Tekst źródłowy strony BABICKI KRZYSZTOF, reżyser

{{paper}}
[[File:Babicki Krzysztof.jpg|thumb|Krzysztof Babicki (z prawej)<br /> z Günterem Grassem]]
[[File: 1_Babicki_Krzysztof.jpg |thumb| Krzysztof Babicki i marszałek województwa pomorskiego [[STRUK MIECZYSŁAW, marszałek województwa pomorskiego | Mieczysław Struk]] podczas gali  z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru i wręczeniu Nagród Teatralnych Marszałka Województwa Pomorskiego oraz Nagród Teatralnych Miasta Gdańska za rok 2016]]
'''KRZYSZTOF BABICKI''' (ur. 19 VII 1956 Gdańsk), reżyser. Syn Jerzego (11 X 1931 Lwów – 10 X 2013 Gdańsk), lekarza pediatry, absolwenta [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]], w 1956–1991 pracownika Kolejowej Służby Zdrowia, od 1968 kierownika przychodni kolejowej przy [[DWORZEC GDAŃSK GŁÓWNY | Dworcu Gdańsk Główny]] (obecnie [[CENTRAL HOTEL| Central Hotel]]), od 1976 dyrektora Obwodu Lecznictwa Kolejowego i [[SZPITAL KOLEJOWY | Szpitala Kolejowego]], harcmistrza ZHP, członka PZPR, wieloletniego wiceprezesa [[LECHIA | BKS Lechii Gdańsk]], i Marii (15 VIII 1933 Wilno – 6 V 2009 Gdańsk), absolwentki bibliotekoznawstwa na Uniwersytecie we Wrocławiu. Brat Iwony (ur. 2 VIII 1958) żony [[BONISŁAWSKI WOJCIECH, dyrektor Muzeum Narodowego w Gdańsku | Wojciecha Bonisławskiego]], lekarki, specjalistki dermatologii i wenerologii. <br/><br/>
Absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Liceum Ogólnokształcącego]], polonistyki na [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytecie Gdańskim]] (UG) (1979) i reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie (1982). W latach 1972–1975 współzałożyciel i reżyser licealnego [[TEATR JEDYNKA | Teatru Jedynka]], gdzie zrealizował między innymi ''Śmierć Kopernika'' według własnego scenariusza, ''Odprawę posłów greckich'' Jana Kochanowskiego, ''Drugi pokój'' [[HERBERT ZBIGNIEW, poeta, eseista | Zbigniewa Herberta]], ''Personę'' według Ingmara Bergmana, ''Małego księcia'' według Saint Exupéry’ego, ''Antygonę'' Sofoklesa i wielokrotnie nagradzany spektakl ''Baczyński'', oparty na montażu tekstów poety. Po podjęciu studiów przekształcił teatr w funkcjonujący w latach 1976–1981 przy UG Studencki Teatr Jedynka, gdzie wystawiał sztuki według własnych scenariuszy, między innymi przygotowany jeszcze w okresie liceum ''Upadek'' według Alberta Camusa (1976), następnie ''Domek mały'' (1977), ''Odejście Głodomora'' według Tadeusza Różewicza (1978), i układające się w teatralny tryptyk – ''Diagnoza'' (1979), ''Odzyskać przepłakane lata'' (1980), ''Powrót do raju'' (1981). <br/><br/>
Debiutował jako reżyser w 1982 w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie spektaklem ''Hiob'' we własnej adaptacji.
