AWISZUS RUDOLF, fortepianmistrz
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę AWISZUS RUDOLF na AWISZUS RUDOLF, fortepianmistrz, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
− | '''RUDOLF AWISZUS''' (Avisius) (XIX/XX wiek), fortepianmistrz. W latach 1882 (1886) – około 1903 prowadził wytwórnię fortepianów i skład w Świdnicy przy ówczesnej Freiburgerstraße 5 (ul. Ofiar Oświęcimskich) oraz od około 1896 | + | '''RUDOLF AWISZUS''' (Avisius) (XIX/XX wiek), fortepianmistrz. W latach 1882 (1886) – około 1903 prowadził wytwórnię fortepianów i skład w Świdnicy przy ówczesnej Freiburgerstraße 5 (ul. Ofiar Oświęcimskich) oraz od około 1896 w Gdańsku przy Tobiasgasse 29 (ul. Tobiasza), w latach 1897–1903 przy Lastadie 22 (ul. Lastadia), w 1913 przy Dienergasse 46 (obecnie nie istnieje, do 1945 przedłużenie ul. Hintergasse (ul. Za Murami)), ponadto od 1889 – wraz z bratem („Awiszus Bracia Rudolf i Leopold”) – we Frankfurcie nad Menem, przy Östliche Mauer 27.<br/><br/> |
− | Firma oferowała pianina krzyżowe z pełną ramą metalową oraz opancerzoną strojnicą, mierzące 141 cm wysokości, oraz prostostrunne pianina „mozartowskie”, a także pianina koncertowe własnego wyrobu; w 1890 | + | Firma oferowała pianina krzyżowe z pełną ramą metalową oraz opancerzoną strojnicą, mierzące 141 cm wysokości, oraz prostostrunne pianina „mozartowskie”, a także pianina koncertowe własnego wyrobu; w 1890 własne pianina krzyżowe, wyposażone w metalową ramę z opancerzeniem strojnicy i pięcioletnią gwarancją, oraz koncertowe pianina krzyżowe, fornirowane dębem, hebanem i orzechem.<br/><br/> |
Ożeniony z Clarą z domu Erlhoff, miał córkę Erikę Olgę Marthę (ur. 8 II 1897 Gdańsk). {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Ożeniony z Clarą z domu Erlhoff, miał córkę Erikę Olgę Marthę (ur. 8 II 1897 Gdańsk). {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 12:42, 27 sie 2022
RUDOLF AWISZUS (Avisius) (XIX/XX wiek), fortepianmistrz. W latach 1882 (1886) – około 1903 prowadził wytwórnię fortepianów i skład w Świdnicy przy ówczesnej Freiburgerstraße 5 (ul. Ofiar Oświęcimskich) oraz od około 1896 w Gdańsku przy Tobiasgasse 29 (ul. Tobiasza), w latach 1897–1903 przy Lastadie 22 (ul. Lastadia), w 1913 przy Dienergasse 46 (obecnie nie istnieje, do 1945 przedłużenie ul. Hintergasse (ul. Za Murami)), ponadto od 1889 – wraz z bratem („Awiszus Bracia Rudolf i Leopold”) – we Frankfurcie nad Menem, przy Östliche Mauer 27.
Firma oferowała pianina krzyżowe z pełną ramą metalową oraz opancerzoną strojnicą, mierzące 141 cm wysokości, oraz prostostrunne pianina „mozartowskie”, a także pianina koncertowe własnego wyrobu; w 1890 własne pianina krzyżowe, wyposażone w metalową ramę z opancerzeniem strojnicy i pięcioletnią gwarancją, oraz koncertowe pianina krzyżowe, fornirowane dębem, hebanem i orzechem.
Ożeniony z Clarą z domu Erlhoff, miał córkę Erikę Olgę Marthę (ur. 8 II 1897 Gdańsk).