BERENZ CARL HERMANN EMIL, honorowy obywatel Gdańska, były patron ulicy

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
 
(Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez jednego użytkownika)
Linia 5: Linia 5:
  
  
'''CARL HERMANN EMIL BERENZ''' (15 II 1833 Elbląg – 17 XII 1907 Gdańsk), kupiec, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Syn kupca Georga Ludwiga Berenza. 25 IV 1863 sąd handlowy zarejestrował w Gdańsku jego firmę spedycyjną – Emil Berenz, która pod tą nazwą istniała do roku 1945, z kontynuacją także w Niemczech po II wojnie światowej. Siedziba firmy do 1945 mieściła się przy Schäferei 19 (ul. Szafarnia; także miejsce zamieszkania Berenza). Obok spedycji morskiej, kolejowej i lądowej firma zajmowała się handlem i eksportem zboża i drewna. W roku 1904 nabył firmę handlową [[STEFFENS CARL OTTO | Carla Ottona Steffensa]] i prowadził ją pod swoim nazwiskiem.<br /><br />  
+
'''CARL HERMANN EMIL BERENZ''' (15 II 1833 Elbląg – 17 XII 1907 Gdańsk), kupiec, armator, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]], [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowy obywatel Gdańska]]. Syn kalwińskiego kupca Georga Ludwiga Berenza. 25 IV 1863 sąd handlowy zarejestrował w Gdańsku jego firmę żeglugowo–spedycyjną  Reederei „Emil Berenz” (Żegluga Emil Berenz), która pod tą nazwą istniała do 1945, z kontynuacją także w Niemczech po II wojnie światowej. Siedziba firmy do 1945 mieściła się przy Schäferei 19 (ul. Szafarnia; także miejsce zamieszkania Berenza). Obok spedycji morskiej, kolejowej i lądowej firma zajmowała się handlem i eksportem zboża i drewna. W 1904 nabył firmę handlową [[STEFFENS CARL OTTO, kupiec, honorowy obywatel Gdańska, były patron ulicy | Carla Ottona Steffensa]] i prowadził ją pod swoim nazwiskiem. W latach 1908–1914 firma ta prowadziła regularną linię parowcową Gdańsk–Królewiec, oferowała także tramping („Extradampfer je nach Bedarf.”). <br /><br />  
Działacz niemieckiej partii liberalnej, od 1863 członek [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]], w latach 1902–1907 jej przewodniczący. W latach 1869–1907 członek Rady Miejskiej, 1885–1897 i 1903–1906 jej wiceprzewodniczący, 1899–1901 przewodniczący. Brał udział w podejmowaniu najważniejszych decyzji dotyczących rozwoju przestrzennego i gospodarczego Gdańska ostatniej ćwierci XIX wieku. Od 1883 do śmierci był członkiem Zarządu [[FUNDACJA ABEGGA | Fundacji Abegga]].<br /><br />
+
Działacz niemieckiej partii liberalnej, od 1863 członek [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]], w latach 1902–1907 jej przewodniczący. W latach 1869–1907 członek Rady Miejskiej, 1885–1897 i 1903–1906 jej wiceprzewodniczący, 1899–1901 przewodniczący. Brał udział w podejmowaniu najważniejszych decyzji dotyczących rozwoju przestrzennego i gospodarczego Gdańska ostatniej ćwierci XIX wieku. Od początku (1879) członek Westpreußischer Geschichtsverein ([[ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO HISTORYCZNE | Zachodniopruskiego Towarzystwa Historycznego]]). Od 1883 do śmierci był członkiem Zarządu [[FUNDACJA ABEGGA | Fundacji Abegga]].<br /><br />
