BINNEBESEL BRUNO, proboszcz kościoła św. Antoniego w Brzeźnie
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę BINNEBESEL BRUNO na BINNEBESEL BRUNO, proboszcz kościoła św. Antoniego w Brzeźnie, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:1_Bruno_Binnebesel.jpg | thumb| Bruno Binnebesel]] | [[File:1_Bruno_Binnebesel.jpg | thumb| Bruno Binnebesel]] | ||
| − | [[File: | + | [[File: Telegrafiści_Poczty_Polskiej.jpg |thumb| Pracownicy Poczty Polskiej w Gdańsku przy aparatach Morse’a, od lewej: Juliusz Planeta, Wanda Kamrowska, Irena Piechowska, Elżbieta Marcinkowska, Bernard Binnebesel, 1938]] |
| − | '''BRUNO BINNEBESEL''' (26 IX 1902 Tuchola – 13 XI 1944 Brandenburg), proboszcz w [[KOŚCIÓŁ ŚW. ANTONIEGO PADEWSKIEGO (Brzeźno) | kościele św. Antoniego]] w [[BRZEŹNO | Brzeźnie]]. Syn nauczyciela w Tucholi Franciszka (7 XI 1872 Dzierzgoń – 19 VII 1956 Berlin) i Pauli (15 I 1878 – 1 I 1939) z domu Schmelter. Brat więźnia obozów koncentracyjnych Kurta Johannesa (9 II 1905 – 2 V 1980 Salzgitter Bad) i Adolfa Antoniego (27 XI 1903 – 9 V 1945 Praga), rozstrzelanego przez czeskich partyzantów. Kuzyn Alfonsa Binnebesela (ur. 1902 Iława), pracownika gdańskiej [[DYREKCJA KOLEI | Dyrekcji Kolei]], | + | [[File:Bruno_Binnebesel.jpg|thumb|Nadanie imienia Brunona Binnebesela tramwajowi Alstom NGd99 nr 1004]] |
| + | |||
| + | '''BRUNO BINNEBESEL''' (26 IX 1902 Tuchola – 13 XI 1944 Brandenburg), proboszcz w [[KOŚCIÓŁ ŚW. ANTONIEGO PADEWSKIEGO (Brzeźno) | kościele św. Antoniego]] w [[BRZEŹNO | Brzeźnie]]. Syn nauczyciela w Tucholi Franciszka (7 XI 1872 Dzierzgoń – 19 VII 1956 Berlin) i Pauli (15 I 1878 – 1 I 1939) z domu Schmelter. Brat więźnia obozów koncentracyjnych Kurta Johannesa (9 II 1905 – 2 V 1980 Salzgitter Bad) i Adolfa Antoniego (27 XI 1903 – 9 V 1945 Praga), rozstrzelanego przez czeskich partyzantów. Kuzyn Alfonsa Binnebesela (ur. 1902 Iława), pracownika gdańskiej [[DYREKCJA KOLEI | Dyrekcji Kolei]], m.in. członka [[ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku]] i sekretarza filii Dolne Miasto, rozstrzelanego w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]] 22 III 1940, oraz jego brata Bernarda (ur. 20 V 1893), pracownika zmarłego z ran doznanych podczas [[OBRONA POCZTY POLSKIEJ 1 IX 1939 | obrony budynku Poczty Polskiej]] 1 IX 1939. <br/><br/> | ||
Od około 1910 z rodziną w Gdańsku, gdzie ojciec pracował jako nauczyciel szkoły podstawowej św. Piotra przy Żabim Kruku i Lastadii (zob. [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkoła św. Piotra i Pawła]]). Rodzina mieszkała przy Langgarten 101 (ul. Długie Ogrody), po 1939 przy Fleischergasse 69 (ul. Rzeźnicka). Uczył się w szkole powszechnej przy Weidengasse 61 (Łąkowa; obecnie [[SZKOŁA PODSTAWOWA NR 4 | Szkoła Podstawowa nr 4]]), następnie w [[GIMNAZJUM KRÓLEWSKIE REALNE (Długie Ogrody) | Gimnazjum Królewskim]]. Po maturze w 1922 studiował teologię katolicką i filozofię we Fryburgu Bryzgowijskim (1922-1923) i we Wrocławiu (1923-1926), z trzymiesięcznym epizodem nauki na uniwersytecie w Monachium. 13/14 VI 1927 przyjął niższe święcenia, od 1 XI 1927 subdiakon, od 6 XI 1927 diakon, 29 I 1928 otrzymał święcenia kapłańskie. Od 1935 doktor teologii na podstawie rozprawy ''Die Stellung der Theologen des Dominikanerordens zur Frage nach der Unbefleckten Empfängnis Marias bis zum Konzil von Basel'' (''Stanowisko teologów zakonu dominikanów w kwestii Niepokalanego Poczęcia Marii do soboru w Bazylei'').