Od 1982 reżyser w [[TEATR WYBRZEŻE | Teatrze Wybrzeże]], w latach 1991–1994 jego kierownik artystyczny. Jednocześnie w 1984–1992 reżyser w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Od 2000 dyrektor artystyczny Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie, od 2011 Teatru Miejskiego im. Witolda Gombrowicza w Gdyni. <br/><br/>
W Teatrze Wybrzeże reżyserował między innymi ''Sonatę widm'' Strindberga (1982), ''Kordiana'' Słowackiego (1982), ''Pułapkę'' Różewicza (1984), ''Wiśniowy sad'' Czechowa (1985), ''Wallensteina'' Schillera (1987, prapremiera polska), ''Hioba'' na podstawie Biblii (1990), ''Antoniusza i Kleopatrę'' Shakespeare’a (1992), ''Kobietę i morze'' Ibsena (1992), ''Godzinę kota'' Enquista (1993), ''Trzy siostry'' Czechowa (1995), ''Wszystko dobre, co się dobrze kończy'' Shakespeare’a (1998), ''Don Carlosa'' Schillera (2003), ''Parawany'' Geneta (2006). Poza przestrzenią teatru, w mieszkaniu prywatnym, wystawił ''Wróżby kumaka'' według [[GRASS GÜNTER, prozaik, poeta, noblista, honorowy obywatel Gdańska | Güntera Grassa]] (2000), w scenerii [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]] [[TRAGEDIA O BOGACZU I ŁAZARZU | ''Tragedię o bogaczu i Łazarzu'']] (2001) – moralitet z 1643 gdańskiego autora [[GULIŃSKI JAN, lektor języka polskiego | Jana Gulińskiego]].<br/><br/>
Po objęciu stanowiska w Gdyni, wystawił na tej scenie między innymi: ''Rock'n'Roll'' Toma Stopparda (2011), ''Idąc rakiem''  Güntera Grassa (2012), ''Pokojówki'' Jeana Geneta (2013), ''Kolibra lot ostatni''  [[HUELLE PAWEŁ, prozaik, poeta| Pawła Huelle]] (2014), ''Biesy'' Fiodora Dostojewskiego (2014), ''Żółtą łódź podwodną'' Pawła Huelle (2015), ''Z życia glist'' Pera Olova Enquista (2016), ''Kursk'' Pawła Huelle (2017), ''Zabójstwo króla'' Piera Paolo Pasoliniego (2018), ''Przygody Remusa'' Aleksandra Majkowskiego (2019),
''Nastazja wychodzi za mąż'' Fiodora Dostojewskiego (2020), ''Arszenik i stare koronki'' Josepha Kesselringa (2021) oraz ''Nabucco'' Giuseppe Verdiego w [[OPERA BAŁTYCKA | Operze Bałtyckiej]] (2017). Realizował spektakle telewizyjne i teatralne w kraju, między innymi w Katowicach, Lublinie, Poznaniu, Wrocławiu i za granicą, między innymi w Finlandii, Holandii, Korei Południowej, Niemczech, Rosji. Wśród ponad 20 spektakli zrealizowanych dla Teatru Telewizji wystąpił jako aktor, grając Henryka „buddystę”, w sztuce ''Ostatnie lato albo pierwsza pieczęć'' Jacka Antoniego Zielińskiego w reżyserii Mikołaja Grabowskiego (20 III 1989). Dla Teatru Polskiego Radia wyreżyserował ''Zawsze się gdzieś wypływa'' Pawła Huelle (11 XI 2015).<br/><br/>
Odznaczony między innymi Srebrnym (1986) i Złotym (1996) Krzyżem Zasługi, Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze „Gloria Artis” (2006), odznaką "Zasłużony dla województwa lubelskiego" (2006), [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medalem Księcia Mściwoja II]] (2001). Laureat między innymi Nagrody im. [[MORYCIŃSKI HUGON, kierownik artystyczny, reżyser | Hugona Morycińskiego]] dla młodego twórcy za reżyserię przedstawienia ''Sonata Widm'' Augusta Strindberga w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku na 24. Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu (1982), nagrody głównej za adaptację i reżyserię przedstawienia ''Już prawie nic'' według Jerzego Andrzejewskiego i za twórcze dokonania inscenizacyjne reżysera najmłodszego pokolenia na 24. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych (1984), nagród prezydenta miasta Gdańska (1985, 1988), Nagrody im. Wandy Siemaszkowej za reżyserię przedstawienia ''Wiśniowy sad'' Antoniego Czechowa w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku na 26. Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych (1987), Nagrody Artystycznej [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] (1986), nagród wojewody gdańskiego za reżyserię przedstawień (1991, 1993, 1995), Gdańskiej Statuetki Pegaza oraz Nagrody Ministra Kultury i Sztuki na 29. Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form w Szczecinie – obie za reżyserię przedstawienia ''Godzina kota'' Pera Olova Enquista w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1994), Katowickiej Złotej Maski za reżyserię przedstawienia ''Intryga i miłość'' Fryderyka Schillera w Teatrze Śląskim w Katowicach (2000), wyróżnienia za reżyserię przedstawienia ''Demokracja'' Michaela Frayna w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku na 5. Festiwalu Dramaturgii Współczesnej "Rzeczywistość przedstawiona" w Zabrzu (2005), nagrody marszałka województwa lubelskiego z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru (2006), [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] z okazji jubileuszu 25-lecia pracy twórczej (2007), Nagrody Teatralnej Marszałka Województwa Pomorskiego dla najlepszego przedstawienia roku – dla spektaklu ''Idąc rakiem'' w Teatrze Miejskim w Gdyni (2013), Nagrody Teatralnej Marszałka Województwa Pomorskiego za reżyserię ''Lotu nad kukułczym gniazdem'' (2016).<br/><br/>
Żonaty z Moniką (ur. 1976), absolwentką Studium Aktorskiego przy Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie (1998), w latach 1999–2011 aktorką Teatru im. Juliusz Osterwy w Lublinie, od 2011 Teatru Miejskiego im. Witolda Gombrowicza w Gdyni. Ojciec Julii. {{author: EK}} {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]