10 II 1903, z okazji 70-lecia urodzin i wieloletniej działalności społecznej na rzecz miasta w Radzie i Korporacji Kupców, Rada Miejska nadała mu [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowe obywatelstwo miasta]] Gdańska. Uroczystość wręczenia dyplomu odbyła się 15 lutego w salach [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]]. <br /><br />
+
10 II 1903, z okazji 70-lecia urodzin i wieloletniej działalności społecznej na rzecz miasta w Radzie i Korporacji Kupców, Rada Miejska nadała mu honorowe obywatelstwo Gdańska. Uroczystość wręczenia dyplomu odbyła się 15 lutego w salach [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]]. Jego imię („Emil Berenz”) nosił parowiec należący do [[DANZIGER REEDEREI AKTIENGESELLSCHAFT, firma żeglugowa | Danziger Reederei Aktiengesellschaft]], który wyszedłszy z ładunkiem owsa z Gdańska-Nowego Portu do Gloucester (Anglia) 15 II 1902 wywrócił się do góry dnem między Jelitkowem a Brzeźnem (zob. [[KATASTROFA STATKU „EMIL BERENZ” W 1902 | Katastrofa statku „Emil Berenz”]]).<br /><br />
W grudniu 1863 roku w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]] zawarł związek małżeński z panną Amalią Henriettą Grabe (IV 1833 Elbląg – 3 I 1920 Gdańsk). Po jego śmierci kierownictwo w firmie przejął syn Eugen Berenz (1866 – po 1944), między innymi prezes Fundacji Abegga.<br /><br />
+
W grudniu 1863 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]] zawarł związek małżeński z panną Amalią Henriettą Grabe (IV 1833 Elbląg – 3 I 1920 Gdańsk). Po jego śmierci kierownictwo w firmie przejął syn Eugen Berenz (4 II 1866 Gdańsk – po 1944), w 1888 absolwent [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkoły średniej św. Piotra i Pawła]], później m.in. prezes Fundacji Abegga, w 1942 prokurent firmy „Paul Nachtigal”. Kierowana przez niego ojcowska firma w latach 1933–1943 m.in. eksploatowała holownik parowy „Frieda” (zbudowany w Kłajpedzie w 1871), specjalnie dla niej zbudowany w 1885 w [[STOCZNIA KLAWITTERA | Stoczni Klawittera]] parowiec o napędzie śrubowym „Einigkeit”. W marcu 1935, już pod nazwą Fracht-Reederei „Delphin” Emil Berenz GmbH (Żegluga Towarowa „Delfin” Sp. z o.o. Emil Berenz), firma zakupiła holownik parowy tylnokołowy „Jutta” (zbudowany także w Stoczni Klawittera w 1892), ponadto parowce „Horst” i odkupiony od firmy „Adolf Groß” „Graudenz”. W 1927 ogłaszała się jako „Spedition Emil Berenz, Danzig: Danzig– Königsberg–Kowno”.  <br /><br />
Jego imię, Emil-Berenz-Straße, do 1945 nosiła obecna ul. Fredry. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]
+
Jego imię, Emil-Berenz-Straße, do 1945 nosiła obecna ul. Fredry. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
 +
'''Bibliografia''':<br />
 +
„Danziger Wirtschaftszeitung“, nr 44 z 1 XI 1927.<br />
 +
''Nachtrag zum Amtlichen Fensprechbuch für den Bezirk der Reichspostdirektion Danzig'', Ausgabe 1942, s. 9.<br />
 +
Sieg Ernest, ''Die Danziger See-Reedereien'', „Danziger Seeschiff”, nr 12, Hamburg 2007, s. 2–3.<br />

