BELLAIR FRANZ, pastor kościoła św. Piotra i Pawła
| < Poprzednie | Następne > |
FRANZ BELLAIR (1762 Gdańsk – 23 V 1831 Gdańsk), pastor kalwińskiego kościoła św. Piotra i Pawła. Syn Franza Bellaira. Od 1779 roku uczeń Gimnazjum Akademickiego, następnie studiował teologię w Halle. W 1789 w Gdańsku był kaznodzieją w kościele św. Piotra i Pawła. W latach 1790–1812 sprawował urząd rektora szkoły św. Piotra i Pawła. W 1812 roku przyjął święcenia i wobec zniszczenia w okresie napoleońskim kościoła św. Piotra i Pawła, oddelegowany został do drugiej gdańskiej kalwińskiej świątyni, kościoła św. Elżbiety. Nosił tam nietypowy tytuł czasowego nadpastora. W 1821 został pastorem odbudowanego po zniszczeniach kościoła św. Piotra i Pawła.
Jego pierwsza żona, Renata Florentina z domu Stannke, zmarła 29 XI 1808 roku w wieku 51 lat, po 18 latach małżeństwa. 20 V 1810 w kościele św. Piotra i Pawła wziął ślub z Dorothą (ur. 1790), córką Ernsta Gottfrieda Schultza.