<br/><br/> | Od około 1910 z rodziną w Gdańsku, gdzie ojciec pracował jako nauczyciel szkoły podstawowej św. Piotra przy Żabim Kruku i Lastadii (zob. [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkoła św. Piotra i Pawła]]). Rodzina mieszkała przy Langgarten 101 (ul. Długie Ogrody), po 1939 przy Fleischergasse 69 (ul. Rzeźnicka). Uczył się w szkole powszechnej przy Weidengasse 61 (Łąkowa; obecnie [[SZKOŁA PODSTAWOWA NR 4 | Szkoła Podstawowa nr 4]]), następnie w [[GIMNAZJUM KRÓLEWSKIE REALNE (Długie Ogrody) | Gimnazjum Królewskim]]. Po maturze w 1922 studiował teologię katolicką i filozofię we Fryburgu Bryzgowijskim (1922-1923) i we Wrocławiu (1923-1926), z trzymiesięcznym epizodem nauki na uniwersytecie w Monachium. 13/14 VI 1927 przyjął niższe święcenia, od 1 XI 1927 subdiakon, od 6 XI 1927 diakon, 29 I 1928 otrzymał święcenia kapłańskie. Od 1935 doktor teologii na podstawie rozprawy ''Die Stellung der Theologen des Dominikanerordens zur Frage nach der Unbefleckten Empfängnis Marias bis zum Konzil von Basel'' (''Stanowisko teologów zakonu dominikanów w kwestii Niepokalanego Poczęcia Marii do soboru w Bazylei'').<br/><br/> | ||
Pracował jako drugi wikariusz w Nowym Stawie (1 IV – 24 IX 1928), w Gdańsku był wikariuszem w [[KOŚCIÓŁ ŚW. FRANCISZKA Z ASYŻU | kościele św. Franciszka]] w [[EMAUS | Emaus]] (26 X 1928 – 30 IV 1930), drugim wikariuszem w [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | kościele Trójcy Świętej]] w Oliwie (1 V 1930 – 18 IV 1931), następnie pracował w parafii w Nowej Cerkwi (18 IV 1931 – 2 II 1932), jako trzeci wikariusz w parafii Matki Bożej Królowej Morza w Sopocie (4 II – 15 X 1932), od 15 X 1932 do 1 IV 1935 był wikariuszem w parafii [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY | kościoła św. Brygidy]], krótko wikariuszem w Pręgowie (1 IV – 1 VII 1935), od 1 VII 1935 do 1 VIII 1936 wikariuszem w parafii [[KOŚCIÓŁ ŚW. JÓZEFA (Stare Miasto) | św. Józefa]] w Gdańsku, od 1 VIII 1936 do 1 IV 1939 w parafii [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSOWEGO | Najświętszego Serca Jezusowego]] we Wrzeszczu (1936–1939), od 6 IV 1939 proboszczem w kościele św. Antoniego. <br/><br/> | Pracował jako drugi wikariusz w Nowym Stawie (1 IV – 24 IX 1928), w Gdańsku był wikariuszem w [[KOŚCIÓŁ ŚW. FRANCISZKA Z ASYŻU | kościele św. Franciszka]] w [[EMAUS | Emaus]] (26 X 1928 – 30 IV 1930), drugim wikariuszem w [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | kościele Trójcy Świętej]] w Oliwie (1 V 1930 – 18 IV 1931), następnie pracował w parafii w Nowej Cerkwi (18 IV 1931 – 2 II 1932), jako trzeci wikariusz w parafii Matki Bożej Królowej Morza w Sopocie (4 II – 15 X 1932), od 15 X 1932 do 1 IV 1935 był wikariuszem w parafii [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY | kościoła św. Brygidy]], krótko wikariuszem w Pręgowie (1 IV – 1 VII 1935), od 1 VII 1935 do 1 VIII 1936 wikariuszem w parafii [[KOŚCIÓŁ ŚW. JÓZEFA (Stare Miasto) | św. Józefa]] w Gdańsku, od 1 VIII 1936 do 1 IV 1939 w parafii [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSOWEGO | Najświętszego Serca Jezusowego]] we Wrzeszczu (1936–1939), od 6 IV 1939 proboszczem w kościele św. Antoniego. <br/><br/> | ||
| − | Znany z poglądów antyhitlerowskich, 3 XI 1943 aresztowany pod zarzutem słuchania zagranicznego radia i przekazywania usłyszanych informacji wiernym. Mimo zabiegów o uwolnienie podejmowanych przez biskupa gdańskiego [[SPLETT CARL MARIA | Carla Marię Spletta]] latem 1944 | + | Znany z poglądów antyhitlerowskich, 3 XI 1943 aresztowany pod zarzutem słuchania zagranicznego radia i przekazywania usłyszanych informacji wiernym. Mimo zabiegów o uwolnienie podejmowanych przez biskupa gdańskiego [[SPLETT CARL MARIA, biskup gdański | Carla Marię Spletta]] latem 1944 przewieziony do więzienia Brandenburg-Görden, 7 września skazany przez Trybunał Ludowy (Volksgerichtshof) w Berlinie pod przewodnictwem Rolanda Freislera za „osłabianie ducha obrony narodu niemieckiego” na śmierć przez ścięcie. Wyrok wykonano 13 listopada. Ciało skremowano, urnę z prochami pochowano 16 X 1947 na cmentarzu św. Jadwigi w Berlinie. <br/><br/> |