Aktualna wersja na dzień 14:03, 13 cze 2023

Carl Hermann Emil Berenz
Magazyn firmy Carla Hermanna Emila Berenza na Spichlerzach, w spichrzu „Kamienny Niedźwiedź”, widok od ul. Szafarnia, około 1910


CARL HERMANN EMIL BERENZ (15 II 1833 Elbląg – 17 XII 1907 Gdańsk), kupiec, armator, radny Gdańska, honorowy obywatel Gdańska. Syn kalwińskiego kupca Georga Ludwiga Berenza. 25 IV 1863 sąd handlowy zarejestrował w Gdańsku jego firmę żeglugowo–spedycyjną Reederei „Emil Berenz” (Żegluga Emil Berenz), która pod tą nazwą istniała do 1945, z kontynuacją także w Niemczech po II wojnie światowej. Siedziba firmy do 1945 mieściła się przy Schäferei 19 (ul. Szafarnia; także miejsce zamieszkania Berenza). Obok spedycji morskiej, kolejowej i lądowej firma zajmowała się handlem i eksportem zboża i drewna. W 1904 nabył firmę handlową Carla Ottona Steffensa i prowadził ją pod swoim nazwiskiem. W latach 1908–1914 firma ta prowadziła regularną linię parowcową Gdańsk–Królewiec, oferowała także tramping („Extradampfer je nach Bedarf.”).

Działacz niemieckiej partii liberalnej, od 1863 członek Korporacji Kupców, w latach 1902–1907 jej przewodniczący. W latach 1869–1907 członek Rady Miejskiej, 1885–1897 i 1903–1906 jej wiceprzewodniczący, 1899–1901 przewodniczący. Brał udział w podejmowaniu najważniejszych decyzji dotyczących rozwoju przestrzennego i gospodarczego Gdańska ostatniej ćwierci XIX wieku. Od początku (1879) członek Westpreußischer Geschichtsverein ( Zachodniopruskiego Towarzystwa Historycznego). Od 1883 do śmierci był członkiem Zarządu Fundacji Abegga.

10 II 1903, z okazji 70-lecia urodzin i wieloletniej działalności społecznej na rzecz miasta w Radzie i Korporacji Kupców, Rada Miejska nadała mu honorowe obywatelstwo Gdańska. Uroczystość wręczenia dyplomu odbyła się 15 lutego w salach Ratusza Głównego Miasta. Jego imię („Emil Berenz”) nosił parowiec należący do Danziger Reederei Aktiengesellschaft, który wyszedłszy z ładunkiem owsa z Gdańska-Nowego Portu do Gloucester (Anglia) 15 II 1902 wywrócił się do góry dnem między Jelitkowem a Brzeźnem (zob. Katastrofa statku „Emil Berenz”).

W grudniu 1863 w kościele św. Piotra i Pawła zawarł związek małżeński z panną Amalią Henriettą Grabe (IV 1833 Elbląg – 3 I 1920 Gdańsk). Po jego śmierci kierownictwo w firmie przejął syn Eugen Berenz (4 II 1866 Gdańsk – po 1944), w 1888 absolwent szkoły średniej św. Piotra i Pawła, później m.in. prezes Fundacji Abegga, w 1942 prokurent firmy „Paul Nachtigal”. Kierowana przez niego ojcowska firma w latach 1933–1943 m.in. eksploatowała holownik parowy „Frieda” (zbudowany w Kłajpedzie w 1871), specjalnie dla niej zbudowany w 1885 w Stoczni Klawittera parowiec o napędzie śrubowym „Einigkeit”. W marcu 1935, już pod nazwą Fracht-Reederei „Delphin” Emil Berenz GmbH (Żegluga Towarowa „Delfin” Sp. z o.o. Emil Berenz), firma zakupiła holownik parowy tylnokołowy „Jutta” (zbudowany także w Stoczni Klawittera w 1892), ponadto parowce „Horst” i odkupiony od firmy „Adolf Groß” „Graudenz”. W 1927 ogłaszała się jako „Spedition Emil Berenz, Danzig: Danzig– Königsberg–Kowno”.

Jego imię, Emil-Berenz-Straße, do 1945 nosiła obecna ul. Fredry. MrGl











Bibliografia:
„Danziger Wirtschaftszeitung“, nr 44 z 1 XI 1927.
Nachtrag zum Amtlichen Fensprechbuch für den Bezirk der Reichspostdirektion Danzig, Ausgabe 1942, s. 9.
Sieg Ernest, Die Danziger See-Reedereien, „Danziger Seeschiff”, nr 12, Hamburg 2007, s. 2–3.

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania