Tekst źródłowy strony ALMONDE MARIANNE ANGELICA van, śpiewaczka

{{web}}
'''MARIANNE ANGELICA van ALMONDE''' (8 X 1804 Gdańsk – 28 VIII 1866 Czerbienschin (Scherpingen; Szczerbięcin, powiat tczewski)), śpiewaczka amatorka o głosie sopranowym, nazywana „gdańskim słowikiem”. Córka kupca [[ALMONDE CORNELIUS van, kupiec | Corneliusa van Almonde]] oraz Marii z domu Mac Lean (1762 – 20 III 1844 Gdańsk). Śpiewu uczyła się zapewne u [[REICHEL CARL ANTON,  muzyk| Carla Antona Reichela]], a od października 1822 w Berlinie u Carla Friedricha Zeltera (1758–1832), dyrygenta tamtejszego chóru mieszanego Singakademie, który nazywał ją „słowikiem z Gdańska”. 22 IV 1823 w liście do Johanna Wolfganga Goethego Zelter pisał o niej: „Od pięciu miesięcy mam uczennicę […], siedemnastoletnią blondynkę z kruczoczarnymi brwiami, […] o głosie dźwięczącym jak dzwoneczek. Za każdą lekcję dostaję talara i całusa najpiękniejszych warg. […] dzięki Almonde (tak nazywa się najurokliwsza gdańszczanka) czuję się o 40 lat młodszy”. <br/><br/>
Występowała na koncertach [[STOWARZYSZENIE ŚPIEWACZE | Stowarzyszenia Śpiewaczego]] jako solistka. Między innymi 25 XI 1821 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele Piotra i Pawła]] śpiewała arię „Ich weiß, dass mein Erlöser lebt” z oratorium ''Mesjasz'' Georga Friedricha Händla, 26 1822 w tym samym kościele śpiewała partię Archanioła Gabriela w oratorium ''Stworzenie świata'' Josepha Haydna, 31 III 1825 w mieszkaniu nauczyciela muzyki Carla Friedricha Ilgnera przy Jopengasse 15 (ul. Piwna) wzięła udział w wykonaniu ''Stabat Mater'' Haydna, 22 II 1829 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) śpiewała partię sopranu w hymnie dziękczynnym ''Te deum'' Carla Heinricha Grauna, wykonanym z okazji uroczystego wprowadzenia [[BRESLER CARL HEINRICH, pastor kościoła NMP w Gdańsku | Carla Heinricha Breslera]] na urząd pastora tej świątyni, 18 IV 1840 w [[DWÓR ARTUSA | Dworze Artusa]] śpiewała trzy arie z ''Mesjasza'' Händla. W późniejszych koncertach Stowarzyszenia Śpiewaczego nie brała już udziału.  <br/><br/>
Była dwukrotnie zamężna. 9 X 1823 w kościele NMP poślubiła [[HENRICHSDORFF JOHANN CARL FRIEDRICH, kupiec | Johanna Carla Friedricha Henrichsdorffa]]. Miała z nim czworo dzieci, z których pełnoletności dożyła tylko córka Maria Anna (17 VII 1828 Gdańsk – 9 XI 1909 Wundichow (Unichowo, powiat bytowski)), od 11 VIII 1847 żona Adalberta von der Marwitz (29 VIII 1821 Klein Nossin (Nożynko, powiat bytowski) – 25 VI 1904 Wundichow), z którym miała dziewięcioro dzieci, między innymi syna Georga von der Marwitz (3 VII 1856 Klein Nossin – 27 X 1929 Wundichow), pruskiego generała kawalerii, dowódcy 2. Korpusu Armijnego Cesarstwa Niemieckiego podczas I wojny światowej.<br/><br/> 
Do czasu osiągnięcia pełnoletności przez córkę Marię Annę była prawną właścicielką wytwórni likierów Lachs ([[GOLDWASSER | Goldwasser]]). Jako wdowa mieszkała przy Heilige-Geist-Gasse 86 (ul. św. Ducha 101/103). <br/><br/>

[[File:Mac_Lean_rodzina.jpg|thumb|Alexander Duncker, Pałac Archibalda Mac Leana w Szczerbięcinie, około 1870]]

5 I 1839 w kościele św. Piotra i Pawła wyszła powtórnie za mąż za Archibalda III Mac Leana (zob. [[MAC LEAN, rodzina | Mac Lean]], rodzina), rezydującego w pałacu w Scherpingen (Szczerbięcin), w Gdańsku w kamienicy żony przy Heilige-Geist-Gasse 86 (ul. św. Ducha 101/103). Mieli dwóch synów: Archibalda IV (1842 Scherpingen – 1913 Niederwalluf, Hesja) i Lachlana (1845 Scherpingen – 1912 Roschau (Rościszewo, gmina Trąbki Wielkie)), pochowanego w Straszynie, oraz trzy córki, których dat życia nie ustalono: Emily, po mężu Glüer, Annę, po mężu Mellentine, i Florę, zapewne niezamężną. {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>
'''Bibliografia''':<br/>
Archiwum Państwowe Gdańsk, Księgi metrykalne NMP sygn. 1461/68 s. 4, /135 s. 7–8; Księgi metrykalne kościoła Piotra i Pawła sygn. 1496/28 s. 49. <br/>
„Neue Wogen der Zeit” 1860 nr 41, s. 315.<br/>
[Hingelberg Johann Gottfried], ''Über Danziger Musik und Musiker'', Elbing 1785, s. 45–46.<br/>
Siebenfreund Kurt, ''Hundert Jahre Danziger Singakademie 1818–1917'', Danzig 1917, s. 9–10, 40–47, 56–57, 159.<br/>
Siegler Hans Georg, ''Holländer, die in Danzig heimisch wurden'', „Unser Danzig“ 1994, nr 2, s. 18.<br/>
Volkmann Ernst, ''Almonde, die anmutigste Danzigerin'', „Ostdeutsche Monatshefte“ Bd. 11, 1930, s. 435–436.