Od 18 IX 2020 jego imię nosi tramwaj typu Alstom NGd99 nr 1004. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Od 18 IX 2020 jego imię nosi tramwaj typu Alstom NGd99 nr 1004. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 08:04, 21 wrz 2023
BRUNO BINNEBESEL (26 IX 1902 Tuchola – 13 XI 1944 Brandenburg), proboszcz w kościele św. Antoniego w Brzeźnie. Syn nauczyciela w Tucholi Franciszka (7 XI 1872 Dzierzgoń – 19 VII 1956 Berlin) i Pauli (15 I 1878 – 1 I 1939) z domu Schmelter. Brat więźnia obozów koncentracyjnych Kurta Johannesa (9 II 1905 – 2 V 1980 Salzgitter Bad) i Adolfa Antoniego (27 XI 1903 – 9 V 1945 Praga), rozstrzelanego przez czeskich partyzantów. Kuzyn Alfonsa Binnebesela (ur. 1902 Iława), pracownika gdańskiej Dyrekcji Kolei, m.in. członka Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku i sekretarza filii Dolne Miasto, rozstrzelanego w obozie Stutthof 22 III 1940, oraz jego brata Bernarda (ur. 20 V 1893), pracownika zmarłego z ran doznanych podczas obrony budynku Poczty Polskiej 1 IX 1939.
Od około 1910 z rodziną w Gdańsku, gdzie ojciec pracował jako nauczyciel szkoły podstawowej św. Piotra przy Żabim Kruku i Lastadii (zob. szkoła św. Piotra i Pawła). Rodzina mieszkała przy Langgarten 101 (ul. Długie Ogrody), po 1939 przy Fleischergasse 69 (ul. Rzeźnicka). Uczył się w szkole powszechnej przy Weidengasse 61 (Łąkowa; obecnie Szkoła Podstawowa nr 4), następnie w Gimnazjum Królewskim. Po maturze w 1922 studiował teologię katolicką i filozofię we Fryburgu Bryzgowijskim (1922-1923) i we Wrocławiu (1923-1926), z trzymiesięcznym epizodem nauki na uniwersytecie w Monachium. 13/14 VI 1927 przyjął niższe święcenia, od 1 XI 1927 subdiakon, od 6 XI 1927 diakon, 29 I 1928 otrzymał święcenia kapłańskie. Od 1935 doktor teologii na podstawie rozprawy Die Stellung der Theologen des Dominikanerordens zur Frage nach der Unbefleckten Empfängnis Marias bis zum Konzil von Basel (Stanowisko teologów zakonu dominikanów w kwestii Niepokalanego Poczęcia Marii do soboru w Bazylei).
Pracował jako drugi wikariusz w Nowym Stawie (1 IV – 24 IX 1928), w Gdańsku był wikariuszem w kościele św. Franciszka w Emaus (26 X 1928 – 30 IV 1930), drugim wikariuszem w kościele Trójcy Świętej w Oliwie (1 V 1930 – 18 IV 1931), następnie pracował w parafii w Nowej Cerkwi (18 IV 1931 – 2 II 1932), jako trzeci wikariusz w parafii Matki Bożej Królowej Morza w Sopocie (4 II – 15 X 1932), od 15 X 1932 do 1 IV 1935 był wikariuszem w parafii kościoła św. Brygidy, krótko wikariuszem w Pręgowie (1 IV – 1 VII 1935), od 1 VII 1935 do 1 VIII 1936 wikariuszem w parafii św. Józefa w Gdańsku, od 1 VIII 1936 do 1 IV 1939 w parafii Najświętszego Serca Jezusowego we Wrzeszczu (1936–1939), od 6 IV 1939 proboszczem w kościele św. Antoniego.
Znany z poglądów antyhitlerowskich, 3 XI 1943 aresztowany pod zarzutem słuchania zagranicznego radia i przekazywania usłyszanych informacji wiernym. Mimo zabiegów o uwolnienie podejmowanych przez biskupa gdańskiego Carla Marię Spletta latem 1944 przewieziony do więzienia Brandenburg-Görden, 7 września skazany przez Trybunał Ludowy (Volksgerichtshof) w Berlinie pod przewodnictwem Rolanda Freislera za „osłabianie ducha obrony narodu niemieckiego” na śmierć przez ścięcie. Wyrok wykonano 13 listopada. Ciało skremowano, urnę z prochami pochowano 16 X 1947 na cmentarzu św. Jadwigi w Berlinie.
Od 18 IX 2020 jego imię nosi tramwaj typu Alstom NGd99 nr 1004.
