którego kursach wykładał fizykę i chemię, przez sześć lat jego sekretarz, w 1793 dyrektor. Między innymi 28 I 1787 wygłosił mowę okolicznościową na uroczystości z okazji 100-lecia śmierci Jana Heweliusza (Rede bey der Gedächtnisfeyer Hevelii, Dantzig, 1787).
W 1797 mieszkał przy Vorstädtischer Graben 165 (ul. Podwale Przedmiejskie 17). Od 1804 (1808?) był właścicielem domów przy Hundegasse 262 (ul. Ogarna 41) i Vorstädtischer Graben 169 (ul. Podwale Przedmiejskie 21). Ożenił się z Constancią Wilhelminą Schmidt (zm. 27 XII 1864 Gdańsk). Ojciec Philippa Wilhelma, pastora, i Ernsta Philippa Eduarda (1790 – 2 XI 1820 Gdańsk), od 1806 ucznia Gimnazjum Akademickiego, po studiach medycznych lekarza w Gdańsku, dziedzica ojcowskich kamienic.
Bibliografia:
Schumann Eduard, Geschichte der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig 1743–1892, „Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig”, NF, Bd. 8, Danzig 1893, nr 2, s. 86.
