BAKA MIROSŁAW, aktor
| < Poprzednie | Następne > |
w Teatrze Wybrzeże
MIROSŁAW BAKA (ur. 15 XII 1963 Ostrowiec Świętokrzyski), aktor Teatru Wybrzeże. W 1982 ukończył II Liceum Ogólnokształcące (LO) w rodzinnym mieście, w 1989 Państwową Wyższą Szkołę Teatralną we Wrocławiu. Rozgłos przyniosła mu już pierwsza kinowa rola (1987) Jacka Łazara, młodego zabójcy taksówkarza, w Krótkim filmie o zabijaniu Krzysztofa Kieślowskiego. W latach 1987–1988 był członkiem zespołu Teatru im. C.K. Norwida w Jeleniej Górze.
Po ukończeniu szkoły teatralnej razem z żoną, aktorką Joanną Kreft, przeniósł się do Gdańska, od 1988 aktor Teatru Wybrzeże. Na gdańskiej scenie zadebiutował w Wolności dla Barabasza Krzysztofa Wójcickiego (premiera 30 X 1988). Od tego czasu wykreował wiele ról, między innymi w sztukach Williama Shakespeare’a, Friedricha Schillera, Antoniego Czechowa, Arthura Millera, Sławomira Mrożka, Tadeusza Różewicza, Marka Hłaski, a także Fiodora Dostojewskiego, Güntera Grassa, Pawła Huellego. Zagrał w Godzinie Kota Pera Olova Enquista w reżyserii Krzysztofa Babickiego (premiera 2 IV 1993); stworzył role tytułowe w Hamlecie Shakespeare’a w reżyserii Krzysztofa Nazara (premiera 9 XI 1996), Hanemannie Stefana Chwina w reżyserii Izabelli Cywińskiej (27 I 2002) oraz szekspirowskim Tytusie Andronikusie w reżyserii Moniki Pęcikiewicz (25 VI 2006); wystąpił w Seksie dla opornych (20 I 2012) oraz Raju dla opornych (6 VI 2015) Michaela Rimla w reżyserii Krystyny Jandy, a także Śmierci komiwojażera Arthura Millera w reżyserii Radka Stępnia (2 III 2019).
Występował w Teatrze Telewizji, w sztukach Friedricha Dürrenmatta, Juliusza Słowackiego, Friedricha Schillera i innych. W filmie zagrał między innymi u Jacka Skalskiego (Chce mi się wyć, 1989), Andrzeja Barańskiego (Nad rzeką, której nie ma, 1991), Andrzeja Wajdy (Pierścionek z orłem w koronie, 1992; Wyrok na Franciszka Kłosa, 2000), Władysława Pasikowskiego (Demony wojny według Goi, 1998), Waldemara Krzystka (80 milionów, 2011). Był angażowany do filmów niemieckich (między innymi Michaela Kliera Überall ist es besser, wo wir nicht sind, 1989) i węgierskich (Atilli Janischa Árnyék a havon / Cień na śniegu, 1991). Pojawia się w serialach telewizyjnych (między innymi Fala zbrodni, 2003; Kryminalni, 2004; Czas honoru, 2010). Za rolę w Krótkim filmie o zabijaniu otrzymał Nagrodę Szefa Kinematografii (1988) oraz Nagrodę Artystyczną Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (1989).
Wykonuje także piosenkę aktorską, interpretując utwory między innymi Włodzimierza Wysockiego, Jacka Kaczmarskiego, Edwarda Stachury i Jana Wołka. Wystąpił w tej roli między innymi w spektaklu Konie narowiste Włodzimierza Wysockiego w reżyserii Jerzego Satanowskiego w Teatrze Atelier im. Agnieszki Osieckiej w Sopocie (2 VII 2005) oraz w Tunelu Jacka Kaczmarskiego w reżyserii Romana Kołakowskiego w Teatrze Piosenki we Wrocławiu (15 XII 2006), z którego utwory znalazły się na wydanej w tym samym roku przez Agencję MTJ płycie CD, zaś pojedyncze wykonania piosenek aktora – w wielu innych wydawnictwach muzycznych.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1996) oraz srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2014). Uhonorowany między innymi nagrodą Szefa Kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego za rok 1987, statuetką Pegaza za rolę w Godzinie Kota Pera Olova Enquista w reżyserii Krzysztofa Babickiego w Teatrze Wybrzeże (1994), nagrodą prezydenta Gdańska i nagrodą wojewody gdańskiego za rolę Hamleta w Hamlecie, księciu Danii według Szekspira w inscenizacji Krzysztofa Nazara w Teatrze Wybrzeże (1997), Nagrodą Artystyczną Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (1988), Nagrodą im. Leona Schillera (1998), Pomorską Nagrodą Artystyczną „Gryf Pomorski” (2003), nagrodą honorową za "wspieranie i promocję polskiego kina niezależnego" na 6.Festiwalu Filmów Optymistycznych Multimedia Happy End w Rzeszowie (2008), Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska „Neptuny” (2015). W 2014 i 2019 otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury, w 2015 Nagrodą Teatralną Miasta Gdańska za rolę George’a w spektaklu Kto się boi Virginii Woolf? Edwarda Albee’ego w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego na scenie Teatru Wybrzeże. W 2022 przyznano mu Wielką Pomorską Nagrodę Artystyczną.
Od 1988 mąż Joanny z domu Kreft (ur. 26 II 1964 Kościerzyna), absolwentki I LO w Gdańsku (1983) oraz Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie – Wydział we Wrocławiu (1988). Ojciec Łukasza (ur. 1988), absolwenta III LO w Gdańsku, operatora filmowego, oraz Jeremiego (ur. 1995).
